Thanks guys!
Forkboy ακόνισε τα πιρούνια σου, ο δίσκος δεν θα σε απογοητεύσει !
Εμένα πάντως λειτούργησε καλύτερα η (αρκετά) βραδυνή ακρόαση.
Νομίζω του ταιριάζει περισσότερο.
επειδή είδα κάτι αποθεωτικές κριτικές για αυτούς εδώ είπα να τους checkάρω…
:-k
ρε σεις…σοβαρά τώρα?? δηλαδή η jazz που είναι ακριβώς?? στο ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟ Helter Skelter ή μήπως στο ατελείωτο και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΗΜΑ blastbeat του the madness and the damage done part1???
γενικά είμαι αρκετά ανοιχτός σε τέτοια ακούσματα αλλά είπαμε…εκτός και αν αυτοί εδώ εντάσσονται σε τουτη τη κατηγορία: http://www.youtube.com/watch?v=2rKM7B9Q-yc ή αυτή: http://www.youtube.com/watch?v=L7p_C9OlN40 οπότε και πάω πάσο…δεν το καταλαβαίνω αλλά φαντάζομαι για κάποιους μπορεί να είναι καλύτερο και από την ενάτη του μπετόβεν ξερω γω…
πάντως σαν μια μορφή τέχνης το ψιλοδέχομαι (για το καθαρά πειραματικό ας πούμε της υπόθεσης…) αλλά σαν μουσική λυπάμαι αλλά όχι…
υπόψιν μόνο το blackjazz έχω ακούσει, για τα άλλα δεν ξέρω…
Σεβαστές όλες οι απόψεις
O Ζορν που ανέφερε πάντως, αν υπάρχει κάποιος μουσικός που ο όρος αβάντγκαρ κολλάει γάντι, είναι αυτός.
Τώρα εντάξει, Λαμόντ εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια, οπότε θα ακούσω, όπως είπε και ο φορκ, με μεγάλες προσδοκίες.
Βtw όσοι σνομπάρετε ή δεν ακούτε γιακούζα, να σας σταυρωθεί όλων ο χριστός αύριο. Και ακόμα χειρότερα, να αναστηθεί μεθαύριο!
Το χάμμερ αξιώθηκε να κάνει κριτική γιακούζα στο τελευταίο τεύχος, οπότε όλο και λιγουλάκι θα ανέβουν οι μετοχές τους. Λίγους μήνες πιο πριν έκανα κι εγώ την κωλοτούμπα μου για για(τουρε)κουζα και ομολογώ ότι είμαι τόσο επιφανειακός που το σαξόφωνο ήταν που έκανε τη δουλειά.
Μιας που πόσταρα και μιας πουταναφεραμε, o Zorn έχει βγάλει καμιά δεκαριά δίσκους τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, χάνεται η μπάλα κάπως και καταλήγω ν’ ακούω Naked City.
ως ένα βαθμό συμφωνώ με το avant garde και το πειραματικό της υπόθεσης, απλά πιστεύω πως αυτό σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να αποκτήσει ίσως και κάποιο “μουσικό” ενδιαφέρον με την έννοια της ομαλής ένταξής του σε κάποιες πιο “φιλικές προς το αυτί” μουσικές (πχ ο Patton, που έχει συνεργαστεί και με τον Zorn…)
Υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες που το πετυχαίνουν και αρκετές από αυτές έχουν αναφερθεί και εδώ, απλά εκνευρίστηκα σε μεγάλο βαθμό με την περίπτωση Blackjazz γιατί το εξέλαβα ως κοροιδία αυτό το πράγμα και όχι ως μια ουσιαστική προσπάθεια, ας μου επιτραπεί ο όρος, μουσικής καινοτομίας…
Έτσι δε θα ταν avant garde όμως. Βασικά μην τα μπερδεύουμε, avant συνήθως είναι κάτι που είναι πολύ δύσκολο να καταχωρηθεί αλλού, γιατί είναι πιο μπροστά από τα άλλα. Δεν ξυπνά ο καλλιτέχνης λέγοντας “σήμερα λέω να γίνω λίγο avant”. Eίναι κάτι που γίνεται αυθόρμητα, κυρίως με τη μη συμμόρφωσή του σε νόρμες, την αποστροφή του για αυτές και τη θέλησή του να τις ξεπεράσει.
δεν διαφωνώ και ίσα ίσα χωρίς πειραματισμούς δεν νομίζω να υπήρχε εξέλιξη στη μουσική, απλά σύμφωνα και με το εισαγωγικό post ας πούμε, οι arcturus κατάφεραν και να είναι μπροστά αλλά και να κάνουν κάτι που ακούγεται και από κάποιον που δεν θα ασχοληθεί με το “μουσικό”, “τεχνικό”, “πειραματικό” της υπόθεσης.
Απλά πλέον δεν ξέρω πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά τους βγαίνει να είναι avant και πόσοι αυτοί που λένε: κάτσε να συνδυάσουμε ό,τι ξέρουμε από μουσική θεωρία και να βγεί κάτι δυσνόητο που ουσιαστικά μπορεί και να μην ακούγεται αλλά λόγω του ότι μπορεί να φανεί “δύσκολο” ή “καινοτόμο” αμέσως να αποκτήσει αριστουργηματική υπόσταση από 5,10,100 άτομα που ενδέχεται και να μην κάτσουν καν να ακούσουν όλο το album.
Γενικά η νοοτροπία τύπου: “δεν το καταλαβαίνω αυτό που παίζουν, αλλά επειδή φαντάζει εντυπωσιακό το αποθεώνω” είναι αρκετά εκνευριστική…
Τέλοσπάντων, επειδή φαντάζομαι υπάρχει πολύ πράγμα στο χώρο και δεν έχω ασχοληθεί αρκετά, υπάρχει κάτι να μου προτείνεις σε avant garde μεν όχι τόσο metal δε album??
Βασικά υπάρχει άπειρο πράγμα, αλλά από βασικά του είδους θα πρότεινα το California των Mr. Bungle.
Επειδή όμως έχουμε και θαμώνες, θα πετάξω ένα ακόμα όνομα στο τραπέζι, που μου το πρότειναν πρόσφατα και τώρα έχω αρχίσει να ακούω σιγά-σιγά.
[B]Εstradasphere[/B] - Buck Fever (2001)
Αυτή η μπάντα φαίνεται να τα παίζει όλα με την ίδια άνεση. Κλασική μέχρι death metal. Bιολιά, ακορντεόν, τρομπέτες. Μουσική που σφηνώνει στην κεφάλα σου. Όσοι γουστάρουν Mr.Bungle να κοπιάσουν παρακαλώ, τους έχει βοηθήσει στα recordings ο Τerry Spruance.
Δείτε και αυτό το βίντεο από live, και θα πειστείτε να ασχολειθείτε με τους μουρλούς.
Ωραίο αυτό, μ’άρεσε 
Από Patton έχω ακούσει τα πάντα, και ειδικά το California είναι από τα αγαπημένα μου…
Επίσης μια μπάντα που έχει αναφερθεί κάπου στο forum και πρέπει να προστεθεί και εδώ είναι οι KUSUDAMA… http://www.myspace.com/kusudama
:roll: αυτοί μαζί με κάτι math μπάντες τύπου dillinger escape plan είναι πολύ κοντά σε αυτό που πιστεύω ότι προωθεί τη jazz μέσω της metal…
Ω μαη, αν θες να πείσεις κόσμο να τους ακούσει, βάλτους το [I]Μekapses Yitonissa[/I]
Και μιας και είπαμε για Spruance, ακούμε αυτήνα τη δισκάρα
όπου υπάρχουν κομμάτια από παλιότερους δίσκους των Secret Chiefs 3 + διασκευές + πρηβιουσλυ ανρηλησντ. Και γενικά μην παρασυρθείτε απ’ το πρώτο κομμάτι, πρόκειται για ζειμπεκικο-τσιφτετέλια.
Jagga jazzist κανείς? Ειδικά τα 2 πρώτα,τι ΔΙΣΚΟΥΜΠΕΣ…
εγω εγω! φοβερο γκρουπ και τους ειχα γνωρισει απ το φιστανκ με μοτορσαικο!
πολυ ωαριο νου τζαζ! 
ον τοπικ
[B]Master Musicans of Bukkake - Totem Three[/B]
μετα απο τα πρωτα 3 μαργαριταρια τους βρισκουμε παλι ενα σι ντι τιγκα στον εξπεριμενταλισμο με ινδιανικα στοιχεια ακουστικη στονερ ντουμ και φωνες που ρχονται κατευθιαν απ τον αχερωντα! πετυχημενη η συνταγη τους πολυ τιμιο γκρουπ! 
Οι τζάγκα αν και εξπεριμένταλ μάλλον κολλάνε πιο πολύ στο άλλο θρεντ (jazz). Προτείνεται και το τρίτο τους The Stix βεβαίως βεβαίως.
Καλά οι Master Musicians of Bukakke είναι φαινομενικά πειραματικοί! Ειδικά ζωντανά, από τα πιο χοτ πράγματα που έχω δει τα τελευταία 2 χρόνια.
Aυτοί οι Master Musicians of Bukakke πολύ ενδιαφέροντες και ιδιαίτεροι πραγματικά, από κάτι κομμάτια τους που άκουσα.Θα τσεκάρω δισκογραφία
Παρών!
Η τριάδα A Livingroom Hush, The Stix, What We Must είναι εξαιρετική με το πρώτο προσωπικό αγαπημένο.
Σαλεμένοι Νορβηγοί μωρε, εγγύηση
Όσο για Master Musicians of Bukakke, παραβλέποντας το ολίγον άθλιο όνομα, δεν έχω ακούσει νότα αλλά βλέπω πως αναφέρονται αρκετά συχνά τελευταία και λογικά θα αξίζουν μια δοκιμή.
Εύγε όλοι
Eεεεεε, το δεύτερο δεν είναι αυτό??
Avant-garde/experimental λέει το θρεντ,άρα μια χαρά κολλάνε κι εδώ. Πρέπει να έχουμε sony κ καλά κιθάρες εδω μέσα??
Πρώτο το Jaevla Jazzist Grete stitz, δεύτερο το A livingroom hush, τρίτο το The Stix.
Όσο για τις κιθάρες, δεν έχω πρόβλημα, εγώ λέω να τις καταργήσουμε και τελείως, αλλά θα κλαίει το 75% των οργανοπαιχτών. :lol:
Είπαμε, οι JJ είναι avant garde/experimental/electronic/whatever αλλά κατά βάση είναι jazz, όπως και να το δει κανείς. Άσε που το παρόν τόπικ το δηλώνει ξεκάθαρα από το πρώτο ποστ πως ασχολείται με σκληρό ήχο, δηλαδή ας έχει όσο καθαρή κιθάρα γουστάρει, αλλά ας έχει και ΓΚΑΖΙΡΕΠΑΙΔΙ μου.
Δες το κι αλλιώς, ότι είναι αμαρτία κάποιοι που ακούνε τζαζ εδώ μέσα να μην ακούσουν JJ, επειδή παρακολουθούν αποκλειστικά το jazz topic κι όχι το εδώ.
Δες το κι αλλιώς, ότι είναι αμαρτία κάποιοι που [B]δεν[/B] ακούνε τζαζ εδώ μέσα (count me in) να μην ακούσουν JJ, επειδή παρακολουθούν [B]αυτό[/B] το topic κι όχι το jazz
Τραβηγμένο δε λέω, σίγουρα για κάποιον που ακούει τζαζ οι JJ είναι πιό κοντά στα ακούσματά του, αλλά έχουν και πολλά άλλα είδη μπλεγμένα στη μουσική τους.
Για τις κιθάρες, υπάρχουν ΠΟΛΛΑ άλλα είδη που χρησιμοποιούνται οπότε δεν κολλάμε στο “ΑvantGarde/Εxperimental με ή χωρίς κιθάρες”