Τα σπάει το δισκάκι, αυτό ακούω τώρα! 
[FONT=“Verdana”]Λοιπόν για πάμε λίγο!
[B][SIZE=“4”]miRthkon[/SIZE][/B] λέγεται η μπάντα που θα προτείνω. Ελπίζω να μην έχει αναφερθεί αλλού.
Οι τύποι είναι από το Oakland της California και έχουν κυκλοφορήσει 1 EP και 2 full-length albums. Δεν ξέρω πόσοι έχουν περάσει από τη σύνθεσή τους, πάντως το τρέχον lineup αποτελείται από 6 άτομα κυρίως. 2 κιθαρίστες, 1 μπασίστας, 1 ντράμερ και 2 πνευστοί. Αν και είναι κάτι περισσότερο από δύσκολο να περιγράψω το είδος της μουσικής που παίζουν, θα δώσω ένα στίγμα λέγοντας πως είναι μία πειραματική μίξη jazz και rock/metal σε γενικές γραμμές (στο fb τους γράφουν avant-prog-jazz-thrash-chambercore !?). Α, και μιλάμε για instrumental κατά βάση.
Η πρώτη τους δουλειά ονομάζεται “[B]Ruth?Bikula?Phaze?Ivÿ[/B]”.[/FONT]
[SPOILER]
[/SPOILER]
[FONT=“Verdana”]Κυκλοφόρησε αρχικά το 2001 από τους ίδιους (σε CD-R φάση), κάνανε ένα remastering το 2004 και πλέον είναι διαθέσιμο μόνο για downloading από το site τους (ή και όχι… 
).
Είναι διπλό και έχει διάρκεια 2μιση ώρες!!
Είναι σχεδόν όλο ορχηστρικό και εδώ μέσα θα ακούσετε από jazz, fusion/funk μέχρι κλασσική, ηλεκτρονική και prog metal…:!:
Η επόμενη κυκλοφορία τους (πάλι self-released) είναι το “[B]The Illusion Οf Joy[/B]” EP του 2006.[/FONT]
[SPOILER]
[/SPOILER]
[FONT=“Verdana”]Αυτό το EP περιέχει δύο νέα κομμάτια και δύο επανεκτελέσεις από το προηγούμενο album.
Εδώ ο ήχος είναι πιο σοβαρός, πιο κοντά στα “χωράφια” μας, οι ενορχηστρώσεις είναι πιο σφιχτές και η παραγωγή είναι σαφέστατα βελτιωμένη.
Και τέλος πάμε στο κύριο πιάτο που ουσιαστικά σας προτείνω.
Το “[B]Vehicle[/B]” του 2009 θεωρείται το full-length ντεμπούτο τους, αγνοώντας το πολύ πειραματικό demo του 2001.[/FONT]
[SPOILER]
[/SPOILER][FONT=“Verdana”]
14 συνθέσεις συνολικής διάρκειας 70 λεπτών. Περιέχονται και τα 4 κομμάτια του προηγούμενου EP σε νέες εκτελέσεις (κατεβάστε μόνο αυτό λοιπόν για να μην το ζαλίζουμε…)[/FONT]
[FONT=“Verdana”]Πάρτε δείγμα[/FONT] ---->> [B]http://www.youtube.com/watch?v=XsJQXORJovE[/B]
[FONT=“Verdana”]
Εντάξει το συγκρότημα είναι από άλλο πλανήτη!
Ή μάλλον για να το θέσω ορθότερα, είναι σα να ακούς μια μπάντα από τελειωμένους/καμμένους υπερμουσικούς, απίστευτης τεχνικής κατάρτησης, να παίζουν στο Δρομοκαΐτιο, jam-άροντας με τους έγκλειστους!
Οι τύποι είναι [B]ψυχάκηδες[/B]![/FONT] 
[FONT=“Verdana”]Πραγματικά δεν μπορώ να σας εξηγήσω με λέξεις τί γίνεται σε αυτό το album.
Κιθάρες, μπάσο, ντραμς, samples, τρελαμένα φωνητικά που και που, σαξόφωνα, κλαρινέτα, φλάουτα, πιάνο… Χέσε μέσα!
Είναι από τα δυσκολότερα και απαιτητικότερα ακούσματα που έχω συναντήσει.
Σας προκαλώ να το ακούσετε (αν αντέξετε!).
Εγώ πάντως την πρώτη φορά που το άκουσα ήμουν σε μια τέτοια κατάσταση[/FONT] —> 
[FONT=“Verdana”]Τέτοιο πακέτο είχα να φάω από τότε που άκουσα τους τρελο-Ιταλούς Zu…
http://www.mirthkon.com/
http://www.myspace.com/miRthkon
Άντε γειά! :bye:[/FONT]
Ωραίος brein.d3d! Καταπληκτική περιγραφή για τους miRthkon!
Άκουσα τα The Illusion Οf Joy και Vehicle και μου άρεσαν πολύ! Να πω ότι ειδικά το δεύτερο είχε σαφείς επιρροές από Zappa (σε σημείο να νομίζω ότι τον διασκευάζουν).
Κάτι παραπλήσιο, με τις jazz στιγμές των miRthkon, είναι οι [B]Iceburn[/B].
Είχε κάνει μια σύνοψη ο post_digital στο θρεντ των Τουλ, αλλά ας αναφέρουμε μερικές έξτρα πληροφορίες:
Ξεκίνησαν σαν πειραματική punk μπάντα, υπογράφοντας στην Victory τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα. Στη συνέχεια άλλαξαν εταιρεία, εμπλούτισαν τον ήχο τους βάζοντας πολλά Jazz στοιχεία, με την προσθήκη και άλλων μουσικών, και κατ’ επέκταση άλλαξαν και το όνομα της μπάντας σε Iceburn Collective.
Έμειναν δραστήριοι σε όλη τη δεκαετία του 90 οπότε και διέλυσαν.
Πέρσι η Southern Lord επανακυκλοφόρησε το άλμπουμ τους Power of the Lion.
Θα μπορούσα να τους παρομοιάσω λίγο και με τους [B]Zu[/B], των παλιότερων δίσκων τους, με τους οποίους έχουν κυκλοφορήσει ένα split.
Όπως επίσης έχουν κυκλοφορήσει split και με τους [B]Engine Kid[/B] (πειραματική punk μπάντα και αυτοί) το 1994.
Και δω αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον. Καθώς στους Engine Kid έπαιζε ένας… Greg Anderson ο οποίος αποφάσισε να αλλάξει μουσική κατεύθυνση και να φτιάξει τους… Goatsnake, τους… Sunn O))) και τη… Southern Lord! Στην οποία Southern Lord, ο ιθύνων νους των Iceburn, [B]Gentry Densely[/B], κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των Eagle Twin, οι οποίοι κινούνται σε πιο drone μονοπάτια, όπως και οι Ascend, πρότζεκτ που έχει φτιάξει με τον Greg Anderson.
Και έτσι κλείνει όλος αυτός ο κύκλος! Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα αρκετά. 
Enjoy Iceburn!
Μ’αρέσουν οι Eagle Twin και ακόμα περισσότερο οι Ascend, Iceburn έχω πει οτι θα ακούσω εδώ και πολύ καιρό αλλά συνέχεια το αναβάλω.
Thanks για το feedback forkboy!
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι miRthkon.
(…καλά και ποιον δεν έχει επηρεάσει αυτός ο Zappa ε?)
Χμμ τώρα, ούτε τους Iceburn ήξερα, ούτε τους Eagle Twin…:oops:
Ώστε αυτός ο Gentry Densely είναι ο τύπος που μαζί με τον Anderson έκανε τους Ascend (και κυκλοφόρησαν εκείνο το εξαιρετικό album-άκι το “Ample Fire Within”)
Ωραία με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!
Κατεβάζω το “Power Of The Lions” να τσεκάρω…
Χμμμ, έκανα ένα search αλλά δεν βρήκα κάπου να αναφέρονται, σόρρυ αν έχουν παρουσιαστεί ήδη.
[SIZE=“6”][B]Pin-Up Went Down[/B][/SIZE] (
Τους γνώρισα λίγο τυχαία, κυρίως λόγω μίας εμφάνισης του Andy Schmidt (Disillusion) σε ένα από τα τραγούδια τους. Τους λάτρεψα. Είναι ένα ζευγάρι Γάλλων με μία μουσική που τα ανακατεύει όλα. Αυτή που πραγματικά ξεχωρίζει είναι η τραγουδίστρια Asphodel, η οποία κατέχει μία από τις πιο πολύπλευρες φωνές που έχω ακούσει. Σε πολλά σημεία θυμίζει διάφορες γνωστές όπως Anneke Van Giersbergen, Marcela Bovio, Joanna Newsom, Tarja Turunen κτλ και πραγματικά πιστεύω ότι είναι ταλέντο. Σε κάποιους ίσως να μην αρέσει το γεγονός ότι δεν έχουν προκαθορισμένο στύλ. Όμως γι’ αυτό ακριβώς είναι το experimental thread, έτσι; Και οι δύο δίσκοι που έχουν βγάλει είναι κάτι παραπάνω από experimental, αν μη τι άλλο πρωτοτυπούν. Ακούστε τους, δεν θα χάσετε.
Pin-up Went Down:
Alexis Damien (instruments,growls)
Asphodel (vocals,grunts)
Albums:
2 Unlimited [2008]
342 [2010]
links:
:thumbup:
Μου φαίνεται σε αυτό το thread θα αρχίσω να την αράζω.
Τι πλακάρα είχα πάθει τότε με αυτό τον δίσκο…
Άραξε τηνα, πιάσε έναν ελληνικό και έλα να σου πω για τον περσινό “posthumous” δίσκο των Sun City Girls.
Ε οκ,δεν παίζει. Θα αρχίσω να πιστεύω σε περίεργα πράγματα σε λίγο.
Ρε συ, πριν 3-4 μέρες άραζα με έναν φίλο και μου το έβαλε ,έτσι στο άκυρο. Για 10-15 λεπτά, και τώρα είμαι σε ένα φόρουμ κ κάποιος μου το προτείνει. Τι διάολο
Στο θέμα μας, ωραίο μου φάνηκε
[B][U]The dead brothers - the 5th sin phonie[/U][/B]
Uploaded with ImageShack.us
horror αισθητική, avant garde μουσική στηριγμένη σε έγχορδα, φωνές για όσους γουστάρουν tom waits, cave και coen και λίγο από bluegrass !!! πολύ μεγάλο δισκάκι, θα τσεκάρω και τα προηγούμενά τους
κάποια παραπάνω λόγια - > http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Dead_Brothers_-_The_5th_Sin-Phonie/3334/
Υπάρχει και θρεντ!
έκανα σερτς κ δεν το βρήκα :!: #-o :lol: #-o
Mια από τις πολύ ξεχωριστές μπάντες των 00s, οι Sleepytime Gorilla Museum διαλύονται και δίνουν τα τελευταία τους show στις ΗΠΑ. Κρίμα.
Παράλληλα όμως ετοιμάζουν και τον τελικό τους δίσκο, μια ταινία, κι ένα live DVD. Καλό αυτό τουλάχιστον.
Σκατά…
Τον τρίτο και τελευταίο δίσκο από τους [B]book of knots[/B] περιμένουμε στις 14 Ιουνίου από την Ipecac.
Είναι μερικές μπάντες που υπήρξαν και τελείωσαν πριν έρθει η δημοσιότητα, έπειτα τις έφαγε και η μαρμάγκα των πολλών νέων κυκλοφοριών αλλά και το γεγονός ότι δεν μπορούσε κάποιος να βρει εύκολα και ν? ακούσει όσα έκαναν. Οι Drawn ήταν τέτοια περίπτωση και κάποια στιγμή θα πρέπει να λάβουν την αξία που τους αναλογεί. Για όσους δεν γνωρίζουν, την μπάντα ξεκίνησε ο Christer-André Cederberg (από τα ιδρυτικά μέλη των In The Woods…) κάπου το ?96-?97 και πήγε σε μια διάρκεια 3-4 χρόνων, παράλληλα δηλαδή με τα δυο τελευταία album των In The Woods και πριν ξεκινήσει τους Stille opprör. Οι Drawn κυκλοφόρησαν ένα ep το 1998 και ένα Full-length το 1999 και έπειτα διαλύθηκαν.
[B]1998-Drawn-Plan Be (Ep)[/B]
Στο εναρκτήριο Ep θα βρούμε μια δουλειά που περιλαμβάνει όλο το πλαίσιο έκφρασης της μπάντας σε ένα μισάωρο. Το κεντρικό πρόσωπο είναι ο Cederberg και αυτό σημαίνει ότι η βάση των συνθέσεων βρίσκετε στα μελωδικά riff τόσο σε κύριο πλάνο όσο και σε περάσματα μετά τις «αλλοπρόσαλλες» πτυχές. Στο εσωτερικό έχουμε μια progressive metal βάση που παίζει οριακά με την Psychedelic νοοτροπία (βάλτε την ως ambient κατάσταση) και την complex τακτική παικτικά. Τα φωνητικά είναι πολύπλευρα ξεκινώντας από μια παραμορφωμένη ουσία και καταλήγοντας πάντα στην ζεστή και μελωδική χροιά. Στο This Is My Day (το πιο In The Woods κομμάτι αλλά και κομματάρα γενικότερα) έχουμε και γυναικεία φωνή κοντά στις μελωδικές γραμμές των In The Woods… που του δίνουν μια extra συναισθηματικότητα. Το Plan Be (ευρηματικότατος τίτλος) σκοπεύει στην παρουσίαση της ενδοσκόπησης με μια ρομαντική οπτική και είναι πολύ κοντά στην θεματολογία που χρησιμοποιούσαν οι In The Woods…(μελαγχολικός προβληματισμός). Στο Lean On The Dead Time βρήκα μια επιρροή στα καθαρά φωνητικά του Kvost τόσο στους Code όσο και στους Hexvessel, αν και παίζει έντονα να μην έχει ακούσει ποτέ Drawn. Όσο για το Black Metal part αυτό υπάρχει σε δυο τρία σημεία, όπως τα φωνητικά στο τελευταίο λεπτό του This Is My Day και στο riffing λίγο πριν το τέλος του The Place.
[B]1999-Drawn-A New World?[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Στο ντεμπούτο που έμελε να ‘ναι και το μοναδικό τους album η μουσική που παίζουν όπως είναι φυσικό παλινδρομεί μεταξύ του Omnio και του Strange In Stereo έχοντας πολλές προεκτάσεις γι? αλλού χωρίς όμως να προσπερνά το βασικό σχέδιο πλεύσης. Μουσικά θα βρούμε όσα κσι στο Ep με την διαφορά ότι το A New World? έχει το χώρο ν’ αναπτυχθεί περισσότερο πετυχαίνοντας ένα αποτέλεσμα που εσωκλείει περισσότερο και πιο έντονο feeling. Αν θέλουμε να δώσουμε ένα χαρακτηρισμό θα λέγαμε το album εσωστρεφές, απολαύστε λοιπόν ένα θλιμμένο ταξίδι στον θετικό προβληματισμό, ένα αγνάντεμα σε παλιά κόλπα.
Οι Οπαδοί των In The Woods… που δεν άκουσαν ως σήμερα Drawn πρέπει να ορμήσουν άμεσα, οι υπόλοιποι ας γίνουν πρώτα οπαδοί των In The Woods… και έπειτα ας ορμήσουν.
o Cederberg δεν ήταν ιδρυτικό μέλος στους ITW…! διαβάζω τη συνέχεια τώρα.
ok, δεν ξέρω αν τα λες ωραία, το ep δεν το έχω ακούσει και το album πάει καιρός, αλλά θυμάμαι οτι ειναι ωραίος δίσκος. ένα άχρηστο σχόλιο.
[B][SIZE=“3”]Bloodiest - Descent[/SIZE][/B] (2011)
Για μαζευτείτε εδώ για μια δισκάρα :!:
Bloodiest λοιπόν. Nέο project του Bruce Lamont (τραγουδιστή & σαξοφωνίστα) των Yakuza!
Κολεκτίβα 7 (!) ατόμων από το Σικάγο με μέλη από 90 DAY MEN, FOLLOWS, ATOMBOMBPOCKETKNIFE.
Descent το εν λόγω ντεμπούτο album. Κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα σχεδόν.
Πειραματική δουλειά που δύσκολα να την περιορίσεις σε καλούπια και ταμπέλες.
Ολοκληρωμένη καλλιτεχνική δουλειά, με στόχο και όραμα.
Μεστός ήχος, ΠΑΡΑΓΩΓΑΡΑ και στίχοι που δένουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα!
Κυκλοθυμικός δίσκος. Ξεκινάει με το doom έπος Fallen, τα “μονότονα”, νωχελικά φωνητικά και τα υπέρβαρα drums του.
Συνεχίζει με το ανατριχιαστικό Coh με το συνδυασμό ακουστικών και ηλεκτρικών ήχων στις κιθάρες και τη γεμάτη βάθος και echo φωνή του Bruce να σου στοιχιώνει το μυαλό. Η κατάλληλη εισαγωγή για το αριστουργηματικό Pastures που ακολουθεί.
Κλασσική κιθάρα στην αρχή και στη συνέχεια μπαίνουν τα drums με φοβερό ήχο και δυναμικές. Μουντό και καταθλιπτικό κομμάτι που κορυφώνεται σταδιακά.
Μετά το Dead Inside. Αναμφίβολα ένα από τα highlights του δίσκου.
Ίσως το συναισθηματικά φορτισμένο τραγούδι. Αναπτύσσεται σιγά-σιγά, συμπυκνώνοντας ίσως την ουσία του συγκροτήματος. Στη μέση περίπου που μπαίνουν τα πλήκτρα, έκρηξη! Παρανοικά φωνητικά γεμάτα συσσωρευμένη τσαντίλα αλλά και φόβο που δένουν απόλυτα με το στιχουργικό περιεχόμενο.
Slave Rule, άλλο ένα μελαγχολικό έπος με τις κιθάρες να δίνουν πιο έντονο στίγμα προς το τέλος και το peak του.
Αισίως φτάνουμε στο Obituary. Το riff θυμίζει παραλλαγή του πρώτου κομματιού, δηλώνοντας έτσι το κλείσιμο ενός αρμονικού κύκλου για το δίσκο. Οι (εκούσια) ξεκούρδιστες κιθάρες στο τέλος χώνουν τη μούρη σου στο βάλτο και τη σαπίλα.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη φωνή του Bruce Lamont ο οποίος σαν χαμαιλέοντας προσαρμόζεται κατάλληλα σε κάθε κομμάτι, ερμηνεύοντας άψογα κάθε στίχο και προσφέροντας όλη την παλέτα των συναισθημάτων.
Με διάρκεια κάτι λιγότερο από 40 λεπτά, το album δεν κουράζει ούτε στιγμή, με όλα τα τραγούδια να είναι μοναδικά.
Υπάρχει ολόκληρο για streaming εδώ ----> [B]http://bloodiestband.bandcamp.com/[/B]
Λιώστε το επανειλημμένα με τη συνοδεία των στίχων!
:stereo:
Λοιπόν. Εύγε για την πρότασή σου.
=D>=D>=D> :trombone:
O Lamont αποδεικνύεται πολυπράγμων τύπος!
Μετά τους περσινούς Circle of Animals τούτο εδώ πλέον. Και χωρίς να μετράμε το άλμπουμ με τους Yakuza καθώς και το προσωπικό του!
Τρέχω να το ακούσω με μεγάλες προσδοκίες!