Τhe official progressive rock/metal hymn(s) poll

βρίσκονται οι δίσκοι, απλώς ακριβότερα απ’ ό,τι μέχρι μερικά χρόνια πριν (μάλλον λόγω τύπων τύπου ναβουχο). κατά τ’ άλλα, ντέκαρτ γνωρίζεις κάτι για τη σχέση μου με το εν λόγω κομμάτι ή μαντεψιά ήταν; :stuck_out_tongue:

Κάπου σε είχε πάρει το μάτι μου να αποθεώνεις τον εν λόγω δίσκο και υπέθεσα ότι θα σ αρέσει, γιατί όλοι μας πάνω κάτω έχουμε περάσει αυτά που περιγράφει…

Gryphon - Red Queen To The Gryphon Three
Renaissance - Scheherazade And Other Stories
Jan Dukes De Grey - Mice & Rats In The Loft

Το Τελευταιο Το Ανακαλυψα Πριν Λιγο Και Καιρο Και Ειναι Διαμαντακι…

Ark - Torn

Το δεύτερο κομμάτι του Burn the sun των Ark λοιπόν, είναι σύνθεση των Ostby/Macaluso/Lande. Από την έναρξή του κομματιού καταλαβαίνουμε ότι ο randy coven θα οδηγήσει το κομμάτι. Μέχρι το 0:28 παίζει μόνος του με τον Olausson να κάνει πλάτες με τα πλήκτρα. Εκεί μπαίνει η φωνή του Lande, τον οποίο μάλλον έπεισε ο Osbty να αφήσει για λίγο τα Κοβερντεϊλίκια και να συγκεντρωθεί σε μια πιο Conception/Roy Khan ερμηνεία. Στο 0:58 μπαίνει και ο Osbty για να συνοδεύσει το ρεφραίν. Το αξιοσημείωτο είναι ότι σε όλο το κομμάτι η κιθάρα θα παίζει δεύτερο ρόλο, Αυτό που μένει είναι κυρίως το μπάσο και η φωνή (και λίγο πιάνο σε κάποια σημεία). Χαρακτηριστικό είναι το σημείο από το 2:25 μέχρι το 2:50, που εκεί που περιμένεις ένα σόλο, σου έρχεται μια συνομιλία του Lande με το μπάσο.
Γενικά στο κομμάτι φαίνετε ότι ο Ostby είναι κατά πρώτο λόγο συνθέτης και κατά δεύτερο τεράστιος κιθαρίστας (που παραείναι). Κλασικό παράδειγμα σύνθεσης που ο βασικός συνθέτης χρησιμοποιεί άψογα τις δυνατότητες των συνεργατών του. Και όλα αυτά μόνο σε 3:52

το εχω κι εγω αυτο και μαλιστα ειναι εκνευριστικο που το βαζω μαζι με τα ντιβιντιζ στη δισκοθηκη. το αλμπουμ για καποιο λογο το αγαπω πολυ, μιας και εχω ξεφυγει απ’ αυτα. αλλα πλεον το ακουω απ’ το ινστρουμενταλ και μετα που γινεται αρκετα πιο ιντελλιτζεντ. ενα κακο τους ειναι τα σολο τα οποια σολο παιζουν και σε ντουμσορντ κι εκει ειναι που ξενερωνω ακομα πιο πολυ.

ντεκαρντ κομματαρα και καλα τα λες. αλλα ark με resurrection ουμπερ αλλες.

Στο ressurection στην αρχή, είσαι σίγουρος ότι αρχίζει να τραγουδάει ο Khan. Στο ρεφραίν βέβαια ξεσαλώνει το αλάνι 8)

Αυτο το κομματι παιζει να ειναι και το καλυτερο που εχουν γραψει οι SG

Πιστευω οτι το change of seasons (Dream Theater) ειναι το κομματi βίβλος του συγχρονου progressive metal…μεσα σε 23 λεπτά νομιζεις οτι εχεις ακουσει 7 κομμάτια…η κορυφαια δημιουργικη τους στιγμη για μενα…

Δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί η βίβλος του prog metal, από τη στιγμή που υπάρχει πληθώρα στυλ στο είδος. Σίγουρα όμως πρόκειται για το αντιπροσωπευτικότερο κομμάτι των Theater και γενικά τραγούδι σταθμός των 90s.

Και αφού πιάσαμε τα μεγαθήρια, ας αναφέρουμε και το γράμμα του Jim Matheos στον πατέρα του: Fates Warning - Still Remains (Part1|Part2)

They remain, they remain
You still remain
All these words and memories
And everything you were to me
They remain, they remain
You still remain

(Κάποιοι λογικά θα ήσασταν παρόντες στο παραπάνω video. Εγώ ήμουν Σαλόνικα χωρίς Kevin Moore :()

Πιαστε κι ενα Waking Hour για μενα.Τι να πρωτοπω,το ανατριχιαστικο μπασιμο του Lande?Το τι ατμοσφαιρα και συναισθημα βγαζει?Το “χασιμο” στο τελος?

Tι δισκαρα…

Μπράβο ρε Ντεκαρντ. Με συγκίνησες. Και ήμουν και μέσα…

Bump

[B]Saviour Machine - The wicked window (live in Deutschland 1995)[/B]

Απερίγραπτη τελειότητα
Νιώσ’το και συ… Μπορείς!

Beardfish-Sleeping in the traffic
Επικό τραγούδι το οποίο περιέχει σχεδόν τα πάντα(μέχρι και ντίσκο:p)

Vauxdvihl - Separate Ends

κομμάταρος από το εκπληκτικό “To Dimension Logic”.

Πόσο καιρό είχα να πέσω πάνω τους! Χιλια ευχαριστώ :slight_smile:

Κι ένα που με εχει σκαλώσει άσχημα (κομμάτι και δίσκος)

[B]The pineapple thief- Preparation for meltdown[/B]

Το εναρκτήριο τραγούδι του τελευταίου δίσκου των Arena “Pepper’s Ghost” είναι το [U]Bedalm Fayre[/U] και ενδεχομένως να κινήσει την περιέργεια κάποιων.

Το υπερεπος Black Rose Immortal απο Opeth δε το ανεφερε κανεις…:-k

Aν δεν υπάρχει στις προηγουμενες σελίδες, ντροπή μας. Είχα την ευχαρίστηση και το χρόνο σήμερα να ακούσω απανωτές φορές το morningrise και το ευχαριστήθηκα δεοντως. Αυτό το κομμάτι θα μπορούσε να ήταν μόνο του ένας δίσκος.

Aυτό το κομμάτι είναι ότι καλύτερο έχει γράψει ο Μιχαλάκης.

A,μιας και το θυμηθηκα! Το Crimson απο Edge Of Sanity που ειναι απο μονο του ενα αλμπουμ:p