Πήγα χθες λοιπόν. Χώρος καλύτερος από ότι περίμενα, αν και βοήθησε ότι πρέπει να είχε λίγο κόσμο - ίσως γύρω στα 80 άτομα. Αστείο το γεγονός ότι μπροστά στη σκηνή είχαν αφήσει τραπεζάκια χαμηλά με καθίσματα και πίσω από αυτά ψηλά τραπέζια σταντ για να ακουμπάς - νόμιζα ότι θα βγει κάνας έντεχνος να μας πει ότι αξίζει πονάει… Ήχος καλός, καθόλου καπνός (μπράβο) και οκ μαγαζι για λίγο κόσμο.
Στο ζουμί: Achelous δεν είχα ξαναδεί και μου άρεσαν. Δυνατό power metal, μελωδικό κυρίως με δόσεις επικού στοιχείου και μεϊντενίλας. Ωραίοι, καλοπροβαρισμένοι με κέφι και τον κόσμο τους να γουστάρει, έπαιξαν μια ώρα συμπεριλαμβανομένου τραγουδιού με συμμετοχή Tyrant.
Heir Apparent: Με πλεον άσπρα μαλλιά και μεγαλύτερη μπάκα, ο Terry οδήγησε τη μπάντα σε μια κλιμακούμενα δυναμική εμφάνιση. Λίγο μουδιασμένοι στην αρχή ξεκίνησαν με A.N.D. Drogo Lived On και στα καπάκια μας κοπάνησαν με ένα Hands of Destiny. O Tyrant σε πολύ καλά επίπεδα (στο βίντεο KIT του Σαββάτου τους αδικούσε ο ήχος) έδινε μια πίο metal χροιά στα τραγούδια χωρίς να στερεί λυρισμό. Ο Paul Davidson έκανε κυρίως δεύτερες και έλεγε ντουέτο κάνα ρεφρέν με εμφανώς πιο γρέτζα και ταλαιπωρημένη φωνή. Απο την άλλη είχε μια πιο ευχάριστα ροκ παρουσία και ήταν ωραία προσθήκη στη σκηνή. Μπασίστας δυνατός, ντράμερ πιτσιρίκι που γελούσαν και τα μουστάκια του που έπαιζε σε κόσμο (και ήταν και πολύ καλός μάλιστα) και απόδοση αρκετά καλή. Ακούστηκε όλο το Graceful Inheritance και το Questions από το Triad καθώς αυτά είχε προβάρει η μπάντα, αλλά στο μέλλον θα παιχτούν κομμάτια του One small Voice απ ότι μου είπε ο Terry. Για το τέλος ο Davidson τραγούδησε χωρίς Tyrant το The Servant αξιοπρεπώς.
Όσοι πάνε σήμερα νομίζω ότι θα περάσουν καλά.