Helloween

Δεν απογοήτευαν! Εξαιρετικό!

4 Likes

Το λάθος στον αντίχειρα στο χέρι που κρατάει την κολοκύθα πολύ ξενέρωμα. Εκτός κι αν το βλέπω τόσο λάθος. Κατά τ’άλλα ούτε κρύο ούτε ζέστη το εξώφυλλο.

Σχετικά με τον ήχο νομίζω ότι μέχρι το Dark Ride είχαν ωραίο ‘φυσικό’ ήχο και από εκεί και πέρα έγινε αδιάφορος κομπρεσαρισμενος, χωρίς κανένα χαρακτήρα. Και να ξαναπώ ότι ο ήχος στο Time of the Oath μου αρέσει και δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα!

1 Like

Όχι δεν το βλέπεις λάθος, είναι ένας αντίχειρας έξτρα, κάτω από το μικρό δάχτυλο! Ή μια τελείως ανάστροφη παλάμη

Κοίτα τι προσέξανε!

2 Likes

Κοιτα τι δεν πρόσεξε! :crazy_face:

1 Like

Συμφωνω 99% με μονη σημειωση οτι και ο ηχος στο 7 Sinners ειναι ζεστος και οχι κομπρασερισμενος στα δικα μου τα αυτια.

Αυτο με το Time Of The Oath πρωτη φορα εδω μεσα το διαβασα, ειναι απο αυτα που το λεει ενας και μετα ολοι οι αλλοι λενε “α ναι ρε οντως ετσι ειναι”. Φανταστικος ο ηχος του Time Of The Oath, για μενα δινει ταυτοτητα στον δισκο. Χεβι και ωμος, μια χαρα σε ολα του.

Εξτρα αντιχειρα δε βλεπω πουθενα, σκιες βλεπω και φωτεινα σημεια που δημιουργουν οφθαλμαπατη.

Καλά, δεν είναι ακριβώς έτσι, ο Κάντορ είναι φοβερός καλλιτέχνης (και σίγουρα πλέον ζάμπλουτος καλλιτέχνης), δεν είναι αντίχειρας, μικρό δάχτυλο είναι, απλά ίσως λίγο πιο χοντρό.

Αυτό που παρατηρώ και απορώ όμως, είναι πώς γίνεται και τόσα πολλά μεγάλα ονόματα στρέφονται στον Κάντορ, λες και δεν υπάρχουν άλλοι; Δηλαδή στο τέλος, με τόση υπερπροσφορά, σταματά να είναι και ωραίο, όσο ξεχωριστό και να είναι του στυλ του. Όλα καταντάνε μόδα ή απλά ο Κάντορ έχει μάνατζερ που τους έχει πάρει όλους αμπάριζα και του φέρνει πελάτες σωρηδόν;

2 Likes

Ελα ρε συ το λέμε απο τότε που βγήκε, έχει πολλή βαβούρα και δεν ακούγεται καθαρά σχεδόν τίποτα, έτσι το μάθαμε βέβαια και ευτυχώς έχει πολύ καλά τραγούδια αλλα ο ήχος είναι μάπα. Μεγάλη βελτίωση στο επόμενο ευτυχώς.

2 Likes

Βέβαια ισως δεν ηταν αυτη η αλμπουμαρα αν δεν ειχε αυτον τον ηχο. Ποιος ξερει;

Εγω παντα τον συγκρινα με land of the free και imaginations from the other side και αναρωτιόμουν γιατι δεν μπορούσε να ειχε τετοιο ηχο.

Ετσι ηθελαν οι καλλιτέχνες τι να κανουμε;

1 Like

Α γειά σου πολυ σωστή σύγκριση όπως επίσης και stratovarius το episode, μιλάμε για ηχο δυναμίτη, καθαρά 90s μεν αλλά πεντακάθαρο

2 Likes

Ρε παιδιά και το Imaginations, τέτοια παραγωγή έχει. Δεν ακούγονται όλα καθαρά, αλλά όλα ακούγονται τόσο ωραία ‘βρώμικα’ ώστε να νιώθεις ότι τα έχει παίξει μπάντα και δεν έχει γίνει ψηφιακή κοπτοραπτική. Στην πορεία όλοι καθάρισαν ψηφιακά τον ήχο τους και όλα ακούγονται αποστειρωμενα, αδιάφορα και χωρίς χαρακτήρα. Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά!

2 Likes

Το Imaginations έχει φοβερό όγκο, βέβαια η παραγωγή δεν έχει γίνει απο κανέναν τυχαίο τύπο.
Όλα ομως ακούγονται καθαρά, στο Time of the oath σε πολλά σημεία ακούς μια βαβούρα, όπως για παράδειγμα στο We burn, που δεν καταλαβαίνεις τι παίζουν, ή εν πάση περιπτώσει κάνεις λίγη ώρα να καταλάβεις τι παίζουν

4 Likes

Πράγματι εδώ μέσα, καμιά δεκαετία τώρα. Ανέκαθεν χτυπιόμουν, που το υπερέπος “Kings will be Kings” δεν έχει την καθαρότητα των πρώιμων ημερών τους. Και με κάνει αίσθηση, το πως ο Tommy Hansen, ενώ έχει κάνει αρχικά τα μαγικά του, σε αυτόν το δίσκο έκανε κάτι άλλο, αλλά ένα με δύο κλικ πιο κάτω.

Καμία σχέση, όμως, φίλε μου. Υπάρχει μία ηχητική και ακουστική γραμμή (όποιου χρώματος θες), που τα διαχωρίζει. Και μιλάμε για εντελώς δύο διαφορετικούς παραγωγούς στην αντίληψη.

Μαζί σου. Μετά πήγαν κι έκαναν τα masters και σκίστηκαν πτυχία. Μην πειράζετε ρε παιδιά αυτά που δεν πρέπει.

Όσο εγώ είμαι κολοκύθα, άλλο τόσο αυτό είναι το μικρό δάχτυλο.

2 Likes

Κ τα 2 χέρια είναι ανάποδα, δείτε την γροθιά στο άλλο.

Αρα αδικα εστιαζετε στα χερια, η αφυσικη σταση ειναι στα ποδια

Βασικά οχι, το κορμί κοιτάει μπροστά.

1 Like

4 Likes

νομίζω, οτι θα ήταν πιο φυσιολογικό τα πόδα με τον κορμό να είχαν μικρότερη γωνία, και το χέρι που κρατάει την κολοκύθα, αφού είναι και καλά λίγο πιο πίσω, να είναι λίγο πιο μικρό και με μια ακόμα γωνία, ώστε να έχει προοπτική. προσπαθεί να κοπιάρει κάτι απο μιχαηλ-άγγελο.

Πάμε.

Επιτέλους, ΗΧΟΣ.
Ωραιότατο ρεφρέν και καλό τραγουδάκι, που θα κάνει καλή μετάδοση στη μέση του δίσκου.

3 Likes