Ο Uli εκτος το οτι εγραφε και μουσικη στους Ηelloween εκανε απιθανα πραγματα οπως και στους Gamma Ray και Μasterpan! Xαρισματικος ντραμμερ και πολυ καλος μουσικος γενικα. Δυστηχως εχασαν ενα δυνατο χαρτι οι Helloween…
μα ειδικά αυτά τα σπάνε! 8)
μαζί και τα we damn the night, immortal, the dark ride, mr. torture.
τα escalation 666 κ mirror mirror δε μ αρέσανε σχεδόν καθόλου :!:
Θα είμαι προβλέψιμος:
EP: Victim of fate τι να πει κανείς γι’ αυτό το υπέρτατο κομμάτι 
Walls of Jericho: Ride the sky πόρωση. speed. γιεα :band:
Keeper pt1: Halloween ίσως το καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ. Με θυμάμαι να το ακούω από πριν πάω ακόμα σχολείο και είμαι πολύ συνδεδεμένος μαζί του.
Keeper pt2: ε το ομώνυμο έπος φυσικά φυσικά
Pink Bubbles: The chance
Chameleon:When the sinner
Master of the rings: Sole survivor
The time of the oath: The time of the oath
Better than raw: Time
The dark ride: The dark ride χαχα για δες τι δίσκο αποκύρηξε το ζώο ο Weikath (με την καλή έννοια πάντα)
Rabbit don’t come easy: Back against the wall
Keeper legacy: Occasion avenue θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο dark ride. Επίσης κλάσεις ανώτερο από το king for a 1000 days.
Gambling: Kill it
Dark Ride μεγάλη αδυναμία.
Το Escalation οντως δεν ειναι ανταξιο των αλλων,το mirror mirror αν ειχε δουλευτει παραπανω θα ταν πολυ καλυτερο…
Ρανια τωρα το προσεξα στη λιστα σου το Mrs.God:x
Μα ποτε θα καταλαβεις οτι αυτο το γελοιο κομματι γραφτηκε για τους Κινεζους/Ιαπωνες fan τους?Θελει κι αλλη αναλυση αυτο?:lol:
[QUOTE=manos87;423207]Θα είμαι προβλέψιμος:
Better than raw: Time
Κι ομως δεν ησουν! Με εστειλες, χαχα… Ειναι το μοναδικο εκει μεσα και η μοναδικη μπαλαντα τους που δεν αντεχω να ακουσω… Ασχετο… Με το Revelation πηγαν να κανουν κατι αναλογο με το mission motherland αλλα δεν τους βγηκε. Μια φορα γραφονται κομματαρες. Περιττο να σας πω οτι το Motherland ηταν να μπει στο keeper II αλλα δεν αρεσε στον Hansen!!!
μέχρι και το Master Of The Rings η αντικειμενικότητα πάει μαζί σου και εγώ πάω με την αντικειμενικότητα.
Στο (αδικημένο) Time Of The Oath το Forever And One, αν και τυπική μπαλάντα μπορεί να σε σημαδέψει. Και το έχει κάνει.
Στο Better Than Raw δυσκολεύομαι να βρω το λιγότερο μέτριο τραγούδι και για κάποιο λόγο μου αρέσει το don’t spit on my mind.
Αντίθετα στο Dark Ride δυσκολεύομαι να βρω μέτριο τραγούδι. Το s/t είναι ίσως το πιο πλήρες, μάλλον θα παίξω στο Departed.
Στο Legacy το King for a 1000 days δεν ξέρω αλλά το King For a 1000 years είναι το καλύτερο 
Από το Gambling μάλλον το Kill It κερδίζει οριακά το Final Fortune.
Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να είσαι λίγο κρυγοprogressivας (όχι εσύ γενικά) για να σου αρέσουν τα Halloween και Keeper περισσότερο από Future World και I Want Out.
Για το Halloween ελπίζω να έχεις κανα μεταλλά γονιό ή μεγάλο αδερφό και το άκουγες τόσο μικρός γιατί παπαρούμπες του στυλ ακούω μέταλ από τα 5 μου δεν τις αντέχω.
Θυμάμαι να διαβάζω σε περιοδικό πόσο είχε συγκλονιστεί ο συντάκτης όταν βγήκε το Master Of Puppets και είναι σήμερα 27-28 χρονών.
Ρε δεν απαυτονόμαστε λέω εγώ?
Το Midnight Sun δεν ειναι το λιγοτερο μετριο ρε θα τρελαθουμε?
1)Με τιμάει ότι μπέρδεψα τουλ με χέλοουιν?
2)Μεταλά θείο. Γιατί να πω ψέματα? Για να το παίξω πιο τρου? Για ωπα λίγο.
Α και καλή ιδέα να απαυτονόμαστε όλοι. Μα όχι λίγο :-s
Ρε δε σου λέω ότι λες ψέμματα.
Ούτε στη λέω. Απλά δεν την παλέυω με τις δρακιές. Πώς γίνεται να τρελαθείς 6-7 χρονών με metal δίσκο. Ακόμα και στα 12-13. Δεν μπορώ να τα ακούω αυτά.
Τώρα το αν σου έβαζε ο θείος/πατέρας/μεγάλος αδερφός κλπ και άκουγες τραγούδια και χαιρόσουνα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
pumpkin, μπορεί να είναι το Midnight Sun, μπορεί να είναι το Time μπορεί να είναι το I Can…μικρές διαφορές κατ’εμε. Και απορώ που το έχουν ψηφίσει και 2 άτομα!
Κι εγω το πρωτο τραγουδι που ακουσα ηταν το Halloween στο ραδιο και μαλιστα εδω στην Κερκυρα. Μάλλον ηταν και η τελευταια φορα που το ακουσα σε σταθμο. Εκτος το οτι ξεκινησα να αγοραζω cd/lps σταματησα να ακουω ραδιο. Ημουν 12 χρονων και κανεις δεν μου εμαθε το metal. Το προβλημα που ειναι? Μια πρωην μου ακουγε ροκ απο 5 χρονων λογο του πατερα της και μου εμαθε τους Eloy, supertramp, lynyrd skynard. Ε και?
Θεωρώ υποκριτικό να λέει κάποιος ότι άκουγε από τόσο μικρή ηλικία μια τόσο απαιτητική μουσική.
Να ήρθε σε επαφή με αυτή σε μικρή ηλικία και να πήρε ερεθίσματα οκ, αλλά σόρρυ ρε φίλε τα άλλα μου ακούγονται φαιδρά.
Στα 12-13 αρχίζεις να ψάχνεις λίγο περισσότερο αλλά και πάλι ακούς και παίρνεις ερεθίσματα για να έχεις κάπως πιο συνειδητοποιημένα ακούσματα στα 15.
Δεν ξερω τι λες εσυ φιλε μου αλλα θα πρεπει να αισθανομαι περιφανος που στα 11 μου ειχα συνειδητα ολη την δισκογραφια απο Guns N Roses, Iron Maiden, Def leppard!!! στα 15 μου ειχα ηδη αρχησει να γραφω δικα μου τραγουδια που καποια απο αυτα σημερα τα ηχογραφω. Μάλλον είχα πιάσει το νόημα και καταλαβα πολλά. Δεν είναι τυχαίο που μολις άκουσα το Fright Night ετρεξα στο rock city και ΔΕΝ τους ξερανε ακομα τους Stratovarius!!
Το λοιπόν,
δεν είπα ότι έκανα ενδελεχή ακρόαση ούτε ότι άκουγα μουσική με τον ίδιο τρόπο που ακούω τώρα. Ακόμα και πριν από 3-4 χρόνια δεν άκουγα μουσική με τον τρόπο που ακούω τώρα.
Προφανώς θα μου πεις εσύ “και τι θα καταλάβεις αμα ακούσεις Χέλοουιν όταν εισαι 6 χρονών.”
Ντάξει ίσως τότε να χαζοχαιρόμουνα. Και στην τελική χέλλοουιν άκουγα και όχι Βόιβοντ. Μπορώ να χαζοχαρώ.
Μα άλλο πράγμα είπα αμα παρατήρησες αυτά που έγραψα. Είπα ότι είμαι συναισθηματικά δεμένος. Όπως επίσης και με άλλα πράγματα που άκουγα. Σε όλο το δημοτικό πχ γούσταρα απίστευτα το Kings of metal. Δε σου λέω ότι το γούσταρα με τον ίδιο τρόπο που γουστάρουμε σήμερα τους Spock’s beard. Αλλά όποια στιγμή και να ακούσω αυτόν το δίσκο ή το Χάλλουιν ή ένα σωρό πράγματα, κάτι σκυρτάει μέσα μου. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά υπάρχει μεγάλο δέσιμο, που μόνο κάποιος που το έχει νιώσει μπορεί να το καταλάβει. Όταν συνδέει μουσική με αναμνήσεις τότε πάμε σε μια άλλη διάσταση ναι.
Μην υποτιμάς τον τρόπο που άκουγες μουσική όταν πήγαινες γυμνάσιο. Μπορεί και Ρίκι Μάρτιν να άκουγα να δενόμουν (καλά όχι ακριβώς έτσι αλλά) και να σου μοιάζει ψεύτικη αυτή η ακρόαση, μα δε φαντάζεσαι πόσο αληθινό είναι αυτό το συναίσθημα. Δε φαντάζεσαι πόσο αληθινά ήταν τα συναισθήματα που ένοιωθα όταν άκουγα Blind Guardian τέλη γυμνασίου-αρχές λυκείου τόσο φανατικά ωστε κάθε ειδος φανμπουσμού να φαντάζει μικρό.
Δε μίλησα πουθενά για αντικειμενικότητα. Μίλησα για υποκειμενικότητα. Μίλησα με το “με αυτά μεγάλωσα”.
Κι επίσης, καλώς ή κακώς αυτά που ακούει κανείς από μικρός πλάθουν τη μουσική του ταυτότητα. Δεν είπα ότι δεν μπορείς να γνωρίσεις το ροκ και το μέταλ στα 20 σου. Δεν είσαι λιγότερο τρου, μη φοβάσαι. Αλλά η μουσική ειναι συναίσθημα. Η μουσική είναι μέσα στο μυαλό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν όλοι ακούμε ένα δίσκο δεν ακούμε το ίδιο πράγμα. Έχει πάντα σχέση με το τι έχεις ακούσει πιο πριν.
Βέβαια είμαστε οφφ-τόπικ. Αν ενδιαφέρεται κανείς για συνέχεια αυτής της κουβέντας ας ανοίξει θρεντ.
Απλά συνοψίζοντας, το ότι άκουγα το συγκεκριμένο κομμάτι από τότε, δεν είναι κατόρθωμα δικό μου. Δεν είναι κάτι για το οποίο μπορώ να υπερηφανεύομαι. Θα ήμουν ηλίθιος γιατί προφανώς δεν τους έψαξα και τους έμαθα από το αγγλικό χάμμερ. Ήμουν τυχερός (ή ατυχος για άλλους). Απλά το ότι το άκουγα από τότε δεν είναι μικρή υπόθεση. Είναι τεράστια για μένα. Και η απόδειξη είναι ,θα επαναλάβω, τα συναισθήματα που νοιώ8ω ακούγοντας αυτό το κομμάτι΄. Ίσως από τα πιο βαθιά συναισθήματα ever.
edit: To ότι άκουγα αυτά τα πράγματα από τότε και με έχουν κάνει αυτό που είμαι σήμερα μουσικά, είναι γεγονός και φυσικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου υποκριτικό.
Τώρα αν λέει κάποιος αυτά τα πράγματα κι εσύ πιστεύεις ότι υπερηφανεύεται (δε λέω ότι λες για μένα) τότε έχουμε κάποιο πρόβλημα ε. Γιατί μόνο αν πιστεύεις ότι υπερηφανεύεται γι’ αυτά θα μίλαγες για υποκρισία
Βέβαια είμαστε οφφ-τόπικ. Αν ενδιαφέρεται κανείς για συνέχεια αυτής της κουβέντας ας ανοίξει θρεντ.
Εγω δεν ανοιγω. Θα μου το κλειδωσετε, χαχα! Ενδιαφερον παντως αλλα πολυ φοβαμαι οτι θα βγουν πολλα κομπλεξ εκει μεσα…
Τέρμα το off topic, Μάνο δεν κατάλαβες καλά τι έλεγα, για τη δική σου περίπτωση τουλάχιστον.
Σταματάω γιατί θα γίνω κακός.Πάλι.
Ο ομοτιτλος δισκος μου αρεσε πααρα πολυ.
Θα βγω οφ τοπικ τωρα αλλα δε βαριεσαι
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=7727
Μπες κι εδω να πεις αποψη.
Αχαχαχ:p
Αφου δεν μου αρεσει, για να σε τσιτωσω το ειπα. :!: Το king for a 1000 years ηταν η τελικη απαντηση [-X
[quote="“Spiros G.,post:167,topic:3112”]
Οχι δεν ηταν να μπει στο κεεπερ…απλως ο Γουεκι ειπε οτι το σημειο με το φανκι μπασο καπου στην μεση το ειχε ετοιμο απο εκεινη την εποχη…
Και μην ξεχναμε τι εχει δηλωσει το συγκροτημα για το Ταιμ οφ δε οαθ…οτι αυτο στην ουσια ηταν η συνεχεια των Κεεπερ…αλλα μετα τους εδωσαν πολλα $$$$ εβγαλαν το Λεγκασυ και τα βρηκαν και με τον Χανσεν ο οποιος παρεπιπτοντως εκανε πολυ ηλιθιες δηλωσεις τοτε…
Το σημείο με το μπάσο ήταν να μπει μέσα στο τραγούδι Keeper of the seven keys βασικά. Για το time of the oath ειχαν πει οτι απλα θα ειναι μια μιξη απο walls & keepers πράγμα που δεν κατάφεραν αλλά έβγαλαν δισκάρα. Νομίζω ότι αυτό έγινε με το better than raw αλλά ήταν αργά για δηλώσεις. όσο για το legacy απλά έδωσαν στον κόσμο αυτό που ήθελε εδώ και χρόνια ή ίσως να ακολούθησαν την μόδα στα πισωγυρίσματα…
“we had a dream…and now it’s helloween” 