Hexvessel-When We Are Death

Μιας και είναι εκεί έξω (σποτιφάη, ληκς), ας έχουμε και θρεντ. Η άποψή μου δω.

τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι περιμέναμε

Στην πρώτη ακρόαση ήταν ευχάριστο. Πλέον, είναι αναγκαίο. Τα “Transparent Eyeball”, “Mirror Boy” και “Drugged up on the Universe” είναι από τα πιο must.

Πολύ δυνατή δουλειά, αν κ ακόμη θέλω να το ακουσω περισσότερο για να σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη.

Τρομερο!! Τα προηγουμενα τους ηταν τοσο καλα οσο αυτο??

Το No Holier Temple είναι καλύτερο!

και τα τρια ειναι το ιδιο καλα και υπαρχει και το Iron Marsh (EP) που ειναι επισης ωραιο.
Το Dawnbearer (πρωτο) βγαζει πιο πολυ δασος

Θα έλεγα το “No Holier Temple” βγάζει δάσος, το πρώτο βγάζει κάτι μεταξύ σαμανικής και ανατολίτικης ατμόσφαιρας στην έρημο κάπου στις σταυροφορίες.

Αυτό το “Drugged Up on the Universe” είναι ο λόγος που ακούω για την ώρα συνέχεια τον δίσκο, από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει.

Μπήκα στα public να δω τιμή βινυλίου και τυφλώθηκα. 30 ευρώ!!! Ρε δεν πάμε καλά.
Ένα δίσκο θέλω να πάρω και 'γω και τι να πω… Τόσο δύσκολο είναι να το βάλουν στο 20άρικο;
Πόσο μάγκες είναι κάποιοι σε γερμανικές εταιρίες που πουλάνε 12 ευρώ τα βινύλιά τους; Μα πόσο!

Μάνο, πολύ ωραία η συνέντευξη με τον Kvohst. Βέβαια, ακόμα και τώρα πιστεύω ότι κάτι υπάρχει από post-punk μέσα σε κάποια τραγούδια. Είναι στην ερμηνεία του, στο πως τα ξετυλίγει. Ίσως, να του βγήκε από το υποσυνείδητό του και να μην το βλέπει έτσι. Δεν πειράζει, εμείς γουστάρουμε.

Θενξ. Πιστεύω ότι ήταν συνειδητή απόφασή του να μην μπει τίποτα ποστ-πανκ μέσα για να τονίσει την ξεχωριστή οντότητα των Hexvessel. Γι’ αυτό το βλέπει έτσι. Ούτως ή άλλως, όταν θες να είσαι τόσο ‘δασώδης’, οι ψυχροί αστικοί ποστ-πανκ ήχοι είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεις. Ωστόσο, για μένα είναι σίγουρο ότι βρήκαν το δρόμο τους οι επιρροές από τους beastmilk και τους grave pleasures -και πάλι καλά δηλάδη αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Σχετικά με τα βινύλια, πήρες την απάντησή σου ότι αξίζει να τα σκάσεις γι’ αυτό το συγκεκριμένο

Συνέντευξη Hexvessel

Πολύ όμορφος δίσκος που σε μεταφέρει στην εξοχή και στα λιβάδια της Αγγλοσαξονικής χώρας αλλά του λείπει το κάτι παραπάνω για να συνδέσει το όνομά του με κάτι αν όχι κλασικό, να σου μείνει.
Επίσης μου φαίνεται ότι παρά τις σταθερά ωραία γραμμένες φωνητικές γραμμές του Kvohst, η φωνή του ακούγεται αδυνατισμένη.
Αν μιλήσουμε για λίστες, αν έχουμε την συγκομιδή και την ποιότητα της περσινής χρονιάς δύσκολα θα χτυπήσει 20άδα.
Τους αγαπάμε, μου αρέσει ο δίσκος αλλά δεν συμμερίζομαι τους διθυράμβους που απέσπασαν στα περισσσότερα review.

Στην αρχη δε μαρεσε γιατι πολυ στο ροκ το γυρισαν
αλλα τελικα ειναι γαματο. Ιδιως When I am Dead και Mushroom Spirit Doors ειναι τραγουδαρες. Σαν να πωρωθηκε με τα μανιταρια ο Κβοστ