σημερα αγορασα το βινυλιο και τωρα το ακουω. Απλα να πω και εγω ότι σκοτώνει, νομίζω ότι είναι εντυποσιακά καλύτερο από το death is my communion.
Δισκάρα!
Όχι.
Ναι. Άκου και το Lair Of The Minotaur εσύ. Αυτά τα 2 είναι το σπάσταολα σάουντρακ του καλοκαιριού. Και για συμπλήρωμα οι Βίσονες B.C. του νομιστερακίου.
Τους ηξερα μονο ως ονομα τους κυριους.Ακουσα τον δισκο,μια και διαβασα πολλα και καλα σχολια απο εμπιστα ατομα,αλλα δεν με ενθουσιασε,βασικα δε μου αρεσε καθολου σαν ακουσμα.Τα φωνητικα τα βρηκα επισης παραταιρα και εκνευριστικα.Αυτα.
Συμφωνω με τον προλαλλησαντα. Το ακουσα μια φορα χωρις να ξερω καν την μπαντα, δεν μου αρεσαν τα φωνητικα. Διαβαζω κριτικες εδω στο σαιτ, γνωμες στο φορουμ, κριτικη στο χαμερ, αντε λεω δωσε του αλλη μια ευκαιρια. Το ακουσα προσεκτικοτερα, πολλα ριφ ειναι δολοφονικα αλλα αυτα τα φωνητικα δεν τα μπορω να τα χωνεψω με τιποτα, ειναι τελειως σπ@σ@ρχιδικα.
Είστε φλώροι:p:p
Quoted for truth.
Τρελη δισκαρα.Δεν περνανε 2-3 μερες χωρις να το ακουσω εστω μια φορα.
Απαιτουμε live !
bump.
Αυτά που λέτε για πιο θρασίλες κλπ. εγώ δεν τα βρήκα, κλασικά ΧοΦ πράματα βρήκα, με απλώς λίγο πιο “καθαρό” ήχο. Επομένως, ο δίσκος γαμάει χώνει ναι κουτουλού κουτουλού.
Ακούγωντας το δίσκο, αρχίζω να νομίζω ότι οι ΧοΦ είναι οι Bad Religion του σήμερα. Προφανώς όχι μουσικά αυτό ε.
Απλά, όπως και με τους BR, έτσι κι εδώ ξέρεις από πριν τι θα παίζει, η διαφοροποίηση από δίσκο σε δίσκο είναι μικρή (ο ένας δίσκος είναι πιο νταπα-ντούπα, ο άλλος πιο σλατζ, ο άλλος πιο επικός, ο άλλος πιο “βρώμικος” κλπ ενώ στους BR ο ένας είναι πιο σπηντ, α άλλος λίγο πιο μελωδικός, ο άλλος μπορεί και νά’χει και καμιά μπαλάντα μέσα κλπ.) αλλά πάντα καταλαβαίνεις με τη μία την ταυτότητα της μπάντας, χώρια την επιδραστικότητα της.
Για το δίσκο δε νομίζω ότι μένουν πολλά να πω. Είναι ΧοΦ, είναι πόρωση, γαμάει.
Απλά αγαπημένος μου παραμένει το Surrounded by Thieves που ήταν και το πρώτο που άκουσα.
Δεν είναι ο πρώτος που άκουσα (το Death Is The Communion είναι αυτό), αλλά αυτός, είναι και για μένα ο πιο αγαπημένος μου δίσκος από HOF. Ειδικά αυτο το Yeti, με σκοτώνει κάθε φορά που το ακούω…
και που λέτε μου βάζει να ακούσω ο κολλητός το Snakes For The Divine(πρώτη επαφή με την μπάντα) και μένω βλάκας. Γαμάει τα πάντα όλα είπα. Πάω στο σπίτι και ακούω όλο το album. Ανακάλυψα ότι γαμάει όλο το album. Ε μετά άκουσα και τα υπόλοιπα albums και καταλήξαμε ότι γαμάνε οι High On Fire. Κάλλια αργά παρά ποτέ που λένε.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ δίσκος. Άψογη δουλεία σε όλα. Κιθάρες και solos που σου παίρνουν το σβέρκο και στο κάνουν κομμάτια, όπως και το κεφάλι.Η φωνή βέβαια στην αρχή δεν με ενθουσίασε, ΑΛΛΑ μετά από πολλές πολλές ακροάσεις των δίσκων, δεν μπορώ να φανταστώ άλλη φωνή. Σου βγάζει μια σαπίλα, ουισκίλα:p να το πω χα. Εδώ και 2 βδομάδες, κάθε μέρα από 2-3 φορές ελάχιστα. Δεν περίμενα να με πωρώσει τόσο πολύ.
και εγω τα ιδιο θα λεγα ισως βρηκα λιγοτερο σαπιλα απ τα πρωτα και περισσοτερα κιλλερ ριφφς αλλα παντως κατ εμε δεν θρασιζει καθολου 