Απίστευτη σύμπτωση που βάλατε αφιέρωμα Bob Mould την ώρα που ανακαλύπτω (για πρώτη φορά) δισκογραφία Husker Du. Εντυπωσιάστηκα με “Zen arcade” (τα προηγούμενα όχι τόσο) και τώρα προσπαθώ να βγάλω άκρη με τη γοητεία που κρύβεται κάτω από την (sorry, αλλά) σχεδόν-ενοχλητικά fuzz-αριστή παραγωγή του “New day rising”.
Πολύ ιδιαίτερος ήχος. Ενώ είναι προφανές ότι έπαιξαν πράγματα που αργότερα “ξεπατίκωσαν” οι Pixies και οι Nirvana, το πιο μυστήριο είναι από που επηρεάστηκαν οι ίδιοι και δημιούργησαν αυτό το ιδιόμορφο μίγμα hardcore punk και συναισθηματικού alternative rock. Δίχως υπερβολή οι κιθάρες τους εμένα σε διάφορα σημεία μου παραπέμπουν στους Rush!
Αν με ρωτάς, θα πω από τα 60s (Beatles, Beach Boys, Kinks, Who, Hollies, Byrds, Motown, κτλ) και από τους “The Beach Boys on steroids” Ramones. Δηλαδή πήραν την pop πλευρά του rock του '60 και την εφάρμοσαν στο hardcore. Από εκεί και πέρα, το “Zen Arcade” έχει και prog, και ψυχεδέλεια, και άλλα πολλά μέσα.