Ιστορικοί. Αιχμηροί. Δημοφιλείς.
Ποιητές της Κόλασης. Δαίμονες της Μουσικής.
Κατεδαφιστές. Βασανιστές. Διακορευτές.
Σαδιστές. Και…και…και… (προσθέστε όσοι τους γνωρίζετε).
Έψαξα μέσα στο Groups & Artists και με έκπληξη διαπίστωσα πως τόοοοσα χρόνια, ουδείς εδέησε να τους τιμήσει ανοίγοντας το…δικό τους θρεντ (γιατί παίδες; Τόσο κάκιστοι είναι…;?) αλλά σκέφτομαι πως απλώς…διέφυγαν της προσοχής εξαιτίας της σωρείας μπαντων του είδους…Τέσπα, ναμαι ξεκινώ εγώ:
Έχω (δυστυχώς, μόνο-ελεω οικ.κρισης) τους κάτωθι δίσκους:
Αν και όταν πρωτοξεκίνησα να τους ακούω μου φάνηκαν αρκετά “δύσκολοι”, σταδιακά μ’ άρεσαν όλο και παραπάνω, με αποκορύφωμα τις δύο φορές που τους είδα λάιβ μέσα σε διάστημα ενός μηνός, όπου και ισοπέδωσαν τα πάντα. Άψογοι σε όλα, δεν άκουσα κάτι που να μη μου άρεσε μέχρι στιγμής. Απλά πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθώ εκτενώς με ολόκληρη τη δισκογραφία τους.
Ότι και να πω γι’ αυτούς είναι λίγο. Φέτος στη Θεσσαλονίκη ήταν τρομεροί. Έκανα το πρώτο χεντ-μπανγκινγκ (γιατί μέχρι τότε είχα τουπέ και δεν γούσταρα τέτοια :p) και ο σβέρκος πονούσε μια βδομάδα.
Λατρεύω όλους τους δίσκους τους και γενικά θεωρώ ότι είναι από τις μπάντες που δεν έχουν βγάλει κακό ή μέτριο δίσκο. Τόσα χρόνια σταθεροί στις death metal αξίες τους. Ούτε πειραματικές αηδίες, ούτε τίποτα. Αγνό, τρυφερό death metal. Ψήφισα το Close…μιας και τον γουστάρω ένα κλικ παραπάνω από τους υπόλοιπους.
Και θα συμφωνήσω μαζί σου. Απορώ που δεν υπήρχε τόσο καιρό κάτι εδώ μέσα. Απορώ τι ακούν μερικοί αν δεν γουστάρουν Immolation. Δηλαδή ας ξεκολλήσουν όλοι από τους Death. Οκ, ακούσαμε λατρέψατε, τελείωσε. Υπάρχουν τόσες τρομερές death μπάντες εκεί έξω που είναι κρίμα να μην γίνονται αγαπητές.
P.S. Περιμένω και θρεντς για πιο καμένες μπάντες από σένα, να σχολιάσω…8)
Πρώτη επαφή με την μπάντα κάπου στα τέλη των '90 όταν και αγόρασα στα τυφλά το Ηere in Αfter επειδή μου άρεσε το εξώφυλλο και ήταν στις προσφορές του rock house στην Θεσσαλονίκη. 3-4 ακροάσεις μετά και το cd ξεκινάει να μαζεύει πολυυυύ σκόνη στα ράφια μου. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση love at first sight. Όταν ξεκίνησα να τους συμπαθώ λίγο περισσότερο με το Dawn of Possession ήταν η περίοδος που έψαχνα πιο μελωδικά πράγματα και οι In Flames ήταν οι θεοί μου εκείνη την περίοδο. Το Dawn of Possession είναι τεράστιο άλμπουμ και στα επόμενα 3-4 άλμπουμ τους που έχω ακούσει δεν το έχουν φτάσει ούτε κατά διάνοια αν και γενικά έχουν κάνει καλά πράγματα (Close To A World Below). Από εκεί και πέρα δεν έχω ακούσει ούτε νότα από ότι έχουν βγάλει.
Εκανα ενα search γιατι τρομαξα μην δεν τους εχω αποθεωσει αρκετα αλλα ολα καλα.
Οπου βρω ευκαιρια τους αποθεωνω.
Το να αποθεωσεις τους Immolation αν οντως εισαι ντεθμεταλλας ειναι πολυ ευκολο.
Απο την αρχη της πορειας τους και μεχρι τωρα δεν εχουν απογοητευσει ποτε.
Ειναι απο τις πιο συνεπεις μπαντες που εχω ακουσει οσον αφορα την ποιοτητα.
Ο ηχος τους ειναι μοναδικος και εχουν προσπαθησει πολλες και καλες μπαντες να
δημιουργησουν πανω σε αυτον και τα εχουν καταφερει και καλα.
Αλλα οι αρχοντες ειναι παντα ενα βημα μπροστα,παντα ενα σκαλι πιο πανω και ολοι
οσοι τους ακουμε ξερουμε ακριβως τι να περιμενουμε και τι ακριβως θα μας δωσουν
οι θεοι.
Αγνο,ανοθευτο,ανοσιο,βαρυ και ασηκωτο,στριφνο και περιεργο μα πανω απ’ολα
απιστευτα καλο και πορωτικο death metal.
Προτεινω σε οποιον θελει να τους ακουσει να αρχισει απο το ντεμπουτο και σιγα σιγα
να τα ακουσει ολα.
:-s