Ναι και επειδη θα κανε τεραστια επιτυχια τα 16 επεισοδια θα γινοταν 80 ξερω γω και θα καταντουσε μια μαλακια και μιση.
Το 'δα και γω, γάμησε.
Καρδούλες για τον Γκόρντον. Και την αίθουσα που το είδα.
το ότι μετά απο πολύ καιρό σε multiplex ακούσα σκασμό στην αίθουσα λέει πολλά, το ότι επι δυόμιση ώρες δεν τολμούσα ούτε να κουνηθώ… επίσης.
Πιστεύω μακράν το πιο φιλόδοξο έργο του Νόλαν το οποίο για μένα εκτός του ότι ήταν πολύ δουλεμένο σαν ιδεά το μετέφερε εξαιρετικά ωστέ να γίνεται κατανοητό στο μέσο θεατή. Θα μπορούσε να το κάνει πιο ανοιχτό σε ερμηνείες και με περισσότερα κενά και όλα τα ψυχάκια να λένε τι έβγαλε ο θεός αλλα για μένα είναι εξίσου δύσκολο που κατάφερε μια τέτοια ιδέα να την κάνει να φαίνεται συμπαγής και σωστά δομημένη ωστέ να βγαινει νόημα.
Πάμε και για δεύτερη φορά τώρα!
φοβερή ταινία, ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα.
δεν είμαι και ο εξυπνότερος τύπος, αλλά ό,τι έχω σκεφτεί μέχρι τώρα, το χει καλύψει βάσει όσων είδα. σα να φτιαξε έναν λαβύρινθο πληροφοριών ο ίδιος ο νόλαν και να μας έδωσε για νήμα ένα ουροβόρο όφι που αλλάζει δέρματα.
Μόλις επέστρεψα. Δεν περίμενα το inception να αποτελεί πραγματεία περί σολιψισμού, αλλά και μόνο που έδειξε προς τα εκεί με κέρδισε. Στο κάτω κάτω, δεν γίνεται να έχεις άλλες αξιώσεις από το inception πέρα από αυτό που γουστάρουμε στην επιστημονική φαντασία, τη δημιουργία θαυμαστών καινούργιων κόσμων, gullible και αληθοφανών. Αυτό είναι το μεγάλο και ίσως το μονάδικο στοίχημα που έβαλε ο νόλαν και το κέρδισε άνετα. Η καταιγιστική ροή της ταινίας συνέτεινε προς την αποβολή σκέψεων όπως
“γιατί όλο αυτό το αχρείαστο παραμύθι με την εύρεση ταλαντούχου αρχιτέκτονα και πώς είναι δυνατόν ρε φίλε η Paige να δέχτηκε τόσο εύκολα?” (βλ. μπαλώματα-εύκολες λύσεις στο σενάριο)
ή
“οι διάλογοι στην κασέτα όταν έδινα πάλσο ήταν πιο ρεαλιστικοί από αυτούς της ταινίας”
και προς την κατασκευή ενός ρευστού σύμπαντος πλήρους αβεβαιότητας, γι’αυτό και διαφωνώ με όσους είπαν πως είχε μπόλικο πιστολίδι, ίσα ίσα. Προσωπικό συμπέρασμα: Παρά τα καταφανή ελαττώματά της και χωρίς να έχει τα φόντα να γίνει, ας πούμε, το επόμενο μάτριξ, άξιζε μεγάλο μέρος του hype που είχε από καιρό δημιουργήσει.
Ο Νόλαν τα κατάφερε πάλι. Να την δείτε όσοι έχετε αμφιβολίες, αξίζει. Και μετά στα καπάκια το waking life για το κάψιμο 
Πριν μερικές μέρες το είδα και εγώ. Το inception λοιπόν είναι μια ταινία που προσωπικά με ικανοποίησε απόλυτα. Από τον Νόλαν [που δεν θα το κρύψω ότι τον γνώρισα με το Dark Knight] δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από αυτό που είδα. Είναι μια βαρβάτη ιδέα που ήρθε στο κατάλληλο μυαλό για να βγει μια τέτοια ταινία. Εμπνευσμένος λοιπόν από το Paprika [anime που όποιος γούσταρε Incepiton να το δει οπωσδήποτε] ο Νόλαν μπόρεσε και δούλεψε άψογα αυτή την ιδέα και αφού την προχώρησε μερικά βήματα, την έδωσε σε εμάς τόσο ξεκάθαρη και κατανοητή ώστε να έχεις όσο λιγότερα κενά και απορίες γίνεται. Ακόμα μετά από απανωτά ξενύχτια διαβάσματος, ένα 7ωρο ταξίδι για το νησί, μια τρίωρη εξέταση, καθόλου ύπνο, ένα τόσο αναπαυτικό κάθισμα και το αεράκι του κλιματιστικού να μου κάνει απαλό μασαζάκι στην αίθουσα το μάτι μου ήταν γαρίδα! Η ροή της ταινίας είναι απίστευτη, μην έχοντας ούτε μια ανούσια σκηνή που να σε κάνει να βαρεθείς. Την ώρα της προβολής η ταινία σε ρουφάει και θα χαθείς μέσα στην πλοκή και στα δεδομένα που σου σκάνε σε κάθε δευτερόλεπτο. Θα μπερδευτείς και από την αίθουσα θα φύγεις με εκατό “γιατί και πώς”. Με λίγη σκέψη όλα θα μπουν σε μια σειρά και το κουβάρι θα λυθεί χωρίς καμία δυσκολία. Προσωπικά η ικανότητα της ταινίας να συνεχιστεί για αρκετές ώρες έξω από την αίθουσα, με έκανε να την λατρέψω. Τίμιο Shi-Fi. Όπως προαναφέρθηκε όμως κενά υπάρχουν και αυτό οφείλεται στην διάρκεια της ταινίας γιατί ακόμα και οι 2μιση ώρες δεν είναι αρκετές για να αναπτυχθούν άριστα όλα τα μονοπάτια που ανοίγει η ταινία αυτή. Ο μέσος θεατής δεν θα έχει κανένα παράπονο όμως γιατί θα του φανούν αμελητέα ή παίζει να μην τα προσέξει. Και εγώ δεν έχω κανένα παράπονο. Οι σκηνές δράσης ήταν λίγο μεγαλύτερες απ’όσο θα έπρεπε είναι η αλήθεια, αλλά πραγματικά κλάιν ρε παιδιά! Έκανα το λάθος να διαβάσω το θρέντ πριν πάω να δω την ταινία και είδα αρκετούς να γκρινιάζουν ότι πέφτει παραπάνω ξύλο απ’όσο θα έπρεπε και νόμιζα ότι θα βαρεθώ να τους βλέπω να τρέχουν δεξιά-αριστερά και να σκοτώνονται! Αλλά καμία επαφή! Η υπερβολή αυτή αν έχεις μπει για τα καλά στη ροή της ταινίας σου είναι ανεπαίσθητη. Τώρα σε γενικές γραμμές η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι απίστευτη, οι ερμηνείες αρκετά καλές με τον Ντικάπριο σε φόρμα, να γουστάρει και να έχει μπει στο πετσί του ρόλου. Άλλη μια φορά ο Michael Caine δίπλα στον Νόλαν που αν και θα γούσταρα να τον δω λίγο περισσότερο στην ταινία ,γιατί τον λατρεύω πραγματικά, δεν τον είδα δυστυχώς. Από τεχνικής πλευράς η ταινία πιστεύω δεν χωράει κανένα σχόλιο. Άψογη μουσική επένδυση,φωτογραφία, λήψεις, οπτικοακουστικά εφέ! Σε σχέση με τις άλλες του ταινίες; Πιστεύω πως από το Following μέχρι και το Inception δεν υπάρχει άσχημη ταινία με την υπογραφή του Νόλαν. Η τελευταία 5ετία όμως είναι αυτή που μας δίνει τις πιο ώριμες ταινίες του, πιο δύσκολες και πιο ολοκληρωμένες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα δούμε και άλλα αριστουργήματα από αυτόν και θα με στενοχωρήσει η περίπτωση που θα αποφασίσει να καταστρέψει το όνομα του για το κέρδος, βγάζοντας βιαστικές ταινίες της σειράς.
Αυτά από εμένα. Δεύτερη προβολή σύντομα! 
To είδα κι εγώ χθες…Εντάξει ο άνθρωπος είναι αν μη τι άλλο ιδιοφυής και απίστευτα ταλαντούχος. Δεν μπορεί να μην του το αναγνωρίσει κανείς αυτό.
Έχω την αίσθηση όπως είπαν και άλλοι, ότι η ταινία παρόλες τις 2μιση ώρες διάρκειας, ήταν συμπυκνωμένη. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί κι άλλο σαφώς, και να “αναπνέει” περισσότερο. Το όραμα του Νόλαν ήταν αυτό όμως, η ταινία να είναι έντονη καταιγιστική και με εμφατικά ψυχαγωγικά στοιχεία, κάτι που επιτρέψτε μου να πω, κάνει καλύτερα πλέον από κάθε άλλον.
Πιστεύω ότι στο μέλλον, θα μας χαρίσει ταινία και χωρίς αυτά τα ψυχαγωγικά στοιχεία, μια ταινία αποκλειστικά περιορισμένη στην τέχνη, ίσως με μικρότερη διανομή…γιατί όχι…τα φώτα κάποια στιγμή θα καταλαγιάσουν. Γιατί τώρα ο Νόλαν είναι αναμφίβολα πρώτο όνομα στο Ιερό Ξύλο και το ξέρει.
Η κατάρα αυτών των ταινιών που φτιάχνει αυτα τα τελευταία χρόνια είναι ότι τις κρίνει πάρα πολύς κόσμος…όταν οι ταινίες αυτες κρίνονται απο πολύ κόσμο, μοιραία υπάρχουν αρκετές εύκολες, επιφανειακές και ακραίες απόψεις (πατάτες και αριστουργήματα). Με χαρά μου βλέπω ότι και οι άνθρωποι που πανε σινεμά για να ψυχαγωγηθούν αλλά και οι άνθρωποι που βλέπουν το σινεμά πρωτιστως ως τέχνη, μένουν εξίσου ικανοποιημένοι απο τις ταινίες του. Τα στοιχήματά του ο Νόλαν τα κερδίζει και με χαρακτηριστική άνεση.
Πρέπει να του αναγνωριστούν δύο πράγματα: 1)ότι καταφέρνει με κάθε ταινία του, να ανεβάζει επίπεδο τον μέσο θεατή και να του δίνει πρόσβαση δια της mainstream οδού στις σπουδαιότερες κινηματογραφικές εμπειρίες και 2)ότι κατάφερε να δημιουργήσει αυτό το θηρίο που λέγεται Inception μόνος του, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία. A truly monumental achievement indeed!
Για την ταινία θα πω περισσότερα με επόμενο ποστ.
βασικά, δε θυμάμαι άλλη ταινία να έχει βγάλει σε τόσο πολύ κόσμο την “ανάγκη” για δεύτερη προβολή.
επίσης, τόση ησυχία σε ταινία, δε νομίζω ότι έχω ξαναβιώσει. μέχρι κι εγώ έλιωνα τα σμάρτιζ στο στόμα μου κ τα μασουλούσα όταν δυνάμωνε η ένταση : P.
Ισχύουν και τα δύο που λες. Αυτό με την ησυχία υπήρχε και στο dark night, μουχε κάνει και τότε εντύπωση…άχνα όμως…ε είναι αυτό το ταλέντο του…σε γραπώνει, ο ρυθμός, η σοβαρότητα που αποπνέει, η μουσική, όλα σε απορροφούν.
Πιστεύω πως η ταινία απαιτεί δεύτερη προβολή από πολλούς, γιατί απλά είναι μια ταινία ,όπως είπα και στο προηγούμενο πόστ μου, που σε κάνει να σκεφτείς μετά τους τίτλους τέλους, όλα αυτά που είδες για πολλές ώρες. Έτσι την δεύτερη προβολή την θέλεις για να επαληθεύσεις τα συμπεράσματα που έβγαλες κατά κάποιο τρόπο…
Το μοναδικο που με χαλασε ηταν
η φαση οπου ο συνεργατης του ΝτιΚαπριο(ο κινεζος-λαηκ τυπος που ηταν στο επιπεδο του ξενοδοχειου τελος παντων)ειχε 2,5 λεπτα στη διαθεση του μεχρι την πτωση, και μεσα σε αυτα τα 2,5 λεπτα πλακωσε σεκιουρηταδες, μαζεψε ολους τους αλλους, τους εδεσε με σκοινι, τους πηγε στο ασανσερ και εφτιαξε και τους μηχανισμους κλπ ωστε να γινει η πτωση. Δεν ηταν 2,5 λεπτα αυτα ε 
Η ταινια ΓΑΜΗΣΕ παντως, αν και πιστευω οτι μια δευτερη φορα θα μου εξαφανισει ολες τις αποριες. Γενικα πρεπει να εισαι συγκεντρωμενος στις φασεις που αναλυουν τα περι προβολων, αρχιτεκτονων, επιπεδων, λιμπο κλπ, αλλιως μετα αντε να βγαλεις ακρη.
Και μετα ολο σκεφτομουν πως θα ηταν η ζωη μας αν ειχαμε κι εμεις αυτη τη δυνατοτητα.
Αη λοβντ
Α ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ
Σο τελος που η σβουριτσα του Ντι Καπριο δεν επεφτε κοιταξα την ωρα στο κινητο μου και ισα ισα προλαβα να τη δω μετεωρη να μην πεφτει. Σοκαριστηκα γιατι νομιζα οτι θα τελειωνε η ταινια με αυτο το χαπη εντ.
Α, περιττο να πω οτι στο πρωτο δεκαλεπτο που εδειχνε σκηνες απο διαφορετικα επιπεδα δεν ειχα καταλαβει τιποτα και ειχα φτιαξει αλλα ντ’αλλων σεναρια στο μυαλο μου.
Δε νομίζω ότι και εγώ έχω υπάρξει περισσότερο συγκεντρωμένος σε ταινία στο παρελθόν…Η ίδια η ταινία στο μετέδιδε αυτό και θα συνέβαινε ακόμα και αν δεν ήξερα από συζητήσεις ότι θα πρεπε να είμαι συγκεντρωμένος ούτως ή άλλως για να μην χαθώ.
Για το τέλος, δε με νοιάζει και ιδιαίτερα να βγάλω άκρη. Από τη στιγμή που για 2,5 ώρες αποδέχεσαι ότι μπορούν να συμβούν όλα αυτά στον κόσμο που έπλασε ο Nolan και το απολαμβάνεις, η ερμηνεία του τέλους δεν αλλάζει κάτι στο πόσο καλή ήταν η ταινία!!
Τελικά Inception έγινε από τον Nolan στους θεατές!!
2-3 λεπτά ήταν απ’ τη στιγμή που φόρεσε τα ακουστικά στον άρθουρ, δε νομίζω πως ήταν και η φάση του ξύλου μέσα. άσε που χάθηκε το πρώτο κικ, άρα κερδίσανε κι άλλο χρόνο.
Eν συντομία για το φινάλε: ίσως είναι το σπουδαιότερο ιδεολογικό στοιχείο της ταινίας. Το έμμεσο σχόλιο του σκηνοθέτη δλδ για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας του.
Δεν ενδιαφέρει τον Κόμπ αν είναι όνειρο ή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του είναι αυτή που του υπαγορεύει η συνείδησή του και το βασικότερο Η ΚΑΘΑΡΣΗ του: και αυτή η πραγματικότητα (ανεξάρτητως αν είναι όνειρο ή πραγματικότητα για όλους) είναι αυτή που έχει τα παιδιά του και είναι μαζί τους.
Κάποιος φίλος user έκανε λόγο για σολιψισμό. Νομίζω πράγματι ότι ο Νόλαν κλείνει το μάτι του σε αυτή την θεωρία με το “διφορούμενο” φινάλε. To βάζω σε εισαγωγκά γιατί για μένα -όπως εξήγησα- είναι πεντακάθαρο φινάλε με κάθαρση/εξιλέωση του πρωταγωνιστή.
Θα μπορούσε να μείνει με τη γυναίκα του, σκεφτείτε το! Εκεί όμως τον ένοιαζε αν είναι πραγματικότητα ή όνειρο. Γιατί? Γιατί το υποσυνείδητο αλλά και η συνείδησή του, του υπαγόρευαν να αφήσει τη γυναίκα του να φύγει και να χαθεί για πάντα “γιατί ότι ήταν να ζήσουν το έζησαν”. Δεν ξέρω, εκπληκτικές προεκτάσεις έχει η ταινία.
πριν ξεκινήσω να γράφω διάβασα αρκετά προηγούμενα σχόλια αλλά τελικά αυτό το μεγάλο [SIZE=“4”]ΠΩ[/SIZE] που φώναξε ένας τύπος μέσα στην αίθουσα με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους νομίζω ότι τα λέει όλα :D…όταν έφυγα απ’ το σινεμα είχε σβηστεί απ’ τη μνήμη μου οποιαδήποτε άλλη ταινία έχω δει.Δεν είμαι φαν του Nolan αλλά σε αυτή την ταινία κατάφερε να με κρατήσει στην τσίτα και τις δυόμιση ώρες…είχα ακούσει τόσα πολλά και ήμουν αρκετά επιφυλακτική πριν τη δω αλλά τώρα σχεδιάζω ήδη να πάω κ δεύτερη φορά…απλά μου έκαψε όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα κ ακόμα σκέφτομαι πώς του ήρθε η γαμημένη έμπνευση του Nolan…μιλάμε για μεγάλο σκάλωμα… :respect:
χαχ, μυαλο-πουρες μετα στον αποπισω τοιχο
Πόσες φορές θα μας δείξει αυτός ο άνθρωπος ότι το μυαλό του στροφάρει;
μονο εγω γελασα οταν ακουστηκε πρωτη φορα στη ταινια?