μου αρεσει σαν εκφραση, το χρησιμοποιω συχνα, σχεδον ποτε κυριολεκτικα(καλα, εδω κατι ενδιαμεσο γτ η αληθεια ειναι πως δεν σκεφτομαι και πολυ λογω νυστας και μπυρας)
ενναλακτικα-η αποψαρα μου
-το μακρυ μου
-η εξυπναδα μου
και παει λεγοντας…:p:p
Ποιο σου αρεσει σαν εκφραση? Καπου σε εχασα, νομιζω
‘οι μαλακιαρες μου’…γραφω με το ενα ματι κλειστο και ζεχνω αρκετι μπυρα, σουβλακιλα και απλησια αυτη τη στιγμη…να εχετε ενα δημιουργικο βραδυ, παω να δω στον υπνο μου οτι βουταω στο μυαλο του νολαν και απανταω σε ολα:D…αλλα ισως και να ειναι μαλακια αυτο:p
\m/
[SIZE=“5”]ΕΠΟΣ.[/SIZE]
Εννοουσα πως δεν λες μαλακιαρες και πως συμφωνω πανω κατω με οτι λες :p:p
Εφυγααα 
H ταινία αξίζει μόνο και μόνο για το μαηντφακ του σεναρίου της. Έπος; Χμ ούτε καν. έπος είναι οι Μανογουορ. Το ινσεψιον δεν είναι.
Οι λόγοι που δε θα μπορούσε ποτέ να απογειωθεί είναι
…και οι ρηχοί όσο δεν πάει χαρακτήρες που είπε ο Κάρβου.
Παρόλα αυτά, για να μην παρερμηνευόμεθα, η ταινία είναι πολύ καλή. Όποιος δεν την έχει δει να σταματήσει να αμφιταλαντεύεται και να πάει σινεμά (εκεί αξίζει να δει κανεις τη συγκεκριμένη)
Επίσης, ν’ αγειάσει το πληκτρολόγιο του Lupin για την μπηχτή σχετικά με Lost και νούμερα -δε θυμάμαι πως το 'λεγε ακριβώς, είναι κάμποσες σελίδες πίσω.
Επίσης, αγαπητέ κύριε Νόλαν:
Ενώ το time continuum όσο πιο ψηλά πάμε, τόσο πιο αργό είναι (εξ’ ου και η slow motion πτώση του βαν στο ποτάμι) πως στο διάβολο όταν κατρακυλούσε στο γκρεμό, στρυφογύρναγε με την ίδια ακριβώς συχνότητα και ο κόσμος του πιο κάτω ονείρου; Μ;
αυτα σας εχουνε μαθει και δεν μπορειτε πια εσεις οι μανοβαρς να καταλαβεται τι ειναι επος και τι οχι…
νομιζω πως δεν στριφογυριζαν με την ιδια συχνοτητα… και στις 2 φασεις, και στη πτωση και στις κωλοτουμπες πιο πριν, εδειχνε το βανακι σε σλοου μοσιον να πεφτει-τραμπαλιζεται και μεσα στο 2ο ονειρο να συμβαινουν αντιστοιχα τα υπολοιπα αλλα σιγουρα οχι σε ιδια συχνοτητα…καρμπον εναλλακτικα η αρχικη σκηνη με τη κλωτσια στον ντικαπριο μεσα στη μπανιερα με το νερο, σλου μο κ ετσ, ενω μεσα στο ονειρο διαβαζε διαβαζε μεχρι να σκασουν τα νερα…
To οτι οι χαρακτηρες δεν εχουνε βαθος θεωρω πως γινεται εσκεμενα!Ο Nolan εχει αποδειξει πως μπορει να δωσει σπουδαιους χαρακτηρες (Prestige,insomnia)!
Το Inception ειναι αποπειρα του να μας εμφυτευσει μια ιδεα!Τι ειναι ονειρο κ τι οχι!Αληθεια ποσοι χαρακτηρες στα ονειρα σας εχουνε νοημα κ βαθος?Ισως να λεω κ μαλακιες αλλα ετσι το βλεπω!
και βασικά νομίζω πως είναι ακριβώς αυτό.
τώρα, νομίζω πως πολλοί χαρακτήρες επίτηδες δεν έχουν βάθος, καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο κόμπ, και αυτόν επιχειρεί να αναλύσει ο νόλαν.και βασικά τι δουλειά έχετε οι οπαδοί των μάνογουορ με το inception?πηγαίνετε να δείτε το expendables και αφήστε εμάς του post ήχου να αχολούμαστε με το inception!:razz:
Guys σε γκρουπάκι στο Facebook, ανεβάζεις τον πιο sexy ηθοποιό του Hollywood και κερδίζεις 2 εισιτήρια για το Inception για τη Τετάρτη στο Mall.
Δείτε το εδώ
http://www.facebook.com/home.php?#!/pages/Spase-ta-oria/102969063084364
φοβερή μαλακία.
Aυτό είναι βασικα… 
βσκ βαθος οκ…αμα ο κεντρικος χαρακτηρας δεν ειχε βαθος, η ιστορια του ουτε καν θα ακουμπαγε ποσο μαλλον θα μπλεκοταν τοσο αποτελεσματικα με την κεντρικη ιστορια…τωρα για τους υπολοιπους, οκ, γουστα να πω,οχι μαλλον, ενα heat να δει κανεις-που και παλι το inception του φερνει πολυ-, το τυπικο δλδ heist movie, πλην των 2 πρωταγωνιστων, το βαθος των υπολοιπων περιοριζεται αισθητα…και παλι ομως,η ταινια γαμαει…κοινως, βαθος/ξεβαθος, η ταινια χρησιμοποιει οπως θελει τους χαρακτηρες και οπως την βολευουν, αναλογως αυτο που θελει να πει-και εδω το κανει σχεδον αψογα-…εγω τεσπα θεμα με χαρακτηρες δεν ειχα-ουτε καν το ειχα σκεφτει δλδ μεχρι που το διαβασα εδω-…
Για να είμαι ειλικρινής, μιας και σε εμένα χρεώνεται η συζήτηση για το βάθος χαρακτήρων, ούτε εγώ το είχα σκεφτεί όταν έβλεπα τη ταινία. Όταν τέθηκε θέμα για το πόσο δουλεμένο ήταν το σενάριο, το έθεσα εγώ (συγκρίνοντας το με το Memento). Αλλά στις περισσότερες mainstream ταινίες του hollywood είναι έτσι τα πράγματα.
μα και εγώ δε νομίζω πως θα έπρεπε να τίθεται θέμα βάθους των χαρακτήρων.δηλαδή οκ, το θέμα είναι η ιστορία του κόμπ.και μια χαρά μαεστρικά αναλύεται.δεν πας να δεις ντοκιμαντέρ με φροϋδικές αποχρώσεις ξέρωγω…
παιδια
για βαθος χαρακτηρων , θα πατε ειτε σε τηλεοπτικη σειρα ειτε σε βιβλιο
μεσα σε 2 ωρες , κ ο κουμπρικ ο ιδιος νασαι δεν προλαβαινεις να κανεις πολλα πραγματα
ψυχραιμια.
λαθος επιλογη σκηνοθετη στο παραδειγμα:p
το θεμα δεν ειναι το αν μπορουσαν ή οχι οι χαρακτηρες να ειχαν περισσοτερο μπακραουντ, το θεμα ειναι αν χρειαζοταν, αν επρεπε, αν χρησιμευε σε κατι…για την ταινια αυτη που ηταν, ο καθε χαρακτηρας σε γενικες γραμμες ειχε και το χρονο του, την χρησιμοτητα του και την απαραιτητη σεναριακη στηριξη του…τωρα αν θες να δεις πχ σταρ γουορς, αλλη αναπτυξη χαρακτηρων θα εχεις, αν θες να δεις την Περσονα, εντελως διαφορετικη, αν θες να δεις το Σερπικο, τα ιδια και παλι κτλ κτλ…
δεν νομιζω πως αν η ταινια εχει καποιο θεμα ειναι εκει-ουτε καν…μονο στις σκηνες δρασης ψιλοσυμφωνουμε οι περισσοτεροι, που ισως ηταν πιο μεγαλες και εντονες απ’οσο χρειαζοταν…εμενα ή ετσι ή αλλιως δεν με χαλασε παντως…
ο ντικάπριο ειναι μια χαρά βαθύς, βαθύτατος
όλοι οι υπόλοιποι ειναι πραφανες οτι τον πλαισιώνουν, κ γιαυτο κ δεν προβάλονται οσο θα θέλαμε.
το μεμεντο ταινιάρα, αλλά έχει 100 τρύπες ε. το ινσεπτιον δεν είχε, κ διαφωνώ με την λογική του “τι θέλει να πει”. τιποτα δεν θέλει να πει. είναι μια καλλιτεχνία τεραστια κ το οτι δεν θέλει να πει τπτ φαίνεται στην τελευταία σκηνή του, που είναι από τις πιο δυνατές που έχουμε δει εδώ κ ποοοοοολλααααααα χρονια.
προφανώς κ είναι ταινιάρα. θέλω να γράψω ένα σεντόνι, αλλά θα το κάνω οταν κ αν βρω χρόνο
@the horror: συμφωνώ απόλυτα σε όλα.
Το Inception είναι ταινιάρα με τα όλα της: φοβερό σενάριο και σκηνοθεσία και καλές ερμηνείες από όλους (και δεν εννοώ μόνο τους πρωταγωνιστές). Δε θέλω να μιλήσω περαιτέρω μέχρι να το δουν κι άλλοι.Απλά την προτείνω ανεπιφύλακτα την ταινία.
Απλά ρε παιδιά, όταν λέει στον Τσαηνιζ Ντημοκρασυ θα είμαστε και πάλι νέοι, μαζί, σαν ατάκα που θα δημιουργήσει συναισθηματική φόρτιση ακούγεται κάπως παιδαριώδες αν σκεφτείς τη σχέση που είχαν οι 2 χαρακτήρες …που ήταν απολύτως καμία.
Σχετικά με το βάθος χαρακτήρα και την έλλειψη χρόνου, γι’ αυτό τα παρέθεσα και τα 2 μαζί. Δλδ το άπειρο χολυγουντιανό πιστολίδι/chase κτλ το οποίο ήταν γαμάτο αλλά ως ένα σημείο αχρείαστο θα μπορούσε να θυσιαστεί για κάτι πραγματικά ουσιώδες. Ίσως σε πολλά χρόνια να φαίνεται πιο καλτ και να γουστάρουμε περισσότερο, όπως η Ολική Επαναφορά που είχε και το μαηντφακ σενάριο είχε και τον ΑΡΝΟΛΝΤ να σοδομίζει όλους.
Ενηγουεη, ακόμα και του ΝτιΓκαπριου το μπακστορυ χώλαινε. Πήγαιναν στα όνειρα με την κοπελιά και κάναν ό,τι καναν. οκ. Γιατί όμως; Είχαν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα; Ουατ;
Όταν λέμε για ρηχούς χαρακτήρες, σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε να υπάρχει ένα δαιδαλώδες, ενδιαφέρον και προσδιορισμένο παρελθόν. Εννοούμε να μπορείς να ταυτίζεσαι μαζί τους και να μην έχεις αυτήν την απομακρη ψυχράδα που υπάρχει στην πλειοψηφία του χολυγουντιανού σινεμά.
Τέλος, να πω ότι η φάση που προσπαθεί να επαναφέρει στην πραγματικότητα την κοπελιά μου θύμισε κάπως την υπερ υπερ ταινιάρα What dreams may come που ο Ρομπιν Γουίλιαμς προσπαθεί να αλλάξει γνώμη στη γυναίκα του και να την πάρει από τον κόσμο που δεν πρέπει. Νταξ δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης, αλλά λέμε τώρα.
Τέσπα το ψειρίζουμε το θέμα λίγο, αλλά μόνο και μόνο γιατί ακούγονται τα τόσο τεράστια γραφικά λόγια. Η ταινία είναι πραγματικά πολύ καλή. Απλά είναι αναποφάσιστη: Πρέπει ή να αποδεκτεί το ότι είναι εμπορική ταινία με μαηντφακ σενάριο από τα λίγα, που αισθάνεσαι ΚΟΥΛ όταν την βλέπεις (όπως την ολική επαναφορά επαναλαμβάνω) ή να ρισκάρει και να αποβάλλει όλα αυτά από πάνω της ώστε να γίνει 12 πίθηκοι. Όσο θέλει να δείξει το δεύτερο αλλά στην ουσία είναι περίπου το πρώτο, τότε θα υπάρχει ένα αλλά.
Όπως και να 'χει όμως, έχοντας δει ανοησιούλες τύπου Τα Παιδιά Των Ανθρώπων, σίγουρα στηρίζουμε με τα χίλια Inception.