Τέλος του δρόμου για αυτήν την τρελλό industrial-metal παρέα του Al Jourgensen με ακόμα ενα θορυβώδες κομψοτέχνημα ονόματι Last Sucker…Oκ,ο δίσκος είναι ένα σκαλί κατώτερος του Rio Grande Blood αλλα δεν παύει να είναι ένας χείμαρρος industrial-groove metal που ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμα του…(Το Lets go είναι απλά ΥΜΝΟΣ…)…Πληροφοριακά στα drums είναι ο Joey Jordison (Slipknot) και επίσης συμμετέχει o Burton C Bell (Fear Factory) στο Die in a crush…Μακάρι να τους βλέπαμε και live,εστω την ύστατη ώρα…ΑLL HAIL MINISTRY…
Οκ, τα χουμε πεί για τους Ministry. Μεγάλη μπαντάρα και επιδραστική μέχρι αηδίας σε όλο το industrial κίνημα της τελευταίας 20ετίας. Δίσκοι μνημεία και μια από τις μεγαλύτερες μορφές του φάκιν rock εν γένει. Uncle Al.
Το νέο (γαμάτο φυσικά) άλμπουμ, είναι όντως ένα επίπεδο κάτω από το αριστούργημα “Rio Grande Blood”, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Πόσο καλύτερος μπορεί να είναι ο διάδοχος ενός άλμπουμ, που κοιτάει στα μάτια το “Psalm 69”; Τέλος πάντων, οι ministry είναι μεγάλο κεφάλαιο, αλλά ο Al θα συνεχίσει να προσφέρει έργο μέσω των Revolting Cocks και ίσως των LARD.
H διασκευή στο Roadhouse Blues (Doors) απλά ισοπεδώνει τα πάντα…
Καλά η διασκευή είναι ολα τα λεφτά χαχα. Γενικά όμως δεν έχω προλάβει να ακούσω επαρκώς τον νέο δίσκο, οπότε δεν έχω ολοκληρωμένη γνώμη.
Τον εβαλε ο τυπας στο δισκαδικο γιατι τον εκραζα για κατι Power-ιες που ακουγοντουσαν απο
τα ηχεια.Με μια ακροαση μου φανηκε πολυ δυνατος ο δισκος.
Και η διασκευη ειναι παρα πολυ καλη.
Aπλά, για`μενα ο κορυφαίος δίσκος της χρονιάς (μέχρι στιγμής).
δισκαρα.
Για μενα ο κορυφαιος της χρονιας γενικως, απ’ οσα ακουσα!!
Το End Of Days Pt. II ειναι το απολυτο κυκνειο ασμα…
Α, και οι στιχοι τσακιζουν (ακομα μια φορα)!
Και για μένα ίσως ο κορυφαίος δίσκος της χρονιάς. Άλλωστε είναι τόσο το συναιστθηματικό δέσιμο με τους Ministry που δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια.
Αριστουργηματικός δίσκος, πολύ δύσκολα να ξεχωρίσω αν είναι κατώτερος του προηγούμενου. Νομίζω όλη η τριλογία σπέρνει όσο δεν πάει. Προσωπικά αγαπημένο είναι το 1ο μέρος της τριλογίας, Houses Of The Mole.
Το End Of Days Pt. II, πραγματικά είναι από τα κορυφαία τραγούδια που έχω ακούσει. Ένας ύμνος στην κυριολεξία!
Tελικά παρέμεινε πρώτο και στη δική μου λίστα!!
Και είναι και το αγαπημένο μου από την τριλογία…