Μπανταρα απ’ τον Καναδα που με δικο της τροπο καταφερνει να συνδυαζει αψογα heavy, prog, και death χαρακτηριστικά. Η σειρα εχει σημασια. Anyway, στο οχι τοσο μακρινο παρελθον βγαλαν δυο δισκαρους στη σειρα κι ερχεται τωρα η σειρα του ‘‘The Incurable Tragedy’’ για να δουμε αν πετυχαν το 3 στα 3.
Πρωτα αυτο:
Μετα αυτο:
Για να δουμε…
Ισχυουν ολα!!!Φοβερη μπαντα…!!
Και το νεο αλμπουμ παρα πολυ καλο…!!Και με γαμω τις κιθαρες!!
Βεβαια η κορυφη τους νομιζω παραμενει το Buried In Oblivion…το οποιο ειναι και δισκος μεγαλης αξιας!
Προσωπικα μου αρεσουν και τα 2 πρωτα τους αρκετα…αν και πιο πρωιμα!
τους είχα ανακαλύψει πριν κανα χρόνο (και από ότι θυμάμαι το είχα ποστάρει κάπου), και νομίζω ότι ο Ακης μου είχε πει ότι είναι αρκετά γνωστή μπάντα. Τους είχα μάθει από το BNR όταν έψαχνα κάτι για τους Γάλλους Yyrkoon και τους ανέφερε σαν παραπλήσιο συγκρότημα. Ε βασικά με είχαν κολλήσει στον τοίχο.
Και εγώ το ‘‘Buried in oblivion’’ είχα ακούσει μόνο, το οποίο μου είχε φανεί πολύ καλό.
Το buried into oblivion είναι ενα απο τα πιο αξιόλογα album της δεκαετίας μας…Η μπάντα συνδυάζει τέλεια ετεροκλητες επιρροές και τις δένει τοσο καλά,ωστε να μην ακούγεται σαν ενας ηχητικός αχταρμάς αλλα σαν κάτι συμπαγές, μεστό και άκρως ενδιαφέρον μουσικά…Ακομα κοπανιέμαι ανετα με το spiralling into depression (ΥΜΝΟΣ…)
Πωπω Ακη, οντως πολυ ωραιο το καινουργιο! Εχω φαει τρελο κολλημα σημερα, ειδικα με το “The Incurable Tragedy I”. Φοβερη μπαλαντα! Σε συνολο μου φαινεται πιο αμεσο απ τα προηγουμενα, ισως και λογω μικρής διάρκειας.
Edit: Επισης θα λεγα πως εχεις δικιο, το Buried δεν εχει ακομη ξεπεραστει.
Έχω ακούσει μόνο το Buried Into Oblivion το οποίο ήταν πάρα πολύ καλό. Επέλεξαν με πολύ έξυπνο τρόπο να αποφύγουν τις πιο χαώδεις και στρυφνές καταστάσεις του Τεχνικού Death Metal(π.χ Atheist) και να δώσουν περισσότερο έμφαση στη μελωδία. Από τις κυκλοφορίες που ενώ κάναν αίσθηση(άλλη αντίστοιχη περίπτωση ήταν και το εξαιρετικό 11 Dreams των Mercenary) θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη τύχη αν δεν είχαν πέσει σε εποχή που βγαίναν και κάποιες πιο High Profile Κυκλοφορίες όπως τα τότε Albums των Mastodon, Lamb Of God κτλ.
Into Eternity.Θα ακουστει το ονομα τους μιας και ο τραγουδιστης τους παει στους Iced Earth.Αλλα αξιζουν να μαθευτουν απο πολλους περισσοτερους αφου εχουν 5 πολυ καλους δισκους.Μια μουσικη βουτια σε ενα απο τα καλυτερα συγκροτηματα της 10ετιας που μας περασε.
Στο ντεμπουτο τους οι Into Eternity παιζουν ενα κραμα(για μεταλλο μιλαμε) απο τεχνικοτατο και προγκρεσσιβατο(δλδ Καναδοι) μελωδικο death και heavy με διπλα αντρικα φωνητικα,καθαρα και μη.Νεαρα παιδια προσφερουν 10 τραγουδια γεματα παθος(η πιο ταιριαστη λεξη γι αυτους) και κεφι.Οι 2 κιθαρες διεκδικουν τις δαφνες της νικης ενω τα πληκτρα ειναι παντου αλλα πισω απο αυτες.Το Torn που ανοιγει τον δισκο ειναι η κλασσικη περιπτωση του πρωτου τραγουδιου να μπαινει στην αρχη του δισκου για να κανει εντυπωση.Και αυτο ακριβως γινεται.Επισης τα 2 πιο ηρεμα κομματια,τα A Frozen Escape και Into Eternity εχουν καταπληκτικες ακουστικες κιθαρες (μου θυμιζουν latin ρυθμους ή οτι να ναι λεω??) και παιζουν σε αλλο επιπεδο,ανωτερο απο χιλιαδες Μελωδοσουηδοντεθμεταλλους που ακουγονται σαν κλεφτες των In Flames και Dark Tranquillity.Καμμια σχεση βεβαια στον ηχο με τους Into Eternity.Δεν βαριεσαι καθολου στα μικρα σε διαρκεια τραγουδια που συμπεριλαμβανει ο δισκος.Ακους το τεχνικοτατο Speak of the Dead με τις αλλαγες πανω στις αλλαγες και αναρωτιεσαι ποτε περασαν 4 λεπτα.
Συνολικα μια παρα πολυ καλη αρχη με πιο μετριες αλλα και καλυτερες δισκογραφικες δουλειες να τους περιμενουν στο μελλον(αν και αυτος ειναι ο αγαπημενος της συζηγου μου)
Αχρηστο τριβια,ο Αρχηγος Tim Roth ειχε ακομα μακρια μαλλια τοτε.
Χρησιμο τριβια,ειδα το συγκεκριμενο δισκο(και τον 2ο τους,κατωτερος συνθετικα) να πωλειται προς 5 ευρω σε λιστα συμφορουμιτη.Τσιμπηστε τον συγκεκριμενο και θα ευχαριστηθειτε 40 λεπτα απο την ζωη σας.
ωπ έχουν δικό τους θρεντ και οι Into Eternity?
Και εγώ με το buried τους έμαθα βασικά το όποιο αν και αρχικά με εντυπωσίασε ομολογώ πως έχει πέσει κάπως με τον καιρό μέσα μου. Έχω να το ακούσω και πολύ καιρό μάλιστα, ευκαιρία να το ξεθάψω.
Είχα ακούσει και ένα ακόμα άλμπουμ που έβγαλαν αργότερα (ούτε τίτλο δεν θυμάμαι) που μου είχε φανεί τελείως αδιάφορο.
2ος δισκος για τους Into Eternity και τα παντα μενουν στασιμα.Αυτο σε καποιους αρεσει σε καποιους οχι.Εγω ανηκω στην δευτερη ομαδα.Απειρες μελωδικες κιθαρες,καθαρα φωνητικα εναλλασσονται με μπρουταλ,αρτια κατασκευασμενη πανω σε τεχνικοτατες ενορχηστρωσεις.Απο την αλλη αν μου βαλουν οποιοδηποτε τραγουδι απο τα 2 πρωτα αλμπουμς δεν θα μπορω να του πω με σιγουρια απο ποιον δισκο ειναι.Κατα τα αλλα μπασσατα ριφακια και τρομερες αλλαγες χωρις τσιγκουνιες στο Distant Pale Future θυμιζοντας Annihilator και Death τελευταιας περιοδου(που καμμια μπαντα δεν προκειται να αγγιζει το ΘΑΥΜΑ που λεγεται DEATH),καρφωτικο Chorus στο Shallow (οτι πρεπει να τραγουδας στην δουλεια σου…I Failed To Perceive Or Understand),το πιασαρικο Unholy με τα φωνητικα να περιοριζονται μονο σε καθαρα,το αγριο(για τα κυβικα των Into Eternity) Selling God κτλ.
Μια χαρουλα δλδ να ξεκινησει καποιος να ακουει μελωδικοτατον death metal.Προτιμητεο το ντεμπουτο απο τον Dead or Dreaming οχι λογω συνθεσεων αλλα επειδη,πως να το κανουμε,προηγηθηκε.Ισως να φταιει και το σχετικα μικρο διαστημα αναμεσα στις κυκλοφοριες.
Α έχουν και οι Into Eternity thread εδω; Πω τι δισκαρες που ειναι τα Buried in Oblivion και The Scattering of Ashes.