Γιαυτό απλά να πώ πως είναι περισσότερο θέμα εγωισμού του Ντικινσον, να τραγουδάει στις ίδιες οκτάβες όπως τα 80’ς (και λογικά να ζωρίζεται). 2-3 νότες να χαμήλωνε , ούτε θα ζοριζότανε, ούτε θα καταλάβαινε κανείς τίποτα. Εδώ άλλοι που ξεκινήσανε στα 90’ς (ονόματα δεν λέμε) έχουν κατέβει ολόκληρες οκτάβες.
Χαίρεται προς όλους τους φίλους των Maiden σε αυτόν τον ιστό. Έγινα μέλος αφότου έπεσα πάνω σε αυτό το θέμα googlάροντας τον καινούριο δίσκο. Συνήθως δεν συμμετέχω σε ελληνικά forum σχετικά με το είδος μουσικής που αγαπάμε. Παρ’όλα αυτά, το θέμα αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον για έναν λόγο: οι πιτσιρικάδες που έμαθαν τους Maiden το 2000 είναι αρκετοί από τους σχολιαστές του σήμερα. Συνεπώς, μειώθηκε το ποσοστό των μίζερων που περιμένουν κάθε καινούριο δίσκο για να τον κράξουν από την πρώτη ακρόαση και να τον θάψουν σε σχέση με τους δίσκους των 80’s.
To AMOLAD αποτελεί για εμένα τον κορυφαίο post reunion Maiden δίσκο εως τώρα και, σίγουρα, έναν από τους καλύτερους Maiden δίσκους γενικότερα. Θυμάμαι, παρ’όλα αυτά, ότι τον “πρωτοέπιασα” ένα χρόνο αφότου κυκλοφόρησε. Γράφω αυτό το post ακούγoντας τον καινούριο δίσκο με ακουστικά και έχοντας πιεί κάνα 2 ποτηράκια για να απορροφηθώ καλύτερα. Προς το παρόν έχω να σημειώσω τα εξής:
Η παραγωγή είναι κακή κατά τη γνώμη μου. Θάβει την περίπλοκη κιθαριστική δουλεία του δίσκου και τα cut and paste είναι περισσότερο εμφανή απ’ότι θα μου άρεσε. Απαράδεκτο για ένα συγγρότημα σαν τους Maiden, αλλά δεν κακιώνω τον Shirley. Δεν είναι μαλάκες κάτι τεράστια συγγροτήματα που τον εμπιστέυονται, όπως οι Zeppelin. Απλώς ο Harris πρείπει να μάθει να κάθεται μόνο από την μία πλευρά του γυαλιού: αυτή της ηχογράφησης, όχι αυτή του παραγωγού.
Για τα κομμάτια δεν εκφέρω άποψη ακόμα. Ξέρω ότι θα το μετανιώσω στο μέλλον. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να τα εκτιμήσω.
Στα θετικά του δίσκου τα άφθονα progressive στοιχεία.
Σε στίχους είναι ό,τι πιο μεστό έχουν να δείξουν οι Maiden μετά το TXF. Αρκετές πηγές επιρροής και αναφορές, λιγότερες ατέρμονες επαναλήψεις ρεφραίν. Στίχοι με βάθος, που θα με απάσχολήσουν αρκετά όταν βρω χρόνο.
Όποιος έχει όρεξη και χρόνο, μπορεί να κατεβάσει δωρεάν το βιβλίο που έχω γράψει για τους Maiden. Αποτελεί μετάφραση και στοιχειοθετημένη ερμηνεία όλων των στίχων. Ελπίζω γύρω στο 2011 να το συμπληρώσω και με τους στίχους του νέου δίσκου, όταν θα έχω συγγεντρώσει αρκετά στοιχεία.
ΥΓ. Στο τέλος τέλος, είτε μου αρέσει είτε όχι ο καινούριος δίσκος, ελπίζω η εμπειρία του να αγοράζω νέο δίσκο των Maiden να επαναληφθεί, γιατί έχει συνυφαστεί με την νεότητά μου.
Έριξα καλό γέλιο με την κριτική του Outshined. Μόνο όσοι έχουν λιώσει δισκογραφίες maiden έχουν το δικαίωμα να τους κρίνουν. Ήμαρτον με τον ελιτισμό σου ρε μεγάλε, από εποχής ιλέκτρικ ρέκβιεμ τα ίδια έκανες, ωρίμασε επιτέλους.
Πραγματικά γελάω με όσου νομίζουν ότι μπορούν να εκφέρουν ουσιαστική άποψη για το “The Final Frontier” μετά από 1-2 ακροάσεις, αφού όλοι νομίζουν πως έχουν ακούσει τόσο πολύ Maiden στη ζωή τους, που είναι πολύ εύκολο εγχείρημα να κρίνεις και την εκάστοτε νέα δουλειά τους.
Είναι το καλύτερο album μετά το reunion; Μάλλον όχι. Το λιγότερο καλό; Πιθανόν. Μπορεί να συγκλονίσει έναν μέσο οπαδό; Δύσκολα. Είναι αξιόλογο ως κυκλοφορία; Αδιαμφισβήτητα.
Είναι λίγο σκατομαλακία η κριτική; Αυταπόδεικτα.
diladi einai san kritikh metal hammer pou katalavainei oti enas diskos einai mapa alla prepei na ton proothisei kapws mh paei kai apatos
(ο χεντφοουνς τα λέει αυτά)
γαμάει το νέο άλμπουμ πάντως, σοβαρά. νομίζω οι δισολίες είναι πιο συναρπαστικές από ποτέ.
και οι στίχοι σαφώς βελτιωμένοι. γενικά μπράβο στα παιδιά. ένας Δίσκος με όλη τη σημασία τση λέξης:!:
ούτε μένα μ’ άρεσε η κριτική, αλλά αυτό με τις 1-2 ακροάσεις, ισχύει. όχι μόνο για τους μέηντεν προφανώς. τι διάολο, πώς γίνεται με δυο γρήγορα ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε να βγαίνει και τελεσίδικη απόφαση περί δισκάρας - μπαντάρας, πατάτας - τελειωμένων. δεν πειράζει αν δεν ακούσουμε και 500 δίσκους το μήνα στην τελική.
εγω το καταλαβα με 3 κομματια μονο. τι 1-2 ακροασεις? και στο κατω κατω κοινη λογικη ειναι. 15 χρονια βγαζουν μαλακιες, τωρα θα τους ερθει η εμπνευση?
σοβαρα τωρα ομως, οταν ακους μια μουσικη η μια μπαντα χρονια, ποσες ακροασεις χρειαζεσαι για να καταλαβεις αν θα σ’αρεσει ο δισκος? αυτο με τις πολλες ακροασεις εχει μια λογικη οταν ακους κατι καινουριο (οπως οταν ακουσα πρωτη φορα pos με το remedy lane) η οταν μιλαμε για μπαντες που γενικια θελουν το χρονο τους, οχι για να καταλαβεις τι παιζουν αλλα λογω του τροπου που λειτουργει η μουσικη τους (οπως με το in rainbows). εχει καταντησει λιγο αηδια αυτο το πραγμα. η το οτι το προγκρεσιβ χρειαζεται εξ ορισμου πολλες ακροασεις. ναι οταν ησουν ξερω γω 15 και ακουγες μειντεν και πριστ και πεφτει στα χερια σου το images η το scenes, ναι ηθελε ακροασεις. οχι οταν τους ακους 10+ χρονια και τα τελευταια παιζουν συνεχεια τα ιδια πραγματα. ελεος με αυτο το πραγμα. δεν ισχυει για τα παντα.
Ήμουν έτοιμος να σχολιάσω τις δυο πρώτες σειρές που έγραψες αλλά είδες, με λίγη σύνεση, τι ωραία που μπορείς να γραψεις την άποψή σου.
Οι Maiden είναι μια τεράστια μπάντα της οποίας το momentum έχει περάσει εδώ και χρόνια όπως συμβαίνει κατά κανόνα με τις μεγάλες μπάντες (oι οποίες σχεδόν πάντα “κουράζονται”, δίνουν βαση στις περιοδείες κτλ). Από κει και πέρα οι δουλειές είναι αξιοπρεπείς όπως αρμόζει (εδώ μπαίνει η κοινή λογική) σε μεγάλη μπάντα της οποίας το momentum έχει περάσει. Το αν κάποιος επιλέγει αν έχουν να του πουν κατι οι Maiden το 2010 είναι καθαρά πρακτικό θέμα ενασχόλησης, αν νιώθει δηλαδή ότι θα του προσφέρει ώρες ακρόασης ένα νέο αλμπουμ Maiden ή αν βρίσκει πιο ενδιαφέρον να ασχολείται με πολλά άλλα συγκροτήματα που είναι στο peak τους, στο δικό τους momentum. Πάντως, τα replies είναι 1100, αν αυτό σημαίνει κάτι, μάλλον ο κόσμος θελει να ασχολείται ακόμη…ασχέτως αποτελέσματος.
ντάξει, χοντρικά δεν έχεις άδικο βαγγέλη, αλλά μπορώ να σκεφτώ πολλά αντιπαραδείγματα και αυτός είναι και ο λόγος που δεν είμαι απόλυτος.
πρώτα πρώτα το scenes from a memory είναι ο πιο εύκολος και βατός progressive metal δίσκος που χω ακούσει. έπειτα μου ρχονται στο μυαλό οι muse, των οποίων ενώ η μουσική δε λογίζεται και ως δυσκοίλια, εμένα μου πήρε πολύ καιρό για να πειστώ ότι το origin of symmetry δεν είναι αστείος δίσκος.
δεν περιμένω από τους maiden πλέον να οδηγήσουν το μεταλ και λοιπές αηδίες. ξέρω που βρίσκονται και που πατάνε και τι έχουν τι δυνατότητα να κυκλοφορήσουν, αλλά θα χαρώ να ακούσω 2-3 καλά τραγούδια που λογικά θα υπάρχουν μες τον κάθε δίσκο τους. μέχρι εκεί όμως. από κει και πέρα, όποιος απ’ όσους έχουν φάει με το κουτάλι τη μουσική τους έχει πολύ διαφορετική τοποθέτηση επί του θέματος, δε μου φαίνεται και πολύ νορμάλ. αφήστε όποιον θέλει να ασχοληθεί με τους μέηντεν να το κάνει και ακούστε εσείς τις μουσικές σας. τι διάολο, υπάρχει δικαστικό σώμα μουσικής και δεν το χω πάρει πρέφα?
