Γενικα το no prayer ειναι πολυ υποτιμημενο!!
Hooks In You συνδυασμένο με τη καψούρα του γυμνασίου!
Xτες ξανακουγα την απιστευτη grunge συλλογη με τιτλο Sub Pop 200.
Mεταξυ των υμνων που περιεχονται σ’ αυτη, υπαρχει κι η ακολουθη κομματαρα απο τους Green River (μπαντα του Mark Arm, αλλα και των Ament, Gossard πριν μεγαλουργησουν με Mudhoney και Pearl Jam αντιστοιχα)
Μονο σε μενα θυμιζει το στησιμο και η αρχη ιδιαιτερα του κομματιου ιδιαιτερα τους πρωιμους Iron Maiden;;;
Για να μη μιλησω για τα φωνητικα, γιατι γενικα θεωρω πως ο Mark Arm (ακομα και στους Mudhoney) σαν χροια φερνει λιγακι στο Bruce.
απο την κοινη γνωμη; υπαρχει καποια μοναδα υποτιμησης να δουμε που βρισκομαστε στην υποτιμια;
καποιος φορεας που υποτιμα τα αλμπουμ; ή απλα το εχεις στο νου σου υποτιμημενο και νιωθεις οτι ειναι υποτιμουμενο απο την πλειοψηφια των ακροατων;
μονάδα υποτίμησης δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και η ‘κοινή γνώμη’.
αλλά ότι είναι παραγνωρισμένο από τα περισσότερα media που το περιγράφουν ως σημείο καμπής και το τέλος της χρυσής εποχής των 80’ς, λόγω της αποχώρησης του Smith και της έλευσης του κολλητού του Bruce, μιλάνε για πισωγύρισμα στον ήχο και γενικά δικαιολογίες του κώλου, αυτό μπορείς να το πεις.
αν κάποιος δεν κάτσει να λιώσει το δίσκο να δημιουργήσει προσωπική γνώμη και απλά θέλει να εκφράζει μια εύκολη άποψη για τη δισκογραφία των maiden, αναπαράγει τα παραπάνω.
επίσης μπορείς να πεις ότι και η ίδια η μπάντα τον έχει παραμελήσει κάπως όταν έχει να παίξει κομμάτι του δίσκου σε λάιβ εδώ και χρόνια.
ό,τι και να λέμε είναι ΔΙΣΚΑΡΑ.-
ε τι να λεμε τ’ωρα καλλιτερα να μιλησει η ιστορια… number of the beast μαγκεσ! ΕΠΟΣ!!!
[Spoiler]
Orion Books announce that the photographic documentary compiled by official IRON MAIDEN photographer John McMurtrie entitled ‘ON BOARD FLIGHT 666’ will be published in the UK on 20th October 2011.
ohn’s unrestricted access has allowed him to capture exclusive images and moments both onstage and off, in over 300 photographs accompanied by his personal insights and anecdotes in more than 250 glossy pages of photographs
ON BOARD FLIGHT 666 charts the extraordinary journey of IRON MAIDEN in their specially customised Boeing 757, piloted by lead singer and airline Captain Bruce Dickinson. Travelling across 5 continents, twice around the globe to undertake two World Tours, John’s pictorial odyssey maps their progress from Ed Force One’s historic take-off in January 2008 on the groundbreaking Somewhere Back In Time Tour through to 2010/11’s The Final Frontier World Tour in support of their fifteenth and most successful chart studio album to date, The Final Frontier (August 2010) which reached No 1 in at least 28 countries.
With a personal foreword by Bruce Dickinson ONBOARD FLIGHT 666 takes you up close with Iron Maiden as they circumnavigate the planet to play to their loyal legion of fans giving an inside look into what makes this band so special and so adventurous in their unique touring plans.
The hard back version of ON BOARD FLIGHT 666 is available now to[B]pre-order[/B].
Details of overseas editions will be announced when known
[B][U]
To link περιέχει φωτογραφίες!!![/U][/B]
[B]Click here[/B] to download an 18 page preview of this book
WARNING THIS IS A SPOILER ![/spoiler]
Το On Board Flight 666 δεν χανεται, αυτες οι φωτογραφιες ειναι τοσο ομορφες, μπορεις να τις χαζευεις συνεχεια.
Για αυτο που λεγατε πριν, το No Prayer For The Dying ειναι ανετα το πιο αδυναμο Maiden αλμπουμ, σιγουρα μεχρι τοτε και για εμενα συνολικα το πιο αδυναμο απο τα 15. Ναι εχει και αυτο κομματαρες, αλλα ο,τι προηγηθηκε και ο,τι ακολουθησε ειναι ανωτερα.
Ουτε καν, το φιαρ ειναι στα ιδια επιπεδα, μισος δισκος, απλα τα μισα καλα του ειναι καλυτερα απ αυτα του No prayer, x-factor μαλλον καλυτερο, virtual χαλαρα χειροτερο και μαζι με το τελευταιο ειναι ανετα οι πιο απαραδεκτοι δισκοι που χει βγαλει μεγαλη χεβυ μεταλ μπαντα (το final κοντραρει νοστραδαμους ανετα). απο τα υπολοιπα ριγιουνιον δεν βλεπω καμια σπουδαια διαφορα, και αν υπαρχει θα ελεγα οτι ειναι υπερ του no prayer, το μειονεκτημα του οποιου ειναι οτι βγηκε μετα το 7th.
Ακόμα και το Virtual XI ? Προσωπικη μου γνωμη βεβαια αλλα αν εξαιρεσεις το Futureal και το Clansman,ειναι ανετα για μενα ο 2ος χειροτερος δισκος μετα το TFF.Το NPFTD αν ειχε λιγο καλυτερη παραγωγη και ηχο το εβαζα ισοτιμα μαζι με το Fear.Μπορει το NPFTD ναχει τις “φολες” του αλλα μην ξεχναμε τα Apparition,Fear is the key,Don’t Look to the Eyes of a stranger,Lighting strikes twice κλπ…
χειροτερο για μενα το ΧΙ και μαλιστα με διαφορα.εχει και ισως το πιο ελεεινο κομματι που χουν γραψει ποτε the angel and the gambler.αισχος!το χ-φακτορ ειναι δισκαρα κιαν τοχαν βγαλει με μπρους ανετα στεκοταν διπλα στα κορυφαια τους.απλα ακουστε sign of the cross apo rock in rio
no prayer+fear ειναι ιδιου τυπου αλμπουμ καλα μεν,αλλα με φιλερακια δε μπορεσαν να συνεχισουν το φοβερο σερι που ειχε η μπαντα μεχρι το 7σον οπου ολα τα αλμπουμ ειναι αψογα με το κιλερς ενα κλικ πιο κατω.
για τα reunion το brave ειναι ανωτερο αρκετα απο τα υπολοιπα και μονο 1-2 κομματια δεν στεκοντε καλα.το dance ποτε δε μου αρεσε η παραγωγη και ο ηχος του δε μπορω με τιποτα να το δω σαν συνολο,ενδιαφεροντα κομματια σιγουρα εχει καποια αλλα ως εκει. το matter παροτι με τον καιρο αναγνωριστηκε απο οπαδους και μη το βρισκω κουραστικο και λογο του οτι ολα τα κομματια σχεδον εχουν το ιδιο θεμα και λογο τεραστιας διαρκειας και ελλειψης πιο κοφτων και γρηγορων κομματιων.το τελευταιο μου αρεσε περισσοτερο επειδη στο πρωτο του μισο ειναι αρκετα αμεσο ενω ακομα και στα μεγαλα κομματια πχ ταλισμαν και στο τελευταιο δεν σε κουραζει τοσο αφου υπαρχουν καλα ριφς…
Τωρα γινεσαι εμπαθης,το Nostradamus ειναι κλασεις πανω:)
Για μενα οι χειροτεροι δισκοι ειναι το no prayer μαζι με Virtual+X Factor+Final Frontier που για μενα ειναι μεγαλη απογοητευση.
Απο δισκους μετα το reunion Brave κοντραρεται με 80s για μενα ενω το A Matter το εχω λιωσει πολυ παραπανω απο το Dance και το προτιμω.
To Fear Is The Key ειναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ.-
Δεν ειναι τιποτα,ηλιαση ειναι πηγαινε βρεξε λιγο το κεφαλι και θα συνελθεις!!! :lol: :lol: (Πλακα κανω ετσι,μην παρεξηγηθουμε…) Εισαι βασικα απο τους λιγους που ξερω που τους αρεσει.Εμενα παλι μ’αρεσει πιο πολυ το Childhood’s End και το Chains of Misery.
Το υφακι αυτο αλλου, φιλαρακο. πρωτον
Και δευτερον διαβασε σχολια απο κατω να δεις που κατατασουν οι περισσoteroi to NPFTD.
Για μενα ειναι υποτιμημενο, εφοσον η συντιπτικη πλειοψηφια το θεωρει ειτε πατατα ειτε καλουτσικο, ειτε μετριο, ειτε καλο ναι μεν αλλα… Ε, εγω το θεωρω ΔΙΣΚΑΡΑ (οπως και ολα τα maiden εκτος απο 2)
Για μένα πάντως το μέτριο No Prayer… πατάει κάτω ότι έχουν βγάλει οι Maiden από το Virtual XI και μετά, μόνο το Brave New World θα μπορούσε να το κοντράρει.
Νομιζω θα εβαζα και το A Matter…Eχει δυσκολοτερα και πιο ωραια συναυλιακα τραγουδια.Ειδικα ο Dickinson στο Matter εχει καλυτερα,πιο “ωριμα” φωνητικα.
Εγώ πάντως θεωρώ τα A Matter Of Life And Death και Brave New World σαφώς ανώτερα του No Prayer For The Dying. Το οποίο δεν ακούγεται με τπτ. Κ ας είναι πιό πρόσφατα κ μακριά απ’τη χρυσή εποχή της μπάντας.
Καλα εννοειται αυτο!
Μαγκες childhoods end μεγαλο κομματι απο fear.
Βασικα το ξερω οτι θα φαω μπινελικι για αυτο που θα πω αλλα θα το πω.
Θεωρω το Powerslave και το Somewhere in time λιγακι υπερεκτιμημενα.Δηλαδη περα απο τα προφανη κομματια δεν με τρελαινουν ως συνολο.
Αγαπημενος μου δισκος το Seventh Son μαλλον.
Μα τουλαχιστον το Somewhere ειναι γεματο απο προφανη κομματια!!! Αν θα εκρινα καποιο υπερεκτιμημενο (με βαση τα δικα μου γουστα παντα) μαλλον θα ηταν το Killers.Αρκετα τραγουδια του δεν τα θεωρω τοσο δυνατα οσο το προηγουμενο αλμπουμ ή τα επομενα.