ΣΟΛΑΡΕΣ ΑΠΟ MAIDEN
Iron Maiden | Great Solos | Part 3: The Number of the Beast (1982)
Iron Maiden | Great Solos | Part 4: Piece of Mind (1983)
Επέτειος σήμερα για τον τελευταίο σπουδαίο δίσκο που έβγαλαν οι Iron Maiden.
Άργησες, πέρασε η επέτειος για το Book Of Souls.
Το Virtual XI ειναι το χειροτερο αλμπουμ των Maiden με ευκολια και ακολουθει το No Prayer For The Dying, αλλα αν καποιος ειναι αντικειμενικος δεν μπορει να μην παραδεχτει οτι ακομα και σε αυτους τους δισκους υπαρχουν φοβερα τραγουδια που αλλες μπαντες θα σκοτωναν για να ειναι δικα τους και θα τα ειχαν σταθερες αξιες στα setlist στα live τους.
Το Virtual XI εχει ενα hit-ατο Futureal, ενα [B][SIZE=4]ΕΠΟΣ[/SIZE][/B] κλασικης Maiden-ικης κοπης, το The Clansman, εχει το υπεροχο When Two Worlds Collide με τις πανεμορφες κιθαρες, εχει και Lightning Strikes Twice.
Το No Prayer For The Dying εχει σαν hit το Holy Smoke και το πιασαρικο αν και πιο χαβαλεδιαρικο Bring Your Daughter… To The Slaughter, το λατρεμενο μου ομωνυμο που εχει κιθαρες που με ανατριχιαζουν καθε μα καθε φορα, το διαφορετικο soundrack-ικο The Assassin, εχει Run Silent Run Deep και το επικο Mother Russia που παντα μου φαινοταν σαν τα κλασικα επικα κομματια του Harris αλλα με μικροτερη διαρκεια.
Μιλαμε για κομματαρες που περιλαμβανονται στα πιο αδυνατα αλμπουμ τους και αυτο δειχνει την δυναμικη και το μεγεθος τους.
Οσο αφορα την συγκριση με το St. Anger απλα γελαω, το St. Anger ειναι απο τα χειροτερα αλμπουμ μεγαθηριου ever, δεν υπαρχει καν θεμα συγκρισης με τα πιο αδυναμα Maiden.
Οσο αφορα τα post-reunion αλμπυμ των Maiden, κορυφαιο θεωρω το Brave New World και ακολουθει μαλλον το Book Of Souls το οποιο ειναι κοντα με το Dance Of Death και μετα η σειρα παει The Final Frontier και A Matter Of Life And Death.
Holy Smoke ισως και το χειροτερο τραγουδι στο μεταλ, αν και οχι, βαρυ, υπαρχει πολλη σαβουρα εκει εξω
Ή κοιμήσου ή μπες για ένα λαστ όμως :!:
Προφανώς το κορυφαίο είναι το Brave New World, είναι σχεδόν κλασσικός δίσκος. Ακολουθεί το Dance of Death και από κει και πέρα έχουμε 3 μέτριους δίσκους με τον πιο μέτριο να είναι το Book of Souls.
Επίσης ναι το Clansman είναι έπος όπως ακόμα περισσότερο έπος είναι το Sign of the Cross.
Έβαλα να ακούσω το No Prayer. Μια χαρά δίσκος είναι και όχι τόσο βαρετός όσο μερικοί του reunion.
Για μένα σίγουρα καλύτερος από Virtual, Final Frontier, Book of Souls και ίσως και κανέναν ακόμα…
Προσωπικά δεν βρίσκω καθόλου βαρετό το No Prayer… Για την ακρίβεια το ακούω ευχάριστα, έχει ωραία rock κομμάτια με καλή δουλειά στις κιθάρες.
Στους οπαδούς, ειδικά εκείνη την εποχή, μπορεί να ξένισε γιατί οι Maiden είχαν βγάλει μόνο κορυφαία albums και η απότομη αλλαγή σε πιο hard rock ήχο να δημιούργσε δυσφορία. Όμως πρέπει να αναλογιστούμε και το κλίμα στους Maiden το ΄90. Ο Smith είχε φύγει και ο Gers έρχεται. Ο Dickinson σχεδόν δε μιλιέται με τον Harris. Επίσης έρχεται από ένα μέτριο (
σόλο άλμπουμ και βρίσκει την μπάντα ήδη να έχει αλλαγμένο ήχο (με πρωτοβουλία Harris) και ελάχιστο χώρο να συνθέσει ο ίδιος.
Όποιος έχει χρόνο μπορεί να δει το παρακάτω:
https://www.youtube.com/watch?v=5UjuCBLD-cI
Πλάκα έχει το ότι ο Mc Brain μιλάει με καλά λόγια για τους Wolfsbane που τους ανοίγουν εκείνη την περίοδο. Βρε λες;
Βασικά το VXI έχει ΜΟΝΟ το Clansman που είναι όντως τραγουδάρα.
Κάτι futureal, when two worlds collide κ.ο.κ. είναι για πέταμα. Πολλά post-BNW τραγούδια είναι αντιστοίχως κάκιστα, αλλά είναι ο Bruceάρας που τα ανεβάζει 2 σκαλιά επάνω και γίνονται υποφερτά.
Το ίδιο ισχύει για το St. Anger που συγκρίνεις. Κατά βάση χάλια, αλλά έχεις τη χροιά του Papahet που θα το κάνει υποφερτό. Πχ στην Πράγα μια χαρά άκουσα το ομώνυμο live.
Οι μεγάλοι frontman είναι μεγάλη υπόθεση και λείπουν από δεκάδες αξιόλογες μπάντες. Οι Maiden και οι Metallica τους έχουν.
Αν λοιπόν το VXI είχε τον Bruce θα ήταν ίσως μέτριο. Το X-factor θα ήταν πιθανώς ανώτερο από πολλές post-reunion δουλειές τους. Αντίστροφα, δεν ξέρω αν το FF είχε τον Blaze στο μικρόφωνο πόσοι θα κατάφερναν να το ακούσουν.
Σιγά με τους μεγάλους frontman. Το Virtual XI ξεκληρίζει ολόκληρες δισκογραφίες, όχι τα σαπάκια τους. Ο Blaze μόνος του έχει περισσότερες δισκάρες από την μπάντα του Lars. Α ναι, επίσης έχει και ντράμερ και κιθαρίστα. Λεπτομέρειες.
Σορυ φίλε αλλά γελάνε και τα σαλιγκάρια με αυτό που έγραψες
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
γκούχου γκούχου Dude, ο Ignantios89 είναι… γκούχου γκούχου
ΥΓ: Σόρι Ιγνάντιε, σε άλλα threads μια χαρά είσαι, εδώ σε πιάνουν τα διαόλια σου…
Ακριβώς, ποτέ δε κατάλαβα ιδιαίτερα γιατί πέφτει τόσο κράξιμο για το No Prayer… Εμφανώς υποδιαίστερο των προηγούμενων, αλλά αν εξαιρέσεις κάτι απαράδεκτα κομμάτια τύπου The Assassin γενικά είναι απ’ τα αγαπημένα μου. Και μου βγάζει και ένα πολύ ζεστό ήχο.
1 Like
Το Assassin μια χαρά κομμάτι είναι, το Hooks In You είναι για πέταμα, κατά τα άλλα ναι μια χαρά δισκάκι είναι το No Prayer, προφανώς καλύτερο από κάτι Virtual XI, DOD, AMOLAD και FF.
Και μόνο που έχει Public Enema Number One, Mother Russia και το ομώνυμο μέσα κάνει πλάκα στα πιο πάνω.
Στο ομώνυμο του No Prayer for the Dying μόνο εγώ ακούω ένα “demo” του Fear of the Dark και του Afraid to Shoot Strangers; Harris μας δουλεύεις εντελώς; Είναι ΙΔΙΑ τα riffs, η δομή, ΟΛΑ.
Ντάξει από το Logo στο εξώφυλλο κρίνει το παιδί, δε χρειάζεται καν να ακούσει
Ναι…
:lol::lol: Ήθελα να ήξερα που τα βρίσκεις!!
Πάντως πρέπει να φτιαχτεί ένα thread με logo την αποπανω για “μαργαριτάρια” που έχουν γραφτεί κατά καιρούς (ειδικά τον τελευταίο μήνα) στο φόρουμ. Του αλλουνού του αράδιασαν ένα κάρο άλμπουμ της δεκαετίας των 90s και αυτός δηλώνει μη-μεταλλας αλλά επιμένει οτι το Black album είναι το καλύτερο #-o
Με βάλατε πάντως και ξανάκουσα το μεσημέρι ολόκληρο το No prayer μ’αυτά και μ’αυτά (:oops:) και απλά διαπίστωσα ότι ακούγεται πιο “εύκολα”/άνετα απο το BoS χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλύτερος δίσκος. Μονο του το ομώνυμο του BoS είναι έπος αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν…“ξαφνιάστηκα” ευχάριστα ακούγοντας το No Prayer, Fates Warning ή την τραγουδαρα Run Silent. Όσο για σύγκριση με τα υπόλοιπα άλμπουμ δεν το συγκρίνω καν με το σκουπίδι FF, ομοίως με το απλά λιγότερο σκουπίδι V11. Μέχρις εκεί. Απο εκεί και μετά σίγουρα το θεωρώ κατώτερο όλων των υπολοίπων. Βασικά τώρα που το ξανάκουσα θεωρώ ότι κακώς το “τσουβάλιαζα” με όλη την σκαρταδούρα της μπάντας. Σίγουρα δεν πρόκειται για διαμάντι, σίγουρα δεν το προτείνω σε κάποιον αν με ρωτήσει για δίσκο Maiden και σίγουρα μπορεί να μην το ξανακούσω ολόκληρο για άλλα 10 χρόνια. Αλλά μπροστά στα 2 που προανέφερα ή το Fear -το οποίο σημειωτέων έχει αυτό το Apparition που πρέπει να συγκαταλέγεται στα εκτρώματα της μουσικής γενικά- του βάζω άνετα ένα 6/10.