Για τα περισσότερα που λες (συχνότητες, παραμορφώσεις κλπ) δεν έχω γνώση για να συμφωνήσω/διαφωνήσω, αλλά μπορώ να σου πω ότι πολλά από τα βινύλιά μου τα έχω παίξει αρκετά πάνω από 200 φορές και ακόμα είναι μια χαρά.
Και μιλάω για τις ταπεινές εκδόσεις που έβγαιναν 80’s - αρχές 90’s. Αν τα πιάνεις προσεκτικά (όχι δαχτυλιές), τα βάζεις να παίξουν με μία αξιοπρεπή βελόνα και δε τα αφήνεις μετά να πιάνουν σκόνη εκτός θήκης, μια χαρά συνεχίζουν να παίζουν.
Προφανώς και υπάρχουν άλμπουμ που λες κρίμα το βινύλιο που πήγε χαμένο. Είναι και πολλά σήμερα γιατί έχουν καταλάβει ότι υπάρχει ψωμί στη δουλειά. Για αυτό και κρίνεις το καθένα ξεχωριστά.
Τα Rival Sons πχ αξίζει να προτιμήσεις το βινύλιο, η διαφορά είναι τεράστια και πανεύκολα αντιληπτή ακόμα και από άσχετους τρίτους. Τα Avantasia είναι απόλαυση σε βινύλιο. Καλά ας μην πιάσουμε τα Maiden. Δεν έχει να κάνει ούτε με φετιχισμό, ούτε με συλλογή αντικειμένων ή κάτι τέτοιο. Είναι ξεκάθαρα θέμα ήχου.
Ignatie, εσυ ξέρεις, 2 φίλοι ηχολήπτες που ο ένας τους έχει κάνει τους μισούς δισκους στην Ελλάδα μαστερ, ΔΕΝ ξέρει.
https://www.youtube.com/watch?v=HnxexlHRY2E. Αυτό είναι το πιο ορθό. Μπορείς να κάνεις μια “καλή” δουλεια σε βινύλιο, αν το μαστεραρεις ΓΙΑ βινυλιο. ΑΛΛΑ το υψηλοτερό είναι studio quality. 24/96 … τα flac των maiden γαμουν και το βινύλιο και το CD. SORRY. Και τα ηχεία ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ μέρος, όλα τα φτηνιάρικα ηχεία είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Θες πάνω απο 1000 κο για να μιλήσουμε για σοβαρό ηχείο. 3-4 ιδανικά.
ποιο φορμά, προσφέρει καλυτερη ποιότητα/πιστότητα.
Παραγωγοί όπως ο clearmountain ή ο kernon, ούτε ΑΥΤΟΙ ξέρουν.
Που αν το ψάξεις, λένε στην ψύχρα οτι δεν είναι καλύτερο το βινύλιο και ο μόνος λόγος που #$#$# λίγο ή φάση ήταν το loudness που όλοι απλά επειδή το CD μπορούσε να παίζει πολυ πιο δυνατά, το “τερματίσανε” γιατι αμα παίζεις πιο δυνατά απο όλα τ’αλλα ακούγεται ΠΙΟ εντυπωσιακό. Βάλε το number of the beast χαμηλά και μετά τσίτωσε το. ΔΕΝ θα είναι το ίδιο.
Δοκίμασε 2015, για πρώτη φορά ψημένες και ξαναπερασμένες οι πηγές απο μπομπίνες.
True στη μίξη, αλλά τα 2 πρώτα και ειδικά το πρώτο θα δείς διαφορά ακόμα και απο ηχεία η ακουστικά της πλάκας.
Αν έχεις και τπτ πιο καλό εκεί μιλάμε για ΤΡΕΛΗ διαφορά.
Α/Β Απο mastered for vinyl πηγή / CD.
Αν δεν ήταν, η διαφορά θα ήταν απλά χαοτική.
Ακόμα και έτσι όμως εκτός απο καποια dB διαφορά, υπάρχει και λιγο παραπάνω “ζωηρότερο” μπάσο και περισσότερη λεπτομέρια. Και μιλάμε για ένα heavy ακραίο ήχο, σε όπερα πχ, που και το δυναμικο ευρός είναι πολυ μεγαλύτερο, εκεί θα ήταν ακομα πιο προφανές.
Πώς το λύνουμε ? To 2LP του “Prometheus” που επιτέλους θα κυκλοφορήσει το τέλος του μήνα (σε εκπληκτική τιμή) έχει δώρο ενα CD.
Πες μου τι σου κανει εντυπωση να στο εξηγήσω. Για Maiden λεω, οτι η πληρέστερη και καλύτερη σε πιστοτητα εκδοχή των δίσκων είναι τα FLAC που εβγαλε η ONKYO 2015, σε στουντιακή ανάλυση. (DVD Audio - Studio ποιότητα)
Οχι. Επειδη είναι απο τις αυθεντικές ταινίες mastered στα Abbey και δωσμενα σε studio αναλυση (αν και δεν υπαρχουν σε φυσικο φορμά)!
Εσυ όμως εικαζεις επειδή είναι τα πιο καινούρια και πρεπει να πουλησουν ! λες και εχω μετοχές στην ονκυο. Οτι πείς man. Κατεβασε τα ακουσε τα και μετά πες οτι κάνω λάθος.
Πάντως τα χειρότερα είναι τα διπλα του 98. Brickwalled του κερατά.
Παντως και τα βινυλιακια μια χαρά τα ξανααγορασαν πολλοι για να τα μοσχοδώσουν τώρα, επισης αρκετοι, τα παλαιά. 150 τα παλαιά X-factor που υπέγραφαν οι “φανατικοι” του Blaze
Matter Of Life And Death το βαζω προσωπικα στην τοπ 6αδα (εκτο δηλαδη), ειναι ο μονος δισκος στον οποιον δινουν ογκο οι 2 κιθαρες (η 3η ειναι παντοτε και παντου 100% περιττη). Βασικα θα αλλαζα θεσεις μεταξυ Book Of Souls (που για μενα ειναι ο ορισμος του υπνου) και Matter Of Life And Death, και ολα καλα. Αντε ισως και το No Prayer For The Dying θα το εβαζα πιο χαμηλα ακομα. Κλαιω με κραξιμο στο Holy Smoke, πραγματικα ΚΑΚΟ τραγουδι.
Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου στα περισσοτερα, ειδικα στα σχολια. Και σχεδον 100% συμφωνια στην πρωτη πενταδα, θα αλλαζα Somewhere με Seventh.
Ενώ το μυαλό λέει ναι, η καρδιά μάλλον στηρίζει Donington. Διαφορετικές εποχές, διαφορετική μπάντα, διαφορετικά σετλιστ. Απλά το Live At Donington, εκείνη τη περίοδο που το άκουσα και στη φάση που ήμουνα τότε μου είχε “κάτσει” πολύ καλά.