Το θρεντ ανοίγεται μετά από κουβέντα με τον Ηοpeto στις “προτάσεις για το φόρουμ”, θα μπορούσε να μεταφερθεί και στο rockipedia για να προτείνουμε συγκεκριμένες κυκλοφορίες.
Σε αυτό το θρεντ θα γράφουμε για την jam σκηνή και τις jam μπάντες.
Στην Αμερική η συγκεκριμένη σκηνή είναι τεράστια και στα φεστιβάλ της μαζεύονται δεκάδες (και εκατοντάδες σε κάποιες περιπτώσεις) χιλιάδες άνθρωποι.
Οι ρίζες της σκηνής βρίσκονται στους Grateful Dead, τους Allman Brothers και τους The Band με την προσέγγιση τους που ενθάρρυνε τα ατέλειωτα jams και τον αυτοσχεδιασμό στο ροκ.
Για αυτό και στην συγκεκριμένη σκηνή oι συναυλίες είναι ίσως σημαντικότερες και από τις studio κυκλοφορίες.
Οι μεγάλες μπάντες της σκηνής πέρα από τις παραπάνω και τις παραφυάδες του γενεαλογικού τους δέντρου, είναι οι Phish που πρόσφατα επανενώθηκαν και έβγαλαν ένα πολύ καλό άλμπουμ πέρυσι, oι Widespread Panic, oι Moe, οι Βlues Traveller, οι Umphrey’s McGee, τα διάφορα projects του Col. Bruce Hampton από τους Aquarium Rescue Unit παλιότερα μέχρι τους Quark Alliance σήμερα και πολλοί άλλοι που θα αναφερθούν με τον καιρό στο θρεντ. Οι μπάντες αυτές είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους μουσικά, αλλά μοιράζονται την αγάπη για τον αυτοσχεδιασμό και ασπάζονται μία κοινή φιλοσοφία για το πως πρέπει να παίζεται ζωντανά η μουσική που παραπέμπει κατ’ ευθείαν στις καλύτερες στιγμές των δεκαετιών του '60 και του '70.
Αυτή η φιλοσοφία κάνει την σκηνή ιδιαίτερα ανοιχτή προς αυτοσχεδιαστικά είδη σαν τα blues και την jazz και κάποιοι καλλιτέχνες από αυτά έχουν αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση με το jam κοινό, παίζουν σε φεστιβάλ και συνεργάζονται με jam μπάντες κλπ. (Robben Ford, Elvin Bishop, John Scofield, Medeski Martin & Wood)
Από την σκηνή προέρχονται και κάποιοι μουσικοί που γνώρισαν mainstream επιτυχία όπως ο Dave Matthews και oi My morning Jacket.
Ποστάρω μερικα βιντεάκια από διάφορες μπάντες και χρονικές περιόδους για να μπαίνουμε στο κλίμα και θα επανέλθω και με προτάσεις για δίσκους.
H αλήθεια είναι πως δεν είμαι και ο μεγαλύτερος γνώστης της σκηνής αυτής.Aυτό που λατρεύω στις μπάντες αυτές είναι η αγάπη για τα 60s-70s,blues,rock,jazz,country,funk,southern επιρροές,ακόμα και alternative και μια συνεχής τάση για αυτοσχεδιασμό που oδηγεί συχνά σε στιγμές μεγαλειώδους έμπνευσης.Στις προαναφερθείσες μπάντες να προσθέσουμε και τους Black Crowes που έχουν μεγάλη απήχηση στο αντίστοιχο κοινό και γενικά μια διάθεση για πειραματισμό και εξερεύνηση των ριζών του είδους.
Ναι, σαφώς και οι Crowes είναι μέρος της σγκεκριμένης σκηνής. Γενικότερα, πολλές νότιες μπάντες μπορούν να χαρακτηριστούν και ως southern και ως jam, γιατί οι νότιες μπάντες πάντα είχαν μία ροπή στον εκτεταμένο αυτοσχεδιασμό. Από τους ABB μέχρι σήμερα η παράδοση καλά κρατεί.
Μια και πόσταρες βιντέακι Dave Matthews, πάρε άλλο ένα κορυφαίο:
Αργά ή γρήγορα θα αναφερθούν οπότε ας είμαι εγώ αυτός που θα το κάνω.
Οι Little Feat είναι από τα εξέχοντα μέλη της σκηνής και προέρχονται από τις τάξεις των Mothers Of Invention του Zappa (που επίσης θα μπορούσαν να ενταχθούν στο είδος των jam συγκροτημάτων όπως και σε κάθε είδος εδώ που τα λέμε) όταν εκδιώχθηκε ο κιθαρίστας Lowell George λόγω προβλημάτων με τα ναρκωτικά και τον ακολούθησε στο νέο συγκρότημα ο μπασίστας Roy Estrada (αυτόν θα τον δούμε με τους “Mothers” που έρχονται τον Απρίλιο στο Rodeo).
Θα επεκταθώ με προτάσεις και βίντεο κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο.
Οι Little Feat είναι πραγματικά σπουδαία μπάντα με κάποια κορυφαία άλμπουμς(ειδικά όσα έχω ακούσει μέχρι και τoν Κολόμβο είναι πολύ καλά).
Και επειδή ο Mule ανέφερε τους The Band πάρτε μια διασκευάρα τους εκρηκτική όσο δεν πάει.
Εγώ πάντως προσωπικά δεν πιστεύω ότι το “jam” είναι είδος (και ως εκ τούτου να δικαιολογεί τη μεταφορά του στο rockipedia)
Είναι όντως σκηνή που ο συνδετικός τους κρίκος δεν είναι η μουσική μα η νοοτροπία. Και αν υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των μπαντών, αυτές έγκειται σε άλλα είδη πχ ψυχεδελικό ροκ σε περιπτώσεις grateful dead, ή blues, ή τζαζ ή country ή οτιδήποτε άλλο αφού πια ο όρος έχει ανοιχτεί και σε πιο μοντέρνα πράγματα απ’ ό,τι παρατηρώ.
Αυτή είναι η δική μου εντύπωση που, προφανώς, δε γνωρίζω και πάρα πολλά πράγματα περί του θέματος. Πείτε που κάνω λάθος.
Κάπως έτσι είναι.Δεν μπορείς να πεις πως υπάρχει συγκεκριμένο στυλ,κάποιο αυστηρό κριτήριο πέρα από τη τάση για αυτοσχεδιασμό αν και λίγο πολύ μοιράζονται ένα κοινό ενδιαφέρον για τα είδη που ανέφερες κι εσύ.
Σωστά τα λες, αλλά επειδή ακριβώς λειτουργεί σαν σκηνή (οι μπάντες παίζουν στα ίδια φεστιβάλ, περιοδεύουν μαζί κλπ.) ίσως να είχε νόημα να γκρουπάραμε τις κυκλοφορίες στο rockipedia και απλά σε κάθε κυκλοφορία όποιος ποστάρει να μπάινει στον κόπο να εξηγεί λίγο περισσότερο τι μουσική παίζεται.
+1
Και ευχαριστώ που ανέφερες τους Little Feat! 8)
Eπίσης, o Ζappa και οι mothers όντως κολλάνε ΚΑΙ εδώ όπως έγραψες, για προφανείς λόγους είναι πολύ δημοφιλείς στην jam σκηνή και oι Zappa plays Zappa τα τελευταία χρόνια έπαιξαν σε μερικά από τα γνωστά φεστιβάλ του χώρου.
Συμφωνώ και εγώ με Μάνος, αλλά ας συνεισφέρω στο θρεντ με την αναφορά των Stooges, ίσως την κατεξοχήν Jam μπάντα, σύμφωνα με το δικό μου “αντιλαμβάνεσθαι” του όρου. Χαρακτηριστικο σκηνικό, το γεγονός ότι τα κομμάτια που ήταν να μπουν στο πρώτο αλμπουμ των Stooges, δεν ξεπερνούσαν τα 2 λεπτά το καθένα σε διάρκεια. Φυσικά, η εταιρεία τους είπε ότι κάτι τέτοιο απλά δεν γίνεται να ληφθεί ως LP. Η μπάντα υπέθεσε ότι αν παίζαν τα τραγούδια όπως στα λαηβ εκεινης της περιοδου δεν θα είχαν πρόβλημα καθώς μετά τα δύο λεπτά της διαρκειας ακολουθούσε αυτοσχεδιασμός κ έτσι το κομμάτι μεγάλωνε σε διάρκεια (χαρακτηριστικό παραδειγμα το We Will Fall, που φτάνει τα δέκα λεπτά). Παρ΄όλα αυτά, είχαν ετοιμάσει μόνο 5 κομμάτια, οπότε και σε αυτή την περίπτωση, η εταιρεία τους είπε ότι πρέπει να βάλουν περισσότερα. Ο Iggy απάντησε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι έχουν έτοιμα και άλλα κομμάτια, κάτι το οποίο δεν ίσχυε και ειπώθηκε από τον Ιγκυ μονο κ μόνο για να πάρουν το οκ από την Electra και να ξεκινήσουν τις ηχογραφήσεις. Τελικά, μέσα σε ένα βράδυ γράψανε τρία ακόμα κομμάτια:
Real Cool Time
Not Right
Little Doll
τα οποία τα παίξανε για πρωτή φορά στο στουντιο κατα την διάρκεια των ηχογραφήσεων.
Παναγιώτη ίσως να σε ξαφνιάσω εδώ γιατί θα περίμενες ίσως να γράψω πως “ναι μεν, αλλά οι Stooges σε τεχνική δεν συγκρίνονται με τους μουσικούς στις jam μπάντες” ή κάτι τέτοιο. Όμως τρέφω τεράστιο σεβασμό για τον Iggy και τους Stooges και την προσφορά τους στο ροκ, κάποια live του πρώτου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ και εύκολα τα βάζω μέσα στα καλύτερα που έχουμε δεί στην Ελλάδα (και ας απουσίαζε το βιρτουοζιλίκι, Κώστα ) και η αλήθεια είναι πως δεν θα με χάλαγε καθόλου να τους έβλεπα στο line up ενός jam φεστιβάλ. Απλά απευθύνονται σε άλλα κέντρα του εγκεφάλου από τους AΒΒ τους Dead και τους “μαθητές” τους. 8)
…τα οποία διαφορετικά κέντρα του εγκεφάλου καμμιά φορά έρχονται πολύ κοντά. όπως στο προ μίας εβδομάδας live των Σπυριδούλα, όπου τιμήσανε τόσο και τους Allman Brothers Band, όσο και τους Stooges διασκευάζοντας τους!
Δεν το έχω ακούσει ακόμα, θα το αναζητήσω και θα ποστάρω σχετικά.
Έχω όμως μεγάλη εμπιστοσύνη στην σημερινή τους σύνθεση, ο Jimmy Herring έχει δέσει και τους έχει δώσει νέα πνοή.
Πέρυσι το καλοκαίρι στην περιοδεία που άνοιγαν για τους Allman Brothers (“άνοιγαν” :roll:, κανονικό σετ έπαιζαν και έβγαιναν και μέλη των ABB για jams! 8)) ήταν εξαιρετικοί και είναι κρίμα που ένα δυστυχώς μεγάλο μέρος του κοινού τους σνόμπαρε και ερχόταν μέσα κατ’ ευθείαν για τους ABB… [-X
) και η αλήθεια είναι πως δεν θα με χάλαγε καθόλου να τους έβλεπα στο line up ενός jam φεστιβάλ. Απλά απευθύνονται σε άλλα κέντρα του εγκεφάλου από τους AΒΒ τους Dead και τους “μαθητές” τους. 8)