Jean Michel Jarre

Πρωτοπορος Γαλλος μουσικοσυνθετης, με τεραστια συνεισφορα (για να μην πω ιδρυση) στο χωρο της electronica, της new age και της ambient. Βρισκεται στη δισκογραφια απο τις αρχες της δεκατιας του 1970, και συνεχιζει με αργους ρυθμους πλεον. Δεν εχω να πω πολλα λογια, καθως οι περισσοτεροι μαλλον τον ξερετε, ειτε λιγο ειτε πολυ. Ξεκινησε σε instrumental φορμες και συνεχισε ετσι μεχρι πριν το 2000, στο οποιο κυκλοφορησε το πρωτο του αλμπουμ με vocals, το οποιο μαλιστα λεγεται και Metamorphoses.

Προκειται επισης για καλλιτεχνη, ο οποιος εχει δωσει ειδικο βαρος στην live παρουσιαση της ξεχωριστης μουσικης του, καθως οι συναυλιες του αποτελουν οπτικοακουστικα θεαματα με lasers, videowalls, πυροτεχνηματα και θαλπωρη στις καρδουλες μας. Απο τα τελη της δεκαετιας του 1970 εσπασε πολλα ρεκορ, οπως αυτο του μεγαλυτερου κοινου σε εξωτερικο χωρο με πανω απο ενα εκατομμυριο ανθρωπους να παρακολουθουν τη συναυλια του το 1979 στο Παρισι, αλλα και το οτι αποτελεσε τον πρωτο Δυτικο μουσικο που εδωσε συναυλια στην Κινα.

Μιας και ξεκιναω αυτο το τοπικ, ας γινει μια σχετικη κουβεντα για τη δισκογραφια του, τα τραγουδια του, τις συναυλιες του, την προσφορα του και οτι αλλο μπορει να σκεφτει ο καθενας. Εχω συμπεριλαβει και ενα poll για το τυπικο του θεματος, στο οποιο δεν εβαλα τα εξης:

[ul]
[li][SIZE=“2”]Deserted Palace (1972)[/SIZE][/li]Πρωτη χρονικα κυκλοφορια του, γιατι γραφτηκε ως μουσικη για τηλεοραση και διαφημισεις.

[li][SIZE=“2”]Les Granges Brûlées (1973)[/SIZE][/li]Δευτερη χρονικα κυκλοφορια του, γιατι ειναι soundtrack απο ταινια.

[li][SIZE=“2”]Music for Supermarkets (1983)[/SIZE][/li]Εκτη χρονικα κυκλοφορια του, γιατι η περιπτωση του ειναι τετοια που αξιζει 100% να τη διαβασετε. Προκειται για μουσικη την οποια εγραψε με σκοπο να παιχτει μονο μια φορα σε καποιο event, και αφου τυπωθηκε το πρωτο αντιτυπο, καταστραφηκαν τα master plates. Καποιος συλλεκτης εχει αυτη τη στιγμη το μοναδικο αντιτυπο. Υπαρχει μολις μια bootleg εκδοση του αλμπουμ, καθως ο Jarre επαιξε το δισκο μια φορα σε ραδιοφωνο αλλα ειναι σε χαμηλη ποιοτητα ηχου ( http://en.wikipedia.org/wiki/Music_for_Supermarkets)

[li]Οσα αλμπουμ κυκλοφορησαν απο το 2000 και μετα, γιατι ειναι σε εντελως διαφορετικο υφος απο αυτο με το οποιο εγινε γνωστο, και αυτο δεν ειναι κακο, απλα οταν μιλαμε για το καλυτερο αλμπουμ του Jean Michel Jarre, μιλαμε για καποιο απο τα κλασικα του αλμπουμς προφανως. Αλλωστε απο το 2000 και μετα εχει αναλωθει (κατα τη γνωμη μου) σε “περιεργες” κυκλοφοριες, ειτε προκειται μουσικη για την Bang & Olufsen, ειτε ακυκλοφορητα sessions για ολοκληρωση συμβολαιου, ειτε dance concept album… [/li][/ul]

Τελος, καποια βιντεακια με τα αγαπημενα μου κομματια απο τον JMJ

Equinoxe 4 - ανατριχιλα
Chronologie 2 - πωρωση
Oxygene 7 - ταξιδι
[U]Rendez-Vous 2 (live La Defense 1990)[/U] - Ζεστασια στην καρδουλα

και πολλα αλλα φυσικα…

Μπορεί σήμερα να ακούγεται αρκετά “ξεπερασμένος” (τουλάχιστον οι παλιές κλασικές δουλειές του), αλλά για 70ς αυτά που έκανε ήταν πολύ μπροστά. Όσοι γουστάρουν minimal synths οφείλουν να βιώσουν τουλάχιστον ένα άλμπουμ του. Για μένα αυτό είναι το “Oxygene” που είναι -νομίζω- και το κλασικότερό του ίσως μαζί με το “Equinoxe”.

Μαζί με το “The Wall” τα ισχυρότερα δείγματα λαοφιλούς εγκεφαλικής μουσικής για τα 70ς.

Παρ’ όλο που αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό περί λαοφιλούς εγκεφαλικής μουσικής, δε θα συνέκρινα το oxygene με το wall, λόγω της διαφορετικότητας στην προσέγγιση.

Από τη μία έχουμε το καινοτόμο - το πρωτοποριακό, από την άλλη την επίκληση στο συναίσθημα. Όπως και να ‘χει, μεγάλη κουβέντα που δεν έχει νόημα ν’ ανοίξει.

Έχουμε έναν καλλιτέχνη vidal sassoon και όχι μόνο.
Το multitasking σε όλο του το μεγαλείο:
(το κομμάτι του μπληντιν, λαηβ)

[I]http://www.youtube.com/watch?v=x8dqzTl0vUI[/I]

Φιλικη συμβουλη

Κλαστε τον Ζαν Μισελ πουναι φουλ οverated και βαρετοφλυαρος κ ψαχτε instead τους θεους [B][SIZE=“3”]Tangerine Dream[/SIZE][/B] που ειναι 100 ΖΜΖ

Απλα.

Για όνομα.

Μπορουμε να παμε στο αντιστοιχο thread.
Τωρα για το αν ειναι οverrated ο Jean Michel Jarre οκ… διαφωνω καθετα και οριζοντια και διαγωνια.