νταξει ο δισκος απλα δινει! αϊντα καμια περιοδεια τωρα jeff!
I said…Whatafuckisthat. Πολύ καλό και αβίαστο σπάσιμο, έκαστος στο είδος του και ο Loomis στις ριφάρες:p
Έχω φάει άσχετο κόλλημα με το δίσκο, πατάω play και αφήνομαι στα χέρια του jeff χωρίς άγχος ρε παιδί μου, τρομέρο συναίσθημα αυτό για ένα δίσκο, σε γεμίζει με τρομερά σόλο και riff αλλά και μελωδίες χωρίς φωνητικά απαραίτητα αλλά και όταν υπάρχουν σε αποζημιώνουν στο έπακρο…τα κομμάτια με την τύπισα είναι απολαυστικότατα, με Ihsann απλά για όσκαρ εντάξει…άνισος ξεάνισος ο δίσκος πατάει στο έδαφος και σε πάει στα σύννεφα…απλά πράγματα
Εντωμεταξύ το δεύτερο κομμάτι που τραγουδάει η Christine αν και τρομερή σύνθεση έχει ένα κωλόcheesy σημείο στο refrain με τον εξής στίχο “Like a desperado…in modern times” και όταν ακούω αυτό το desperado, έτσι που το λέει κιόλας, μου έρχεται στο μυαλό ο μπαντέρας και μου χαλάει όλο το κομμάτι:lol::lol: άχαχα τραγικό μιλάμε:p:p
Νέο (Riff-fest) κομμάτι μόλις ανέβηκε. Το ριφφ στο κουπλέ απλά σκοτώνει, κατα τ’άλλα ψιλομέτριο με τα φωνητικά να με πωρώνουν αλλα να μην με τρελαίνουν ιδιαίτερα. Καλή φάση πάντως!
Όταν ακούω τον Loomis καταλαβαίνω πόσο μου λείπουν οι Nevermore…
τραγικά κακό το “συνοδευτικό” ο loomis ίσως και πιο κλασικοτροπος απο όσο θα περίμενα.
Ι’ll just leave this here
άμπαλος