Jeff Martin 777 - The ground cries out

1/3 η επίσημη κυκλοφορία το single εδώ
http://www.jeffmartin777.com/music

Ωραίο τραγουδάκι, με τις ανατολίτικες επιρροές του, και αν κρίνω από το εξώφυλλο και τη σχεδίαση του site αυτές πρέπει να είναι αρκετές στο δίσκο.

Για να τον ακούσουμε και ολοκληρωμένο…

Εξώφυλλο:

Jeff Martin - Cobra @ The Republik (Calgary, Alberta)

Αυτό…τίποτα άλλο…

EDIT:video από την ίδια συναυλία έβαλα…ωραίος είμαι…:lol:

Εχω μηνει μαλακας!
ΑΨΟΓΟΣ!!!1
Ο επομενος δισκος των TEA PARTY που δεν εβγαλαν!!!
Μπραβο κ παλι μπραβο!!!Πει φουλ για 3αδα της χρονιας!!!

TEA PARTY REUNION
THIS SUMMER1!

Ποιος το εγραψε αυτο? Ποτε? Δωσε link τωρα φιλε μου…

EDIT

Δεν πειραζει τα βρηκα…ωωωωωωωωωωωωωρρρρρρεεεεεεεε μμμμμανανναααααααααααα

Ναι εκει τα βρηκα οπως και στο theteaparty.de Που σε στελνει εκει. Λιποθυμησα… Λεει οτι εχουν κλεισει συναυλιες για καλοκαιρι.Ειδα και τις ημερομηνιες. Ολα να πανε καλα καιν αμας ερθουν και απο δω…

Ήδη απ τις τελευταίες του συναυλίες πέρυσι εδώ μας είχε ρίξει την σπόντα για το ριγιούνιον φέτος το καλοκαίρι και πολύ χαίρομαι που κράτησε την υπόσχεση του.Αναμένουμε ημερομηνίες για το Ελλάντα.Αυτά είναι!!!

ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!! :D:D:D:D

Το καλυτερο νεο που εχω ακουσει εδω και ΧΡΟΝΙΑ

Εκπληκτικά νέα! Μακάρι να έρθουν!!

Πρώτη ακρόαση και η συγκίνηση είναι μεγάλη.
Δεν είχα ακούσει τίποτα από την προσωπική δισκογραφία του Μάρτιν μέχρι τώρα και πρέπει να πω ότι ανατρίχιασα λίγο, με το που άκουσα την φωνή του, αφού και Tea Party έχω ν’ ακούσω καιρό.

Εν τω μεταξύ, ο γαμημένος έχει έρθει 547823 φορές Ελλάδα και όλες αυτές τις φορές κάτι τύχαινε και δεν μπορούσα να πάω. Δεν πειράζει, μια και καλή με επανενωμένους Tea Party.

tea party εξαιρετικά δύσκολο να δούμε Ελλάδα στα κοντά,αλλά μόνος του θα ξανάρθει κ πάλι

Παιζει να ειμαι ο μονος που εχει ξενερωσει απο τη προσωπικη πορεια του Jeff, δηλαδη.

Βγαζει ωραιους δισκους, πολυ ωραιους δισκους, αλλα ξερωγω μου βγαζουν εναν αερα του στυλ ‘‘ηθελα να εχω μια αναλογη αισθητικη στα τελευταια δυο albums των Tea Party κι επειδη δεν το καταφερα τωρα παγιδευτηκα στον ηχο μου’’. Ειμαι μεγαλος οπαδος των TP ε μη με παρεξηγειτε αλλα δε ξερω κατα ποσο εχει νοημα πλεον ενα reunion δεδομενου οσων αντιπροσωπευαν (καλλιτεχνικα). Ισως να ηταν καλυτερα να αφησουν καποια πραγματα να αναπαυθουν, ο Jeff να κανει ο,τι τροβαδουρικο θελει κι ολοι να μαστε καλα κι αγαπημενοι.

[SIZE=“2”][FONT=“Comic Sans MS”]Για πάμε κι εδώ ένα bump.

Σχετικά με το αποπάνω ποστ του Angmar, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα ακριβώς τί εννοεί εντός των " " , νομίζω πως θα συμφωνήσω περί reunion.
Πιστεύω πως ο Jeff έχει τραβήξει το δικό του δρόμο εδώ και καιρό πια και το παρελθόν του με τους Tea Party φαντάζει αρκετά μακρινό. Άσε που δεν έχω ιδέα οι άλλοι δύο με τί ασχολούνται και αν το έχουν ακόμη μέσα τους.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι άμα επανασυνδεθούν και έρθουν προς τα μέρη μας δεν θα δηλώσω παρών…:roll:

Προσωπικά πάντως, να πω την αμαρτία μου, ίσως και να προτιμώ τα τραγούδια των Tea Party έτσι όπως τα ερμηνεύει πια ο Jeff στις solo περιοδείες του.
Με τη φωνάρα του και μια κιθάρα μόνο, απογυμνώνονται και “αναπνέουν” καλύτερα.
Βγαίνει μια άλλη μαγεία στα live του, ένα πολύ προσωπικό και πιο άμεσο συναίσθημα.
Παρεμπιπτόντως, όσοι δεν έχετε τσεκάρει το DVD “Live at the Enmore Theater” να το κάνετε χτες ! Απίστευτες ερμηνείες και απόδοση.

Τέλος πάντων, ας πάμε στα του δίσκου τώρα.

Όταν βγήκε στην επιφάνεια το ομώνυμο τραγούδι του album, το [B]“The Ground Cries Out”[/B], μού άφησε ανάμικτα συναισθήματα.
Ωραία εισαγωγή με τα tribal percussions, αλλά όταν μπήκαν αυτά τα πλήκτρα ήμουν κάπως έτσι —> :-s
Ήταν σα να βγήκαν από τούρκικο σκυλάδικο β’κλάσης (γιατί υπάρχει και α’ ? …).
Δεν μου έκατσε πολύ καλά λοιπόν αυτό, συν ότι μου χτύπησε άσχημα μια ίσως επιτηδευμένη επιστροφή στους πετυχημένους/αγαπημενους ανατολίτικους ήχους των πρώιμων Tea Party τολμώ να πω.
Εντάξει μετά από πολλές ακροάσεις το χώνεψα πια.

To ζεπελινικό [B]“Queen Of Spades”[/B] συνεχίζει το δίσκο με εντελώς διαφορετική διάθεση. Ταιριαστή προσθήκη η φυσαρμόνικα!
To [B]“She’s Leaving”[/B] είναι μια συμπαθητική μπαλάντα που θυμίζει τη 2η περίοδο των Tea Party.
Το [B]“The Cobra”[/B] όπως αναφέρθηκε, είναι ένα ανατολίτικο διαμάντι, αργό και μεθυστικό τραγούδι.
Το [B]“1916”[/B] το αγάπησα από την πρώτη στιγμή! Πολύ ωραίο τραγουδάκι με όμορφα drums και hammond.
Το [B]“Μeekong”[/B] μας ταξιδεύει ακόμα πιο μακριά. Φέρνει τεχνοτροπίες της Άπω Ανατολής στο μυαλό αυτό το κομμάτι. Μοναδικό.
Το instrumental [B]“Blue Mountain Sun”[/B] με τα χαρακτηριστικά slides στην κιθάρα είναι σα να ξεπήδησε από το Edges Of Twilight. Χαλαρωτικό διάλειμμα.
Το [B]“Riverland Rambler”[/B] είναι ανεβαστικό με ωραία κιθάρα και “saloon” πιάνο.
Σε ακόμη πιο αργό tempo, με ένα αρκετά βαρύ riff το [B]“The Pyre”[/B] κλείνει θριαμβευτικά το δίσκο (έχουμε κι εδώ αυτά τα ενοχλητικά σκυλο-πλήκτρα αλλά τεσπα, ας είναι…)

Το album μού πήρε λίγο καιρό μέχρι να καταλήξω στο ότι είναι αρκετά καλό τελικά.
Είναι ποιοτικό, έχει πολύ καλές στιγμές και κάθε τραγούδι είναι μοναδικό, με ξεχωριστό ύφος αλλά χωρίς αυτό να επηρεάζει την ενότητα του δίσκου.

Νομίζω χρησιμεύει και σαν ένα καλό εισαγωγικό για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με τον κόσμο του Jeff Martin και τους Tea Party.

Δοκιμάστε το :!:[/FONT][/SIZE]