ενα αγνωστο κοματι αλλα θεικο
jethro tull me iommi
κ ενα επος…
γιατι ρε γαμωτο να ειναι τοσο τελειο αυτο το Group…
οποτε τους ακουω με πιανει καταθλιψη… 
jethro tull me iommi
κ ενα επος…
Kαι μένα με πιάνει κατάθλιψη γιατί δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο πια. Άκουγα προχθές το Benefit και λέω ρε πούστη τι κομματάρες είναι αυτές;;;; Βγήκε φέτος τίποτα τέτοιο; Με τίποτα. Πάντως το καλύτερό τους (και ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών) είναι φυσικά το Αqualung .
Κατάθλιψη δεν λες τίποτα…Αλλά από την άλλη νιώθεις και ευνομοσύνη μόνο και μόνο που υπάρχουν…Το Ηard Times είναι απιστευτο κομματι.Καλά δεν ήξερα ότι ο Iommi είχε παίξει τελικά με τους Τull.Εγώ νόμιζα ότι είχε κανει οντισιον και τον απέρριψαν επειδή δεν κόλλαγε σαν ήχος…
Πόσο έπος… 8O
GROUPARA me oli tin enoia tis leksis.apistefta texnikoi me foveres sintheseis kai feeling.goustaro poli thick as a brick,passion play kai heavy horses.
κ ο iommi εχει δηλωσει οτι στους Tull εμαθε να δουλευει!
καλα το κοματι που εβαλες ειναι κοματαρα αλλα κ φοβερη η συγκριμενη εκτελεση!
κατεβαζω ολο το Live 
αυτο το κοματι με τρελενει…
Έιναι από το waiting for the dark ages to DVD…Ψαχτο να το κατεβάσεις όλο…Στα extras έχει Dark Ages Live…
gallery και agualung αν και προτιμώ το πρώτο…
Αgualung my friend…
Toυς έχω δει και live και ήταν φανταστικοί!!!Διαχρονικότατοι και υπέροχοι:)
Το δίδυμο Anderson-Barre είναι από τα πιο παρανοϊκά στη μουσική. Και η φάτσα του Ιan ίσως η πιο χαρακτηριστική στους μουσικούς rock αιώνες. Aqualung, Broadsword, Roots to branches οι προτιμήσεις μου, αν και έτσι αδικώ πολλά…
aqualung και living with the past 
θεος ο Ιan Anderson!!!
ποσο θεος ειναι ο αντερσον ρε πουστη μου και κατεπεκταση οι tull.τεραστιο συγκροτημα,οτι κανανε στα 70s ηταν απιστευτο.απιστευτα αδικημενο συγκροτημα.
κατι αλλο:πολυ λιγοι δεν ειναι αυτοι που εχουν απαντησει?
Από τις μεγάλες αγάπες του 70’s progressive ήχου. Τα λόγια περιττεύουν, όταν μιλάμε για μορφές όπως ο Ian Anderson (ο οποίος παίζει μέχρι και μπουζούκι) και μία δισκογραφία που περιλαμβάνει το Aqualung, το Thick as a Brick και Ηeavy Horses.
Σεβασμός και υποκλίσεις ταπεινότητας.
Βάλε και Stand Up, A Passion Play, Minstrel In The Gallery, Songs From The Wood, Crest Of A Knave… Ακόμα κ τα τελευταία Roots To Branches, J-Tull Dot Com… Το επίπεδο δεν πέφτει σχεδόν ποτέ!
τα αγαπημε να μου ειβναι το thick as a brick και το this was δεν μου αρεσε ποτε το war child.αυτα:)
Το warchild gamay.
Απο τις αγαπημένες μου μπάντες και εκτιμώ απεριόριστα τον Ian!!!
Αγαπημένο μου κομμάτι το MY GOD:respect: ,μετά Aqualong kai Songs from Jeffrey και το Thick as a brick!!! 
Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Τα ξαναλέω. Το δίδυμο Anderson-Barre είναι το λιγότερο μεγαλειώδες. Παράνοια, ιδιοφυΐα.
Ένα γκρουπ που έχει συνδέσει το όνομα του με ουκ ολίγες rock ιστορίες - θρύλους.
1ον ξεκίνησαν ως John Evan Band, παρόλο που ο John Evan δεν ήταν ποτέ αρχηγός τους (κάτι σαν τους Fleetwood Mac)!
2ον παραλίγο να είναι υπεύθυνοι για την απουσία από τα μουσικά πράγματα ενός συγκροτήματος - ογκόλιθου, των Black Sabbath, καθώς οι τελευταίοι δεν θα σχηματίζονταν αν ο Iommi έμενε στους Tull στους οποίους δοκιμάστηκε για μία - δύο εβδομάδες!
3ον ξεκίνησαν με ένα δίσκο blues για να εγκαταλείψουν μετά από αυτόν οριστικά το είδος.
4ον επιβίωσαν δύο μεγάλων “ανασχηματισμών” (αρχές '70s και αρχές '80’s). Ο πρώτος μάλιστα οδήγησε στην καλύτερη ever σύνθεσή τους (1972 - 1975).
Με αρχηγό τη “γάτα με πέταλα” που ακούει στο όνομα Ian Anderson δεν ήταν δυνατό να μην γράψουν ιστορία. Σπουδαίος μουσικός, στιχουργός, συνθέτης, έξυπνος τραγουδιστής, με συνθέσεις που η φωνή του μπορούσε επαρκώς να “υπηρετήσει”, μέγας επιχειρηματίας αλλά και μέγας πλακατζής, πήρε μετά τον πρώτο δίσκο το συγκρότημα στις πλάτες του και δημιούργησε την εικόνα ενός χαρακτηριστικού frontman που ο κόσμος αμέσως ταύτισε με το συγκρότημα και τη μουσική του. Για όλους μας οι Jethro Tull είναι η λεπτή φιγούρα ενός φλαουτίστα με κολάν ο οποίος ως άλλος Πάνας στέκεται στο ένα πόδι παρασέρνοντάς μας σε ένα όργιο ήχων, συναισθημάτων και χρωμάτων…
Από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του γκρουπ η εναλλαγή στυλ από δίσκο σε δίσκο, η μουσική αρτιότητα και η ικανότητα του αρχηγού τους να μην παίρνει ποτέ πολύ σοβαρά τον εαυτό του ως rock star. Αλλωστέ είναι και επιτυχημένος ιδιοκτήτης ιχθυοτροφείων σολωμού στη Σκωτία αλλά και εστιατορίων.