πολυ ωραιος ο τζαρμους και ολες του οι ταινειες μου αρεσαν,λιγοτερο το limits of control
και περισσοτερο τα Stranger than paradise,Down by law και dead man.
Αυτο με τη συννενοηση μιλανε διαφορετικες γλωσσες αλλα λενε περιπου τα ιδια παιζει στις πιο πολλες ταινειες του και παντα εχι πλακα.it’s a sad and beatiful world
Γενικά πρέπει να τον ενδιαφέρει σαν θέμα η επικοινωνία. Εγώ θυμάμαι ότι η κύρια αίσθηση που μου άφησε το Coffee and Cigarettes (εκτός από αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί) ήταν ένα μικρό ψυχοπλάκωμα για το πόσο ρηχή και τυπική είναι συχνά η επαφή μας με τους άλλους.
ρε γαμωτη βλεπω ολοι λετε καλα λογια για λιμιτς οφ κοντρολ.εμενα μου φανηκε κακη.ενταξει φοβερη φωτογραφια και ωραια περασματα απο ηθοποιους αλλα σεναριο μηδεν.η ειχε και εγω δεν επιασα κατι.:-k
και γενικα τον εχω σε μεγαλη εκτιμηση.εχει κανει ταινιαρες.
πεεεεε μου σβησε το σεντονι που ετοιμασα τεσπα ισως ο αγαπημενος μου σκηνοθετης μετα απο λυντς! αριστουργηματα ολα αλλα κυριως ντεντ μαν και γκοστ ντογκ! 
Ο “Πατριάρχης” του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Και να μην υπήρχε, έπρεπε να τον εφεύρουμε.
Φιλε,ο πατριαρχης του Aνεξαρτητου Αμερικανικου Κινηματογραφου ιστορικα ειναι ο John Cassavetes!!!
Nαι όντως και ο Κασσαβέτης.
Εμεις οι νεότεροι απλά βαζουμε κατευθειαν στο μυαλο μας τον Τζαρμους.
Tα Shadows και Gloria ειναι στις τοπ προτιμήσεις μου.
Εχω δει 4 ταινιες του so far,αγαπημενο μαλλον το Ghost Dog,ταινιαρα,βγαζει μια φρεσκαδα και μ’αρεσε πολυ το concept(http://www.youtube.com/watch?v=Pf2FFirkYXU χεχεχ).Το Dead Man καταπληκτικη φωτογραφια και φοβερο vibe(βασικα αυτο το minimal&laid back που μου το βγαλαν και οι αλλες ταινιες το γουσταρω πολυ)αλλα δεν ειναι κι οτι πιο ευκολο στη παρακολουθηση+οτι αμα δε το δεις 2-3 φορες δε το αφουγκραζεσαι πληρως με τους συμβολισμους,το φιλοσοφικο υποβαθρο κλπ(α,και αψογο theme song απο Young ).Down By Law πολυ καλο γι’αυτο που ειναι(http://www.youtube.com/watch?v=ZP2tqJTSfgU Μπενινι&Waits τρελο διδυμο XD) και Νight on Earth απολαυση με Μπενινι να δινει ρεστα(που ουτε γω τρελαινομαι με τη παρτη του γενικα).
To τελευταιο διαστημα ειδα δυο ταινιες του Jarmusch που δεν ειχα δει και θα ηθελα να γραψω την αποψη μου…
‘’[B]Βroken Flowers[/B]’’(2005)
Με βασικο οπλο την πραγματικα πολυ καλη ερμηνεια του [B]Bill Murray [/B]ο [B]Jarmusch[/B] κανει ενα κωμικο/δραματικο road movie στο οποιο ενας μοντερνος [B]Don Juan[/B] μαθαινει μεσω επιστολης απο μια πρωην του οτι εχει παιδι κι ετσι με την παροτρυνση του κολλητου του ξεκιναει μια περιπλανηση στο χρονο και στον τοπο προκειμενου να εντοπισει το παιδι,που εξισου ψαχνει τον πατερα του,και να μαθει την αληθεια.
Μεσα απο αυτην την αναζητηση προκυπτουν αληθειες του παρλεθοντος,κωμικα σκηνικα και ολα συνδευονται απο φανταστικη αφρικανικη jazz μουσικη ως επι το πλειστον…
Οσο κι αν θα μπορουσε η ταινια να ειναι αφ 'ενος αμιγως κωμικη η αφ’ετερου εντελως δραματικη,η ταινια ειναι καπως θλιμμενη και υποτονικη κι εχει ενα humour μαυρο,λυπημενο και θλιβερο,αλλα πολυ ουσιαστικο.
Χωρις να προκειται για την καλυτερη ταινια του [B]Jarmusch[/B] βλεπεται πολυ ευχαριστα
Η ταινια αυτη ειναι πολυ ιδιαιτερη.Ειναι και κουραστικη ειναι και μπλεγμενη ειναι ομως και ψιλοομορφη οσον αφορα στα τοπια της,την κινηματογραφιση της και την σχεδον αμιλητη και σιωπηρη ερμηνεια του πρωταγωιστη της,[B]Isaach De Bankole [/B].
Ενας μοναχικος ανδρας συναντα καποιους τυπους στο αεροδρομιο του [B]Παρισιου[/B] οι οποιοι του δινουν μια αδιευκρινιστη αποστολη για την [B]Ισπανια[/B].Εκει για ολη την ταινια επαναλμβανεται το ιδιο σκηνικο:πηγαινει σε ενα cafe,παραγγελνει δυο espressos και τον πλησιαζουν αγνωστοι τυποι εκ των οποιων αλλοι του μιλανε για τεχνη,αλλοι για επιστημες κι αλλοι για οτιδηποτε.Τον ρωτανε αν μιλαει ισπανικα,εκεινος απανταει αρνητικα και ανταλασσουν κουτια με σπιρτα.
Πολυ αργη ταινια,πολυ μονοτονη,ο ηρωας εχει καποιες εμμονες που μεταξυ μας εμπορικα πουλανε στο καπως πιο ενναλακτικο κοινο,αλλα για καποιο λογο η ταινια αυτη μου ψιλοαρεσε παρα τις αρνητικες κριτικες που ειχε παρει και την αργη οπως ειπα εξελιξη της…
Στο τελος μου φαινεται οτι σου αφηνει κατι ωραιο…
Έξοχο αφιερωματάκι του Lupin:
Διαβάστε το και δείτε κάποια στιγμή σύντομα το “Only Lovers Left Alive”.
ειδα το dead man, γαμησε ασυστολα 8)
μαζι με το ghostdog οι αγαπημενες μου απο Τζαρμους
το soundtrack του young στοιχειωτικο
Το είδα. Το βρήκα καταπληκτικό. Από την αισθητική (αντίθεση ανατολίλας - post apocalyptic industrialίλας) και τη μουσική μέχρι το concept και την υλοποίηση, όλα τα επιμέρους συστατικά και το σύνολο μαζί, τα βρήκα άψογα. Υπήρξαν σκηνές που μου προκάλεσαν τρομερή εγκεφαλική έκσταση. Από το Stalker είχα να νιώσω τόσο ενθουσιασμένη με ταινία (δεν συγκρίνω τις ταινίες απλά την πώρωση).
Πάντως μη φανταστείτε ότι είμαι καμιά γνώστρια. Πχ. Τζάρμους δεν είχα ξαναδεί. Χρόνια ακούω πόσο γαμάει το Dead Man και λέω να το δω κι ακόμα… Βέβαια τώρα έχω έναν ισχυρό λόγο παραπάνω.
…τό’δα λοιπόν δυο φορές το ‘‘Only Lovers Left Alive’’…μια απ’τις καλύτερες ταινίες του πιστεύω…ο τρόπος που στείνει την ιστορία, σε μια εποχή που είναι της μόδας τα βρυκολακοζεύγαρα είτε για πολύ γκοθ σορόπια, είτε για πολύ αίμα, ο Jim Jarmusch τους βάζει να έχουν πάθος για ζωή, τον Tom Hiddleston ειδικά νά’χει πάθος για δημιουργία…από κει και πέρα οι δεύτεροι ρόλοι κεντάνε, όπως ο Anton Yelchin, δεν του τό’χα, ο Jeffrey Wright με τις έξυπνες mainstream αναφορές, η Mia Wasikowska, δεύτερος συνεχόμενος καλός ρόλος μετά το Stoker , αλλά και ο τιτάνας John Hurt που μαζί με τους δυο πρωταγωνιστές, κυρίως με την Tilda Swinton, κάνουν αυτές τις αναφορές στην ιστορία της τέχνης…κάτι που κυρίως κάνει και το βασικό ζευγάρι, κάνοντας τους διαλόγους εξαιρετικά ενδιαφέροντες…άφησα τελευταία την Tilda Swinton που κάνει ακόμα ένα ρόλο ζωής, μέχρι τον επόμενο…φυσικότατη στον ρόλο της…καταπληκτική σκηνοθεσία με αυτά τα κοντινά πλάνα του Jim Jarmusch να δίνουν μια άγρια ομορφιά στην ταινία…μια ταινία που είναι κατά την γνώμη μου, απ’τις πιο ποιητικές ταινίες του, που όμως κυλλάει τόσο απλά και όμορφα χαρίζοντας ένα εξαιρετικό δύωρο
…όποιος πάρει το dvd, να δει τις κομένες σκηνές, η μία καλύτερη απ’την άλλη, ειδικά η τελευταία
:):!:
εμενα παλι μου φανηκε μαλακια παρ οτι λατρευω τον Τζαρμους
παπαρολογια χωρις νοημα, προσπαθησε να φτιαξει το νεο Νεκρο και του βγηκε μια ρηχη στυλιζαρισμενη χιπστερια
επισης προσωπικα με εκνευριζουν απιστευτα οι τοσες αναφορες σε προσωπα και καλλιτεχνικα εργα του παρελθοντος, (ενας απο τους λογους που εχω μισησει και το Μεσανυχτα στο Παρισι). Ενταξει τζιμακο και γουντι εχετε (
πολλες γνωσεις μη μας πρηζετε τ @@ ομως επι 2 ωρες