Υπαρχει ηδη ενα θρεντ για ghost dog και dead man αλλα εδω ας μιλαμε γενικα για Jarmusch.
Με εξαιρεση αυτες τις πιο mainstream ΤΑΙΝΙΑΡΕΣ, ο κινηματογραφος του ειναι διαφορετικος. Μπορει να ειναι απο πολλα και για πολλα ναρκωτικα καποιες σκηνες προκειμενου να τις αντεξεις αλλα πορωνομαι, ειναι μποεμ η ΦΑΣΗ. Ο ορισμος του ανεξαρτητου αμερικανικου κινηματογραφου για εμενα.
Αγαπημενες ταινιες φυσικα dead man και ghost dog. Απο τις ταινιες με τα βαθυτερα νοηματα που δεν χανουν τη μπαλα για να γινουν ποιητικες, αλλα και night on earth οπου δεν μπορω να ξεχωρισω σκετσ! Η τυφλη γαλλιδα και ο “τυφλος” ταξιτζης η ο μονολογος του Μπενινι; Να μην μιλησω για τη μουσικη του tom waits…
Stranger than paradise επισης, η φαση με τα πολλα ναρκωτικα που λεγαμε. Ο ορισμος του οτινανισμου και του μηδενισμου στους ηρωες, ωραια τα μπερδεματα.
Permanent vacation η πρωτη του ταινια, γλυκητατη, μποεμικη και μου βγαζει αυτη την ατμοσφαιρα των μπητνικς και των road movies.
Ας μιλησει αλλος για το down by law. Εγω θα πω απλα “ice cream?you scream”
Coffee and cigarettes δεν μου αρεσε. Την τελευταια με τον παγωτατζη δεν την εχω δει.