ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΖΙΜ ΜΟΡΙΣΟΝ !
Και υπερβολικά…
Αγαπώ Jim Morrison σαν φωνή αλλά γουστάρω τον Lennon σαν προσωπικότητα
Αλλά σαν μεγαλύτερη ροκ φιγούρα και περσόνα ήταν ένας και αιώνιος
κοψε τη πρεζα
και εσύ την πρωινή…τυφλώνει!!!
τη μαλακια πολυ αγαπησαν, τον μαλακα ουδεις…
Δε μου άρεσε πολύ.
Αντ’αυτής, θα πρότεινα το ντοκυμαντέρ “when you’re strange”. Αρκετά συγκινητικό.
Νταξ όμως, και η σκοπιά ενός σκηνοθέτη, η ερμηνεία ενός ηθοποιου, είναι πάντα ευπρόσδεκτη όσο υπερβολική και αν είναι.
Μόρισον εγώ.
Morrison κυρίως επειδή οι Doors ήταν η πρώτη μπάντα που κόλλησα μικρός. Άρα είμαι τελείως υποκειμένικός και δεν λέει. Τι συγκρίνουμε τώρα ρε σεις; Τα μεγαθήρια; Σα να με ρωτάς αν προτιμάω πίτσα ή σουβλάκι ξέρω γω.
Έντιτ: λολ, έχω απαντήσει ξανά στο θρεντ 2 σελίδες πίσω.
Μάλλον πρέπει να κλειδωθεί αυτό το θρεντ λόγω γενικότερης ακυρότητας…
Ναι όντως.
Γελάει το σύμπαν.
χμμ… ασφαλώς UDO από accept.
Χμμ…Στάσου να ρίξου μια γυρωβουλιά…
Θα το δω συντομα αυτο και θα πω αποψη…
Ειναι σαν να συγκρινεις τους Metallica πχ με τις Spice girls
Μια εικονα χιλιες λεξεις δεν περιγραφω αλλο…
(και μην ξεχναμε τον θρυλικο και ποιητικο στιχο των beatles 'σι λοβς γιου γιε γιε γιε"
…?
Κες κε σε Λεννον;
σωστα οι doors ειναι μαλλιαδες αρα και καλυτεροι \m/
oh wait…
[SPOILER]
[/SPOILER]
τουλαχιστον ο Λεννον δε πηγε απο πρεζα και τα υπολοιπα μελη τις μπαντας εκαναν αρκετα ικανοποιητικη πορεια και μετα τους μπιτλς.
τεραστια αγαπη οι doors, απο τις μπαντες που με χωσαν στο rock…8)
Bασικά εντάξει,ποιος Λέννον ρε σεις??
Ο άλλος μιλούσε για τα απύθμενα σκοτάδια της ψυχής φιλτραρισμένα μεσα απ την διονυσιακή έκσταση και την σαμανική νιρβάνα. Εύθραυστα ευαίσθητος ως ένας σύγχρονος Λόρδος Βύρων και τραγικός συνάμα ως ένας Οιδίποδας που φωνασκεί στο απαύγασμα της στιχουργικής του δεινότητας " Mother I want to fuck you". Η ύψιστη όμως έκφραση της τέχνης Του ήταν η επίδειξη των γεννητικών του οργάνων επι σκηνής,κάτι που αποτύπωσε την ουσία της έκφρασής του και σηματοδότησε τα όρια της.
Κι άσε τον άλλον να γράφει για Working Class Heroes και τέτοια μαρξιστικά.