Το συνιστώ ανρπιφύλακτα σε όσους τον ξέρετε αλλά και σε όσους δεν τον ξέρετε.
Live τα κομματια του μου αρέσουν περισσότερο από τις στουντιακές εκτελέσεις.8)
Και εκεί που το είδα “Rocking επιλογή” και χάρηκα, διαβάζω στην κριτική πως το 2ο CD δεν είναι αντάξιο του 1ου :-s.
Ακόμα χειρότερα, πως “κούρασε” το φοβερό εκτεταμένο jam Django-Just got paid today-Jam-Dazed and confused solo! 8O
Για μένα το συγκεκριμένο jam είναι από τις κορυφαίες στιγμές και του διπλού live άλμπουμ!
Τεσπα, γούστα είναι αυτά.
Όποιος άλλος το άκουσε αν θέλει μας γράφει την άποψη του…
Nα το ακούσεις αδερφέ, θα σου αρέσει σίγουρα!
Δεν είναι το στυλ του πολύ “καθαρού” και “αποστειρωμένου” παίχτη που ξέρω πως δεν σου αρέσει, τα χώνει χύμα.
Μην τον βλέπεις σαν νεο-bluesman, δες τον σαν rock κιθαρίστα με blues επιρροές.
ΖΖ Τοp διασκευάζει, όχι John Lee Hooker
Λοιπον.Το So many roads έχει απίστευτα solos.To Slow gin σπέρνει απίστευτα!Κι’αυτό φοβερά solos.Πολύ συναίσθημα!Το One of these days το περίμενα καλύτερο αλλά δεν είναι εύκολο να διασκευάσεις Ten years after:wink:.Στο Woke up dreaming τι κάνει ο θεος?Παπάδες.Γενικά πιστεύω πως το πρώτο cd είναι ένα κλικ πάνω από το δεύτερο αλλά επιφυλλάσομαι ακόμα γιατί δεν είμαι γνώστης της μουσικής του…Α!Και κάτι ακόμα.Θα ήθελα λίγο πιο βρώμικο ήχο σε παραγώγη και λίγο πιο βρώμικο παίξιμο…Αλλα γενικά πολύ καλό album.Tέλος,το riff του Starship trooper(περίεργη επιλογή) όσο απλό κι αν είναι,τα καταστρέφει όλα!