Το έχω ακούσει μόνο μία φορά ως τώρα, αλλά ανοίγω το thread για να αρχίσουμε να γράφουμε εντυπώσεις.
Με όλες τις επιφυλάξεις που πρέπει να έχω για άλμπουμ που έχω ακούσει μόνο μία φορά, μπορώ να σας πώ πως μου άρεσε πολύ αυτό που άκουσα.
για δώσε κάνα στοιχείο,ήχος,ύφος κλπ:-k
To προηγούμενο είχε λίγα κομμάτια που μου άρεσαν πολύ και πολλά που δεν μου άρεσαν καθόλου, Δεν έχω και πολλές προσδοκίες απ αυτό
και εμένα δεν μου πολυάρεσε το προηγούμενο. Αλλά οκ θα το τσεκάρω, asap.
Ότι λέει ο τίτλος παιδιά. Tribute στο απλό, funky, γκρουβάτο ροκ. Track by track…
Musterion - Μυστηριώδες, με το μπάσο να οδηγεί, όχι το δυνατό opener που περίμενα αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα.
Overdriver - Ζει ο Hendrix? Ζει! Το κυριως riff θα σας μεινει στο μυαλο, και τα σολο ειναι απο αλλου. Ο δίσκος δεν έχει απογειωθεί ακόμα.
I Just Wanna Rock - Νατο το voice box, α λα Peter Frampton. Οι στιχοι ενταξει δεν ειναι τιποτα σπουδαιο, αλλα τα ξεχναμε οταν ο Satriani αρχισει να σολαρει.
Professor Satchafunkilus - Τάξη, κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω κι εσείς όχι. Funkιό. Γουστάρωωωω! 
Revelation - Το Revelation μου θύμισε λίγο Summer Song σε συνδυασμό με Morse. Πάει ipod.
Come On Baby - Ωραίες αλλαγές ρυθμού με το πιάνο να κυριαρχεί, και…ωρα…ωρρρρρρ…ωραίο…μ…μπ…ΜΠΑΣΟ! :lol:
Out of the Sunrise - More piano. Μου’δωσε πραγματικά την αίσθηση ότι βλέπω ανατολή.
Diddle-Y-A-Doo-Dat - Ό,τι λέει ο τίτλος. 
Asik Vaysel - Ανατολίτικοι ήχοι, λείπει το riff που θα καρφωθεί στο μυαλό, αντί αυτού πολύ δημιουργική κιθάρα. Καλό tradeoff.
Andalusia - Υπό τους ήχους του φλαμένκο, παλαμάκια, και ακουστική κιθάρα, επιστρέφει γρήγορα στα διαστημικά σόλο του Satch.
Αν πρέπει να πω τη γνώμη μου σε δύο λέξεις, θα έλεγα…9 ρίχτερ. 8)
Αν και το εχω ακούσει μόνο μία φορά όλο, οφείλω να ομολογήσω ότι δείχνει για μια ακόμα καλή δουλειά του Satriani. Off topic: αν τον βλέπαμε πάλι και στα μέρη μας… μετά όμως τη χαμηλή προσέλευση στην περσινή συναυλάι χλωμό το βλέπω…
Έτσι και αλλιώς έχει ανακοινώσει ημερομηνίες Ευρωπαϊκής περιοδείας τον Μάιο και η Ελλάδα δεν είναι μέσα.
Δυστυχώς…
mikefo, πολύ καλή η κομμάτι-κομμάτι παρουσίαση που κάνεις, και εμένα το revelation μου θύμισε Morse.
To Musterion ως mid tempo opener με το μπάσσο να οδηγεί όπως γράφεις, μου θύμισε το ομώνυμο κομμάτι ατο Flying in a Blue Dream. Ωραία πράγματα! 8)