Έχετε υπόψη πως η τελευταία περιοδεία των Trans siberian ήταν μέσα στις 5-6 πιο επιτυχημένες σε όλη την Αμερική πέρυσι…
Δημήτρη, το review της συναυλίας ήταν υπέροχο. Το διαβάζω ξανά και ξανά. Αν και ουσιαστικά δεν ήταν καθαρό review, αλλά η “βιογραφία” των Savatage και του Oliva.
Το review με καλυψε απολυτα!Γαματο οπως και η συναυλια!Ο Θεος Oliva ακουγοταν οπως στον δισκο Hall Of The Mountain King…μιλαμε σε τετοια κατασταση ηταν η φωνη του…ειδικα στα ψηλα η ανατριχιλα πηγε συννεφο…When The Crowds Αre Gone διπλα μου υπηρχαν ατομα που ειχαν βουρκωσει…κριμα για οσους το εχασαν!!
Α να μην ξεχασω να αναφερω και μια δυο κουβεντες για το συγκροτημα που διαλεξαν ως support και προμοταρουν καποια περιοδικα ως την μεγαλη ελπιδα του Ελληνικου (Νu) Μεταλ.
Δεν καταλαβα καν τι παιζουν τα παληκαρια…μπουκωμενες κιθαρες και μπασο,υποτιθεμενες prog αναφορες του κωλου…μακραν το χειροτερο support που εχω δει απο ολες τις συναυλιες που εχω παει!Σπανια κραζω ετσι μπαντα αλλα πραγματικα τετοια βαβουρα ειχα πολυ καιρο να ακουσω…χιλιες φορες να επαιζε ενα blastbeat Death σχημα…
Οι Need είναι πραγματικά φοβερό συγκρότημα. Τα πάντα βέβαια είναι θέμα προσωπικής κρίσης/μουσικών προτιμήσεων.
Τι να σου πω…στο στουντιο ισως να ειναι καλοι…αυτο που παρουσιασαν το Σαββατο δεν νομιζω παντως να επεισε καποιον να αγορασει το δισκο τους…βεβαια ουδεμια σχεση ειχαν με το υφος της βραδιας και αυτο επαιξε ρολο στο οτι το κοινο δεν ζεσταθηκε καθολου και στο οτι οι περισσοτεροι εψαχναν στον πανω οροφο του κλαμπ να δουν τι κανει ο Jon oσοι ωρα επαιζαν…
Και εμένα αδιάφοροι μου φάνηκαν όπως πιστεύω και στους περισσότερους. Δεν είδα και κανέναν να κοπανιέται παρά μόνο 2,3 άτομα με τους Need.
Το αντίθετο θα ήταν το παράξενο. Όπως είπε και ο ακης, δεν ταίριαζαν με το ύφος της συναυλίας
Να είσαι καλά…
Απλά διαβάζεις αυτά που ένιωσα και αισθάνθηκα…
Αν αυτό είναι η ιστορία του Oliva τότε απλά αντιλαμβάνομαι άλλη μια φορά οτι ο άνθρωπος αυτός έδωσε ολόκληρο τον εαυτό του και την ιστορία του σε όλους όσους βρέθηκαν στο Live…
Αγαπάμε 
8) 8) 8)
+10000
Κι εγω αναρωτιεμαι συνεχως για ποιο λογο οι διοργανωτες δεν βρισκουν μια μπαντα σαπορτ που να ταιριαζει στο στιλ των “μεγαλων” που περιμενουμε να δουμε. Θυμαμαι στους Therion στο Ροδον πριν μερικα χρονια, δεν αντεξα πανω απο πέντε λεπτα στην αιθουσα ενα απαραδεκτο death ελληνικο σαπορτ, που απλα εκανε το κεφαλι μου να ποναει. ΟΚ, καποτε τα Θερια επαιζαν κατι τετοιο, αλλα μιλαμε οτι το υφος τους τοτε ηταν η μερα με τη νυχτα.
Μια απο τα ιδια με τους Need, που μπορει τα παλικαρια να ειναι σουπερ στο στιλ που παιζουν, αλλα δεν κολλανε με τους Pain. Οσο ανοιχτομυαλος κι αν ειμαι (οκ, ισως οχι πολυ…) αυτο το πραγμα που ακουσα δεν τους κολακευε καθολου. Ισως εφταιγε ο ηχος, αλλα την ημερα που το prog θα ακουγεται ετσι, οι Rush, Eloy, Yes, Styx, Theater κ.α. θα εχουν απομεινει απλα σα λημματα στο λεξικο της μουσικης.
Καλημερα.
Φοβερο το review πραγματι.Οσο το διαβαζα μου ερχονταν συνεχεια ωραιες εικονες με τον Oliva να τα σπαει στη συναυλια.
Τι να πούμε για αυτό το live πλέον…Ο θεός ήταν για μια ακόμη φορά ισοπεδωτικός!
Πραγματικά από τις πιο συγκινητικές φορές που τον έχω δει live, είτε με τους SAVATAGE είτε με τους JOP!
Τέλεια απόδοση, γαμάτο setlist, ό ήχος μας τα χάλασε δυστυχώς αλλά αυτό όπως έμαθα μετά ήταν ευθύνη του μαγαζιού και του τρόπου με τον οποίο ήταν στημένα τα ηχεία…
Τα περισσότερα κομμάτια των JOP ακούστηκαν άψογα και στο live( μοναδική ίσως εξαίρεση το “Before I hang” το οποίο στη studio εκτέλεση με τρελαίνει εδώ μου ακούστηκε “κάπως”) ενώ για τα SAVA-classics τι να πει κανείς…Κολασμένη εκτέλεση του “Hounds” και απλά θεικές στιγμές στα “Crowds…”, “Chance” και “Hall…”
Α, και να κλείσω με λίγη “τροφή για σκέψη” προς όσους ακόμα προβληματίζονται σχετικά με το θέμα JOP-SAVATAGE αλλά και προς το φίλο που έγραψε το review του live και μιλάει για υποκατάστατα…
Το 2002 σ’εκείνο το καθ’όλα θεικό live των SAVATAGE στο Σπόρτινγκ, τι ακριβώς είχαμε δει;
Τον Oliva να τραγουδάει μερικά από τα αγαπημένα old school classics παρέα με μια μπάντα από την οποία μόνο ένα μέλος(J.L.Middletton) είχε άμεση σχέση με τη “χρυσή” εκείνη εποχή, κι αυτο όχι συνθετικά…
Επιπλέον κάποια πιο πρόσφατα κομμάτια του Oliva ηχογραφημένα από αυτή την μπάντα…
Τι είδαμε το Σάββατο; Τον Oliva να τραγουδάει με 100 ΦΟΡΕΣ Κ-Α-Λ-Υ-Τ-Ε-Ρ-Η απόδοση μερικά από τα αγαπημένα old school classics παρέα με μια μπάντα από την οποία ένα μέλος είχε άμεση σχέση με τη “χρυσή” τους εποχή (John Zahner-έπαιζε additional piano και keyboards στις περιοδείες του “Gutter Ballet” και του “Streets” ). Επιπλέον κάποια πιο πρόσφατα κομμάτια του Oliva ηχογραφημένα από αυτή την μπάντα…
Σημαντικές διαφορές…Σπόρτιγκ : Σχεδόν 2.500 άτομα
Blue : σχεδόν 500 άτομα και γκρίνια από αυτούς που δεν ήρθανε γιατί δεν έπαιζε με την “πραγματική” του μπάντα…
Σε καμια περίπτωση δεν υποτιμάω καμία από τις μετά Criss Oliva συνθέσεις των 'TAGE. Απλά εκφράζω κάποιες σκέψεις σχετικά με τον επιφανειακό τρόπο με τον οποίο κάποι αντιμετωπίζουν αυτόν τον τεράστιο καλλιτέχνη…
Υ.Γ. Still the orchestra plays…
Πολύ ωραία τα είπε ο Goatboy. Συμφωνώ :thumbup:
Βέβαια, όσον αφορά τον κόσμο, μπορείς να τους κατηγορίσεις? Δεν ξέρει κανείς εξ’ αρχής ότι θα έχει 100 φορές καλύτερη απόδοση, συν το ότι τους έχουν ξαναδεί και ξοδεύουν τα λεφτά τους σε υπόλοιπες συναυλίες.
Πάντως, γι’ αυτά που μπορούσε να δώσει αυτό το live, πήραμε σχεδόν το 100%. Σεβασμός στον Oliva:!:
Καλώς ή κακώς ο Jon έχει τους Savatage στο πάγο. Κακώς κατ’ εμέ. Ντάξει, κομμάτια από Savatage παίζει πάντα, και αρκετά μάλιστα, επομένως δεν την έχει διαγράψει τη μπάντα. Reunion θα έρθει, το θέμα είναι να δούμε το πότε. Αν και το reunion θα το ήθελα με τον Zac πίσω από το μικρόφωνο.
Οι μετά - Criss συνθέσεις των Savatage είναι Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ε Σ. Ισάξιες των συνθέσεων της Criss - περιόδου. Από το Power Of The Night και έπειτα δεν υπήρχε πτώση κάτω από κάποια στάνταρντς.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα δεν έχω καταφέρει να δω κάποια από τις Sava - μπάντες λάιβ. Ελπίζω η πρώτη φορά που θα ακούσω αυτά τα κομμάτια να είναι κάτω από το όνομα Savatage, με όλα τα μέλη. Μια κι έξω, αν και το χτύπημα θα είναι θανατηφόρο.
Ιδού ένα σετλιστ από τις τελευταίες εμφανίσεις των Savatage:
1-Commissar
2-Surrender
3-Of Rage & War
4-Handful of Rain
5-Wake of Magellan
6-Dead Winter Dead
7-Edge of Thorns
8-Drive
9-Sirens
10-Unusual
11-By the Grace of the Witch
12-Strange Wings
13-Sirens(reprise)
14-24 Hours Ago
15-All That I Bleed
16-Morphine Child
17-He Carves His Stone
18-Chance
19-Gutter Ballet
20-(tease) Mentally Yours
21-Tonight He Grins Again
22-Believe
23-Hall of the Mountain King
Κάθε τραγούδι με έχει σημαδέψει, πολλά από αυτά με κάνουν και δακρύζω. Γι’ αυτό και επιμένω τόσο στο θέμα reunion.
ΥΓ: Oliva, Caffery, Middleton, Plate, Stevens, Pitrelli. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?
Goatboy παρελειψες τον Caffery που επαιζε και στην περιοδεια του Gutter Ballet και ειναι απο τα σημαντικοτερα μελη της τελευταιας τους συνθεσης. Ασε που και οι Pitrelli και Plate ηταν μελη του συγκροτηματος σε δυο φοβερες κυκλοφοριες (Dead…, The wake…) και σε μια αρκετα καλη (Poets…).
Oπως και να το κανουμε δεν ειναι το ιδιο να βλεπεις τους Oliva, Caffery, Middleton, Plate, Stevens, Pitrelli και το ιδιο να βλεπεις τους Pain…
Υποψιν, παρολα αυτα, αν ημουν Ελλαδα ή αν επαιζαν και 'δω, δεν υπηρχε περιπτωση να τους χασω γιατι ακομα και το 50% των Savatage να παρεις σε μια συναυλια, ειναι ικανο για να σε συγκλονισει.
Παιδιά, μία βδομάδα μετά και ο χοντρός με την παρέα του με στοιχειώνει ακόμη. Έδωσαν ψυχή και πόρωση, που, προσωπικά, είχα χρόνια να βιώσω. Και ας μη λέγονται Savatage πλέον…
Η αλήθεια είναι ότι τον Caffery τον ξέχασα…με τις μαλακίες που βγάζει τελευταία βέβαια κοντεύει να ξεχάσει ο ίδιος τον εαυτό του αλλά τέλοσπάντων…
Όσο για τα bold, αν είναι να διαλέξουμε εμείς τη σύνθεση που θα έρθει να παίξει τότε πάσο…Κι εγώ θα προτιμούσα να φέρουνε τον Wacholz…
Εγώ έκανα σύγκριση με το τελευταίο line-up που είδαμε με Jinya, Frost κλπ.
Και τέλος, δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς εννοούσες με το 50% των SAVATAGE αλλά από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις, ο Jon είναι ΠΟΛΥ παραπάνω από το “50% των SAVATAGE” 
Αυτο ειναι κατι που μετα το θανατο του Criss ισχυει.
Νταξ, εγω ειμαι και με τους δυο σας.
Δεν υπαρχει σωστο, ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Δηλαδη απ’ τη μια ευχαριστηθηκα το live, αλλα απ’ την αλλη σε φασεις ενοιωθα πως παρακολουθουσα ενα φαντασμα. Αναμεικτο συναισθημα οπως και να χει.
Ετσι ακριβως. Ειπα 50% γιατι δεν ηθελα να αδικησω τους υπολοιπους. Συμφωνα με την τελευταια τους συνθεση, σιγουρα ηταν περισσοτερο απο το 50% του συγκροτηματος.
Το θεμα ειναι οτι εγω ειμουν αρκετα μικρος και αμαθος την τελευταια φορα που ηρθαν oi Savatage και 2500 χιλιομετρα μακρια οταν επαιζαν οι Pain… οποτε μονο με την ορεξη ειμαι…
Το φάντασμα του criss πάντα θα υπάρχει … (αν και δεν αναφέρεσαι σε αυτό )