οι Journey ειναι για μενα η νο.2 AOR μπαντα ολων των εποχων ( νο.1 σαφως η μπαντα με τα 4 γραμματα ανα 2 ιδια ) και ανηκει αναμεσα στα πιο πετυχημενα rock bands ολων των εποχων παγκοσμια .
Στην Ελλαδα , φυσικα την εποχη που μεσουρανουσαν και τραγουδια τους κατεκλυζαν τα ραδιοφωνα στο εξωτερικο , περιμεναμε κανα πειρατικο σταθμο
να τους παιξει , η κανενα αμερικανικο σταθμο . Ετσι αρκετοι τους ανακαλυψαν καθυστερημενα , αλλα εστω και ετσι αναγωρισαν την μεγαλη κλαση τους .
Γιαυτο και αν τολμουσε καποιος να τους 'φερει ΄ στην Ελλαδα ,σε κανα terravibe πολυ φοβαμαι οτι οι θεατες θα εβρισκαν ο ενας τον αλλο με μπαλιες 60 μετρων .
Η καριερα των Journey μπορει να χωριστει σε 2 περιοδους σε αυτη με τον Perry τραγουδιστη και αυτη χωρις αυτον . .Για μενα δεν μετρανε οι συγκρισεις ,θεωρω πολλες φορες τα τραγουδια κανουν τον τραγουδιστη. Το γιατι διαλεξαν τον συγκεκριμενο τραγουδιστη Pineda , εκτος απο την φωνη του που μοιαζει με αυτη του Perry , θα μπορουσε να ειναι και το ‘γκελ’ που θα προκαλουσε στην Απω Aνατολη . Θεωρω οτι καμια φορα και ενας τραγουδιστης με αλλη χροια , φρεσκαρει τα κομματια . Θα με ενδιεφερε να ακουγα τα κλασσικα Journey απο τον Jimi Jamison τον John Waite η τον Fergie Frederiksen για παραδειγμα .
Οι σημαντικες μορφες των Journey ειναι ως γνωστο ,ο απολυτος rock κιθαριστας Neal Schon , και στα πληκτρα-πιανα ο Jonathan Cain (με εκπληκτικες προσωπικες δουλειες ), ο οποιος ειναι πληκτρας -‘φρασεολογος’ , πραγμα πολυ σημαντικο στην rock μουσικη .Οταν π.χ ακουσεις την εισαγωγη του when i see you smile , στις
πρωτες νοτες σου εχει αποσπασει την προσοχη θελοντας και μη …
Παμε στο Eclipse , τιτλος κλασσικος για Journey καθως και η τεχνοτροπια και απεικονιση τους εξωφυλου …Το υφος συνεχιζει τα προγενεστερα , με μια μικρη δοση πιο 'μοντερνα ’ σε ορισμενα σημεια οπως π.χ καποια πιο βαρια ριφ σαν του chain of love η καποια ‘εφε’ σε εισαγωγες που δημιουργουν ατμοσφαιρα .
Τα τραγουδια δεν ειναι ασχημα αλλα δεν με εντυπωσιασαν σαν συνθεσεις , παρολα αυτα καποια αξιζουν προσοχης , αλλωστε οταν λενε κατι οι journey οφειλουμε να
ακουσουμε προσεκτικα . Το τελευταιο πραγματικα μεγαλο αλμπουμ τους που ακουσα ηταν το trial by fire ,στα επομενα υπαρχουν καλες στιγμες αλλα οχι συνολο …
Θα ξεχωριζα απο την συγκεκριμενη κυκλοφορια τα
- anything is possible , ενα middle tempo -driving rock κομματι ,
- to whom it may concern - πολυ καλη μπαλλαντα (με μια μικροαλλαγη θα μπορουσε η εισαγωγη να ειναι και το ‘ποτε μην λες ποτε’ του καρβελα )
- edge of the moment ,με το ωραιο ριφ στην αρχη .
- chain of love - με το βαρυ ριφ οπως προ-ειπα
και το μπαλαντοειδες tantra ,με τα 'pizzicat-a ’ στο backround .
να και ενα youtube δειγμα …
http://www.youtube.com/watch?v=b0IKs8CYHNM