Journey - Eclipse

οι Journey ειναι για μενα η νο.2 AOR μπαντα ολων των εποχων ( νο.1 σαφως η μπαντα με τα 4 γραμματα ανα 2 ιδια ) και ανηκει αναμεσα στα πιο πετυχημενα rock bands ολων των εποχων παγκοσμια .

Στην Ελλαδα , φυσικα την εποχη που μεσουρανουσαν και τραγουδια τους κατεκλυζαν τα ραδιοφωνα στο εξωτερικο , περιμεναμε κανα πειρατικο σταθμο
να τους παιξει , η κανενα αμερικανικο σταθμο . Ετσι αρκετοι τους ανακαλυψαν καθυστερημενα , αλλα εστω και ετσι αναγωρισαν την μεγαλη κλαση τους .
Γιαυτο και αν τολμουσε καποιος να τους 'φερει ΄ στην Ελλαδα ,σε κανα terravibe πολυ φοβαμαι οτι οι θεατες θα εβρισκαν ο ενας τον αλλο με μπαλιες 60 μετρων .

Η καριερα των Journey μπορει να χωριστει σε 2 περιοδους σε αυτη με τον Perry τραγουδιστη και αυτη χωρις αυτον . .Για μενα δεν μετρανε οι συγκρισεις ,θεωρω πολλες φορες τα τραγουδια κανουν τον τραγουδιστη. Το γιατι διαλεξαν τον συγκεκριμενο τραγουδιστη Pineda , εκτος απο την φωνη του που μοιαζει με αυτη του Perry , θα μπορουσε να ειναι και το ‘γκελ’ που θα προκαλουσε στην Απω Aνατολη . Θεωρω οτι καμια φορα και ενας τραγουδιστης με αλλη χροια , φρεσκαρει τα κομματια . Θα με ενδιεφερε να ακουγα τα κλασσικα Journey απο τον Jimi Jamison τον John Waite η τον Fergie Frederiksen για παραδειγμα .

Οι σημαντικες μορφες των Journey ειναι ως γνωστο ,ο απολυτος rock κιθαριστας Neal Schon , και στα πληκτρα-πιανα ο Jonathan Cain (με εκπληκτικες προσωπικες δουλειες ), ο οποιος ειναι πληκτρας -‘φρασεολογος’ , πραγμα πολυ σημαντικο στην rock μουσικη .Οταν π.χ ακουσεις την εισαγωγη του when i see you smile , στις
πρωτες νοτες σου εχει αποσπασει την προσοχη θελοντας και μη …

Παμε στο Eclipse , τιτλος κλασσικος για Journey καθως και η τεχνοτροπια και απεικονιση τους εξωφυλου …Το υφος συνεχιζει τα προγενεστερα , με μια μικρη δοση πιο 'μοντερνα ’ σε ορισμενα σημεια οπως π.χ καποια πιο βαρια ριφ σαν του chain of love η καποια ‘εφε’ σε εισαγωγες που δημιουργουν ατμοσφαιρα .

Τα τραγουδια δεν ειναι ασχημα αλλα δεν με εντυπωσιασαν σαν συνθεσεις , παρολα αυτα καποια αξιζουν προσοχης , αλλωστε οταν λενε κατι οι journey οφειλουμε να
ακουσουμε προσεκτικα . Το τελευταιο πραγματικα μεγαλο αλμπουμ τους που ακουσα ηταν το trial by fire ,στα επομενα υπαρχουν καλες στιγμες αλλα οχι συνολο …

Θα ξεχωριζα απο την συγκεκριμενη κυκλοφορια τα

  • anything is possible , ενα middle tempo -driving rock κομματι ,
  • to whom it may concern - πολυ καλη μπαλλαντα (με μια μικροαλλαγη θα μπορουσε η εισαγωγη να ειναι και το ‘ποτε μην λες ποτε’ του καρβελα )
  • edge of the moment ,με το ωραιο ριφ στην αρχη .
  • chain of love - με το βαρυ ριφ οπως προ-ειπα
    και το μπαλαντοειδες tantra ,με τα 'pizzicat-a ’ στο backround .

να και ενα youtube δειγμα …
http://www.youtube.com/watch?v=b0IKs8CYHNM

1.Guilty as charged gia to brainwash apo ton Amerikaniko stathmo opou eimoun melos tou.

  1. Stirizoume Neal ston oro o “apolytos rock kitharistas”.

  2. Perimename enagonios na bgalei olo to solo pou etoimaze o arxontas opou basistike to Edge of the moment:
    http://www.youtube.com/watch?v=FD2AocNK5A8

Arxonta Neal, ksereis esy, zestane ta gerika daxtyla sou kai trelane mas synayliakos…

  1. Oxi pou den tha egrafa sto Eclipse thread ALHTES (kseroun aytoi).

[U]Ορίστε[/U] κύριε Daz.

Εγώ πάω να το βάλω στο στερεοφωνικό μου. Για τα καλοκαιρινά βράδια φαίνεται πως είναι λουκούμι το άλμπουμ.

Για να δούμε πόσα θα ακούσουμε από το καινούριο στο Λονδίνο!

οκ το αλμπουμ ότι ακριβώς περίμενα από Journey!!! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!

Ωραίο το δισκάκι, όπως και το προηγούμενο, αλλά πιστεύω ότι ο Steve Augeri ταριάζει καλύτερα από τον Arnel Pineda, ο οποίος παραείναι κλώνος του Steve Perry. Κρίμα που αναγκάστηκε να φύγει.

Αξίζει να σημειωθεί ο ήχος σεμινάριο που πέτυχε ο Kevin Shirley για άλλη μια φορά, όπως επίσης και ο φορμαρισμένος Neal Schon! :wink:

(άσχετο, αλλά αξίζει να τσεκάρετε το δίσκο Beyond the Thunder του Schon, απλά μαγικός!)

Poly kyriliki peftei tora teleytaia :-k Emeis oi melodikoi eimaste kalokairinoi typoi 8)
Fainetai oti o paliakos goustare poly :D:D

Tha yparxoun kainouria sigoura alla tha deis tin apolyti AOR pandaisia, tha paradothoun mathimata high fidelity apo oles tis bands.

Symfono gia Augeri, alla dystyxos mpike sti lista me ta “vocal victims” tou repertoriou ton Journey kai o Arnelakos mporei kai trabaei stin anifora sta live, ekei pou bgainoun ta polla leftra pleon gia tous J-boys.

Den pisteyo oti itan i kalyteri douleia tou Shirley se ayto to album.

O Neal einai sxoleio, mexri kai i ypertragoudara Oh My God ton Sixx AM ton antigrafei, ti na leme, 40 xronia melodikis empeirias einai ayta. :smiley:

Όσο το ακούω,τόσο περισσότερο μ αρέσει.Ο Schon δίνει ρεσιτάλ και πάλι.Όπως το είπες Daz,δεν παίζει σολίδια,παίζει μπουνίδια.Μαζί με τον Lukather πιστεύω είναι οι 2 πιο ευέλικτοι κιθαρίστες εκεί έξω αυτή τη στιγμή.Παίζουν τα πάντα και τα παίζουν καλά.

Απλά πέρασα να πω πόσο απίστευτη κομματάρα είναι αυτό.

__Εεεεεεεετσι. 8) :thumbup::respect::thumbup:8)

__ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ μελωδίες, έψαχνα στίχους απλά για τη χαρά να περάσω όμορφα με σίνγκ-αλόνγ μ’ αυτή την ομορφιά! :slight_smile: :slight_smile: :slight_smile:

__Και εγώ απλά πέρασα για να πω πόσο καλό άλμπουμ είναι! Μετά την εξαιρετική επιστροφή των Mr. Big φέτος με το What If…, το άλμπουμ αυτό μου θυμίζει και το Falling In Between… (ή αυτό που έκαναν με το τελευταίο δίσκο τους -“the human contition”- οι καναδοί friendly-prog rockers SAGA, δίνοντας και μοντέρνο ήχο και αναγνωρίσιμο “κλασσικό” ήχο): ΕΞΑΙΣΙΟ!

__Ρε, είναι δυνατόν τόσο μεγάλες μπάντες (που πολλές φορές είναι πολύ πιο δύσκολο να βγάζεις τόσο καλά άλμπουμ όταν έχεις πίσω σου τόσα να χάσεις -εμπορικά μιλώντας… το έχουμε δει πόσοι και πόσοι την έχουν πατήσει), και μετά απο τόοοσα χρόνια… να βγάζουν τόσο καλά άλμπουμ;! ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΣΥΝΟΛΟ, όχι “ένας μάπα κράχτης, ένα καλό, δυό χμμ-καλούτσικα, μια μοντερνιά, δυό αρχαιότητες, 3-4 πατάτες και άλλα τόσο αδιάφορα φίλλερς”.

__ΤΟΥΣ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ.

__Και μεγάλη “ευθύνη” έχουν άνθρωποι όπως αυτοί που αναφέρει ο Hocam (με του οποίου το post συμφωνώ απόλυτα), αλλά και οι μορφές /μουσικάρες που υπάρχουν και γύρω τους.

__ΔΕΝ θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας της μουσικής, ούτε θα μας αφήσει με το σαγόνι στο πάτωμα, ούτε τίποτα… ΑΛΛΑ, η ποιότητα ΞΕΧΥΛΙΖΕΙ. Δεν είναι μία νέα ή ανατρεπτική συνταγή, αλλά είναι τόσο καλοφτιαγμένη, που λες, “ε ναι”.

__Μέχρι στιγμής ξεχωρίζω άνετα τα: Tantra, μετά Resonate, μετά She’s A Mystery και έπειτα City Of Hope, Chain Of Love, Edge Of The Moment, Human Touch, Venus και μετά και τα υπόλοιπα είναι σε αξιολογότατα επίπεδα. Μπορεί να μη τα ακούω μετά από λίγο καιρό τα υπόλοιπα, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε “μάπα” fillers.

__Α! :stuck_out_tongue:

__Επειδή λέω τόσο καλά λόγια, μη νομίζετε πως είμαι κανένας “δεινόσαυρος” μουσικά που λιώνει μόνο μουσειακά είδη -χαχα, τώρα ακούω και προσκυνώ το καινούριο (Scurrilous) των Protest The Hero, απλά είναι πολύ όμορφο να βλέπεις σταθερές αξίες, να αποδίδουν… τα δέοντα. :wink:

να προσθεσω κατι , σχετικα με κατι που διαβασα παραπανω και την νοοτροπια 'δεινοσυαροι ΄ 'παλιακη μουσικη ’ κτλ κτλ . και στο οποιο συμφωνω .

ναι μεν αυτοι οι μουσικοι πλεον δεν ειναι στην μοδα , λογω ηλικιας , δεν μπορει το ‘σταρ συστεμ’ να υποστηριξει 60 αρηδες , ομως και η σημερινη μουσικη ,στην πιο εμπορικη της μορφη ειναι εντελως 'παλιακη ’ , θυμαμαι περυσι 2 τεραστιες επιτυχιες

  • writen in the stars … ειναι ενα aor κομματι( στο τελος π.χ η μελωδια της κιθαρας δινει το στοιχειο αυτο) , με ενα rnb στοιχειο για να γινει πιο ‘καινουργιο’

  • wonderful life - hurts εδω μιλαμε για ενα καθαρο 80’ς κομματι , που θα μπορουσαν να το ειχαν γραψει οι alfaville .

E kai ego perasa apo edo mia bolta gia na po oti polloi nomizoun oti mporoun alla ligoi mporoun pragmatika kai eksigoumai.

An kaloskefteite den tha mporesete na breite polles bands pou xasane TON (In Perry God we trust) tragoudisti kai synexisane kanontas poiotika albums kai megalosane malista to synayliako koino tous se epipeda megalytera kai apo tis endokses meres tous.

Ego eimai opados tou Trial by Fire (i kalyteri douleia tou Caveman stous J-boys) alla exei arketa fillers pou omos kalyptontai apo ena tragoudisti FAINOMENO o opoios se ilikia 47 eton se ekeino to album tin misi foni apo oti eixe sto diastima 78-81. O (his Perryness) megistos omos paredose mathimata “lyrics interpretation” kai kalypse kapoia kena tou album. To Arrival itan pio entyposiako kata tin gnomi mou, to Eclipse einai tromera poiotiko alla den exei tragoudisti me identity of his own.

Fantasteite ola ayta ta albums (kai to Revelation) me THN (his Perryness boitheia mas)
“Voice” sta niata tis kai tha klaigane manoules kai paidia kai as einai outdated ayti i mousiki pia.

Ego tha eferna piso Gregg Rolie, enan jazzo-progressive pitsirika vocalist me treles spoudes teleios agnosto kai i dynaton piso ton Steve “kyrio kathigiti” Smith kai as ginotane tis kakomoiras pali kai opoios anteksei.
As opsetai i mania tou bathyploutou Schon na apoktisei ki alla xrimata apo to na kanei tin plaka tou, an kai se ayto to album meta apo dekaeties fainetai oti o Schon to eyxaristithike.

Ego eimai ego omos, oi thryloi einai gia na syntirountai, alla as poume oti leipei ena tetoio side project apo ton Schon, “back to the jam band days” toulaxiston se emena.

Shadowcaster stamatao giati tha sou paro ta proteia se post “sentonia” :stuck_out_tongue:

Some live clips freska:



Oloklirotika live, o Arnelakos prepei na coolarei giati den tha tin bgalei oli tin tour…

Το Trial by fire ειναι για μενα ενα μετριο αλμπουμ σωσμενο απο Τον Περρυ. Αμα ηταν τραγουδισμενο απο κανεναν κοινο θνητο θα ηταν μαπα.

Συμφωνω για το Arrival, ενα αλμπουμ για τερμα αγαπουληδες, θα μπορουσε καλλιστα να ειναι “Best of ballads” για αλλα συγκροτηματα και με μια συνθεση η οποια ειναι ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΑ αγαπημενη μου, κομματι που γραφει μια φορα στην καριερα του ενα μεγαλο συγκροτημα, το “Live and breath”.

Απο τις μεχρι τωρα ακροασεις συμφωνω με την αποψη σου για Eclipse και βλεποντας τους και το Σαββατο πρωτη φορα με τον Αρνελ εχω να πω οτι εκαναν τεραστια βλακεια που δεν κρατησαν τον Soto…

εσυ πας στην συναυλια της χρονιας … αν ειναι δυνατον 2 πληκτραδες και αυτοι να ειναι David Paich και Steve Porcaro (συλλεκτικη εμφανιση )

ειναι σαν να πηγαινεις σε μια εκθεση ηλεκτρικων ειδων και να συναντησεις τον Tesla και τον Edison … ετσι και εδω , εχουμε τους εφευρετες του ειδους …

Ασε, δεν θελω να το μελεταω πολυ αυτο το live για να μην το γρουσουζεψω! :smiley:

Φυτο θα βγω απ’το Hammersmith Apollo.

διάβασα τα περισσότερα ποστς αν και κάπως στα πεταχτά. το άλμπουμ δεν το έχω ακούσει ολόκληρο ακόμα αλλά so far έχω να πω πως περιέχει 2 τιτάνιες κομματάρες (Resonate και Chain of Love) και ένα ακόμα πολύ καλό κομμάτι το City of Hope. το προηγούμενο το λάτρεψα και δεν ξέρω αν τούτο θα μπορέσει να το ξεπεράσει. πάντως μέχρι τώρα είναι στο σωστό δρόμο.
πάντως μου είναι αδύνατο να σκεφτώ πιό ταιριαστή και πετυχημένη επιλογή τραγουδιστή από αυτή του Pineda, το παλικαράκι τους έδωσε στάνταρ 15 χρόνια ζωής κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει κανένας φτασμένος και γεμάτος εγωισμό συνάδελφός του όσο μεγάλη φωνάρα και αν είναι (ή πιό σωστά ήταν). είναι άθλος να πετυχαίνεις μιά νεανική φωνή τόσο ποιοτική αλλά και οικεία στα αυτιά των παλαιών οπαδών.

Kala to Arrival einai yper-album kai to Live and breathe yper-tragoudo pou alles bands sto melodiko rock den mporoun kan na oneireytoun na to grapsoun.
Laws to thema Soto sto eixa eksantlisei palaiotera, itan ena apo ta vocal victims tou Perry repertoriou, kathe 2 shows i foni tou ginotan toso skliri pou den ebgaze ta songs opos ta ithele o Neal.
Akoma thymamai omos to live ton Soul Sirkus (ligoi katalaban ayti tin diskara) pou eixes mprosta sou 4 paixtarades kai ta spasane ola se 200 anthropous.

To idio petyxane kai oi Foreigner pairnontas ton Kelly Hansen. H epilogi tou Arnelakou itan i apolyti epilogi (kai risky) gia na petyxoun ayto pou petyxan oi Journey, apisteyta pragmata pragmatika, mono oi Journey mporoun na kanoun kati tetoio.

Fantasteite oi Aerosmith, oi Bon Jovi kai den ksero poios allos na allazan tous trademark vocalists tous me enan agnosto Filipinezo kai na megalonane pagkosmia to synayliako tous koino :lol: Oute sta paramythia den ginetai ayto alla oi Journey to kataferan.

Re Alites, peite pos sas fanike i AOR pandaisia ton Styx-Foreigner-Journey, min ntrepeste. :stuck_out_tongue:

εννοείται πως ο Hansen ήταν επίσης διάνα επιλογή απλά η περισσότερη κουβέντα γίνεται γιά τους Journey μιάς και τα κομμάτια τους ήταν και είναι πιό απαιτητικά από αυτά των Foreigner σε ότι αφορά τουλάχιστον τις φωνές.

όσο γιά τη συναυλία… τί να πούμε… μεγαλείο απλά

Θα παρω την θεση σου λοιπον αναγνωριζοντας το δικιο της αυθεντιας και θα παραδεχτω οτι ισως ειμαι biased υπερ Soto καθως την βραδυα που τους πετυχα εγω (και επιβεβαιωνοντας το απο το bootleg) το 2007 ηταν φοβερος και φωνητικα και σκηνικα κανοντας το κοινο οτι ηθελε και λατρευα και εκεινο το διπολο που δημιουργουσε με τον Castronovo στα φωνητικα. Αυτο ηταν και που τους επετρεπε να εχουν ενα σετ-λιστ 2:45 (!!!) που αφησε ολους να παραμιλαμε αφου δεν εχει γεννηθει ακομα ανθρωπινο λαρυγγι που να βγαλει μονο του ενα αδιακοπο 2ωρο με κομματια τον Journey.

Biased ειμαι και επειδη μ’αρεσει η πιο γρεζη χροια του και θα ηθελα να δοκιμασουν φωνητικα κατι που δεν θα ειναι τοσο Perry-ικο.

Παντως σιγουρα πετυχανε διανα οι Foreigner με τον νωθο γιο του Tyler αλλα φυσικα και οι Journey βρισκοντας ενα σπανιο λαρυγγι με πολυ ορεξη και προθυμο να συμπλεευσει με τις ισχυρες (και δικαιολογημενα) θεσεις των συμπαικτων του.

Για το live λεω να τα πουμε στο topic (το ξεχασα τελειως οτι θα ειχαμε και αλλη ελληνικη παρουσια ρε Τραμπ να τα λεγαμε…! #-o) αλλα εν ολιγης ηταν επιδειξη δυναμης του αμερικανικου μουσικου ιμπεριαλισμου! :stuck_out_tongue:

section C ήμουν! που καθόσουν?

οχι μην γρουσουζευτει , με συγκρατημενη αισιοδοξια

οι συναυλιες οι εκτος προγραμματος για τετοιες μπαντες ειναι οι καλυτερες , γιατι παιζουν τα πραγματικα best of ,ενω οταν ειναι στα πλαισια προωθησης ενος αλμπουμ παιζουν αναγκαστικα καποια κομματια απο το 'νεο΄το οποια μπορει ποτε να μην παιχτουν παλι σε αλλη περιοδεια .

το 2004 τους ειχα δει σε μια ‘αρπαχτη’ συναυλια εκτος προγραμματος στο Royal Albert και ειναι και η καλυτερη συναυλια που εχω δει ποτε . Τοτε ειχαν κανει ψηφοφορια στο σαιτ τους , ποια κομματια θελαν οι fans να παιξουν και αυτα ακριβως επαιξαν .

Απιστευτος ηχος …

σε αυτη την μινι περιοδεια θα ειναι και ο τραγουδιστης του καλυτερου αλμπουμ τους για μενα ,οχι εμπορικα ,το seventh one , που για μενα οριζει το ειδος αυτο .