Ωραια τα λεει.
Ενώ δεν είναι άστοχα όλα όσα λέει, δείχνει σαν να προσπαθεί να διακριθεί σε κάποιον διαγωνισμό γελοιότητας.
Ε,το στυλ του τυπα ετσι ειναι, γενικα κανει τιμια reviews και μοιαζει διαβασμενος καθε φορα
αυτό είναι το στυλ του (περσόνα), πάντα. Και έχει κ αυτό το alter ego αν δεις στο τέλος που κάνει τα χαζά σχόλια.
Πολύ ωραίος δίσκος…ότι καλύτερο θα μπορούσαν να βγάλουν οι Priest εν έτη 2018.Φρέσκια παραγωγή που αναδεικνύει την δουλειά στις κιθάρες και αρχοντικός Halford , ανεβάζει μόνος του τις πιο μέτριες συνθετικά στιγμές που είναι λογικό να υπάρχουν σε δίσκο με 13 τραγούδια και ένα ιντερλουδιο.
Προτιμώ τα πιο mid tempo κομμάτια εδώ , Never the heroes - Rising from ruins ακόμα και το Lone Wolf μ’αρέσει πολύ.Κάποια(λίγα) από τα πιο γρήγορα και κοφτά τραγούδια, μου βγάζουν μία λίγο generic heavy metal αίσθηση , ότι θα μπορούσε να τα έχει βγάλει οποιαδήποτε καλή μπάντα του είδους.
Τον ακούω συνέχεια προσπαθώντας να βρω ψευγάδι και όλο πιο πολύ μου αρέσει.
Ένα μεγάλο μπράβο στους Judas για την δισκάρα .
Υ.Γ. Γελάω με metallica - maiden…
Bump αφενός γιατί έτσι πρέπει, αφετέρου γιατί περνάω τη δεύτερη περίοδο λιωσίματος του δίσκου και ήθελα απλά να πω πόσο κομματάρα είναι το No Surrender που έχει περάσει εντελώς στα ψιλά. Ίσως γιατί μοιάζει βγαλμένο από Priest μανιέρα, αλλά αυτή η γαμημένη η χροιά του Halford απογειώνει όλο το τραγούδι.
Το δίσκο overall θα τον κρίνει ο χρόνος γιατί είναι από αυτά τα άλμπουμ που έχουν όλα τα στοιχεία που θες, καλό συνολικό αποτέλεσμα και είναι επόμενο ο αρχικός ενθουσιασμός να είναι στα ύψη. Πάντως για την ώρα, κρατάει καλά και ακούγεται φρεσκαδούρα.
Καθόλου στα ψιλά το No Surrender, απίστευτη κομματάρα που με κέρδισε κατευθείαν. Δισκάρα το Firepower τι να λέμε.
Από τα καλύτερα του δίσκου το No Surrender!
H back to back to back τριάδα με Spectre, Traitor’s gate, No surrender έχει θέση σχεδόν σε όλους τους δίσκους των Priest. Αν το Νo surrender ήταν στα mid eighties… θα έπαιζε σε κάθε συναυλία τους…
Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ χτες καθώς άκουγα το CDακι, ότι αυτή η τριάδα είναι η κορυφή του άλμπουμ. Γενικά το Firepower για μένα είναι άνετα στην καλύτερη δεκάδα της δισκογραφίας τους.
Θα επανέλθω γιατί το πέρασμα του χρόνου αποδεικνύει την αξία ενός άλμπουμ.
Ρε παίδες, νομίζω έφτιαξαν ένα γαμάτο AOR album. Ή ΑOM(etal)
Προφανώς και στα live ήταν μια χαρά, αλλά είναι από τους πιο ευκολοάκουστους δίσκους που έχω έρθει σε επαφή ποτέ. Δηλαδή μπορείς να το βάζεις στο αμάξι για πάντα και να μην το βαρεθείς ποτέ!
Το songwriting είναι πολύ ψηλά, η feelgood αίσθηση επίσης, η παραγωγή πολύ aor επίσης και αυτό είναι υπέροχο. Γενικά θέλω να τονίσω ότι εν όψει και της έντονης πτώσης της φωνής του Rob, αυτή η κατεύθυνση με έκανε να καραγουστάρω. Μακάρι να το πάνε έτσι.
Δισκάρα είναι ρε. Καλά τα λες, το ακούς νεράκι χωρίς να κάνεις skip.
Φοβερή δισκάρα και πολύ υψηλή η ποιότητα των συνθέσεων.
https://www.youtube.com/watch?v=ChZ3iHZgUIQ
- Necromancer (live debut)
- The Sentinel (performed for first time since May 26, 2012)
- Heading Out To The Highway (performed for first time since May 26, 2012)
- Spectre (live debut)
- (Take These) Chains (live debut)
- Judas Rising (performed for first time since May 26, 2012)
- Out In The Cold (performed for first time since December 16, 1986)
- Traitors Gate (live debut)
- Starbreaker (performed for first time since May 26, 2012)
- Steeler (performed for first time since October 17, 2010)
- Halls Of Valhalla
- Killing Machine
- No Surrender
- Victim Of Changes
- All Guns Blazing (performed for first time since August 19, 1991)
- Hell Bent For Leather
Encore:
- Breaking The Law (with Glenn Tipton)
- Living After Midnight (with Glenn Tipton)
Μλκ τι κανουν τα παππουδια ρε!!
Δίνουν πόνο!