Τι σχέση έχει ο Οζυ με τον Halford τώρα ρε; Να λεγες Ντίκινσον ή Άνταμς να το καταλάβαινα…
Και οι Accept τίγκα επιδραστικοί είναι. Το μόνο που δεν έχουν οι Accept σε σχέση με τους Priest είναι ένα Painkiller. Δεν θα συγκρίνω φωνές τώρα γιατί πέρα του προφανούς -ό,τι δεν τίθεται καν σύγκριση- η φωνή του Udo κολλάει γάντι στις δουλειές τους. Από την στιγμή που μιλάμε για το πόσο γαμάτο ήταν που στα 40 τους οι Priest βγάλανε την υπερμέγιστη δισκάρα, καλό είναι να λέμε πως οι Accept στα 50 τους βγάλανε το Blood Of The Nations και γενικότερα στην 6η δεκαετία της ζωής τους κυκλοφορούν δισκάρες
2 μεταλλαδες (τον) παιζουν!!
ακουστε UDO και κανετε συγκρισεις.
Dio Σαν τον Halford
UDO ουτε καν πιανει τον Ozzy για να ειναι σε τετοιο μεγαλο επιπεδο.
Πως να το κανουμε τωρα ; οι Accept δεν ειναι στις απολυτα μεγαλες μπαντες
Πολλά δεν έχουν οι Accept σε σχέση με τους Priest ούτε Sad of wings ούτε British Steel ούτε Defenders of the Faith όπως και να το κάνουμε είναι πολλά επίπεδα παραπάνω οι Priest
Έχουν, Metal Heart, Restless, Balls, Breaker, Blood, Objection, Russian…και επίσης στους γαμάτους τους δίσκους δεν έχουν τραγούδι σαν το United. Καλό θα είναι να μην εθελοτυφλούμε. Οι Priest στους πολύ καλούς τους δίσκους (όχι στα αριστουργήματα) είχαν και φιλεράκια. Δεν είναι κακό να το παραδεχόμαστε που και που…
Πολλά επίπεδα πιο κάτω δεν είναι, όσες φορές και αν το γράψεις ακόμα
Δεν τους μειώνω τους Accept απλά είναι πιο κάτω τι να κάνουμε έβγαλαν cdares δεν λέω αλλά αλλά τους Priest του 70-80 δεν τους ακουμπάνε γνώμη μου πάντα έτσι
γιατι τι εχει το united ? επειδη ειναι “ευκολο” ;
Σινγκ ηταν στο δισκο και προφανως ο κοσμος που γουσταρει Priest το γουσταρει αλλιως δεν θα το επαιζαν στα Live τους.
Άλλο αυτό που γραφεις τώρα και άλλο αυτό το “πολλά επίπεδα πιο κάτω”. Δεν διαφωνώ πως συνολικά οι Priest είναι ανώτεροι των Accept και οι λόγοι έχουν εξηγηθεί και από τον Vic και τα άλλα παιδιά. Νομίζω πως στα 80s πάντως μια χαρά τους κοντράρουν στα ίσα. Στην τρέχουσα 10ετία τους έχουν ξεφτιλίσει…όλους
όχι επειδή είναι για τον μπούτσο (υπερβάλω αλλά είναι μέτριο). Ξέρεις, είμαι τίγκα priest-ακιας οπότε αυτό το “ο κοσμος που γουσταρει Priest το γουσταρει αλλιως δεν θα το επαιζαν στα Live τους” δεν το καταλαβαίνω. Ως μουσικός έχει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει το έργο του, αυτό δεν σημαίνει πως θέλω να ακούω live το Angel & The Gambler ή το St. Anger ή οποιαδήποτε άλλη πίπα έχουν κυκλοφορήσει οι μεγάλες μπάντες
οι αντιδρασεις του κοσμου και η αποδοχη σε κατι ,κανουν τον καλλιτεχνη να μαζευει αυτες τις πιπες που λες.
Αν το παιζουν Live Και τακτικα κιολας μετα απο 25 ή και 35 χρονια , δεν ειναι μονο υποστηριξη του εργου . Αλλιως και μονο με το Breaking the Law θα ειχαν καλυψει αυτο το κενο.
Ναι σιγουρα ειναι μετριο σε σχεση με τα “μεγαλα” τους κομματια , αλλα μην τα βαζουμε και ολα τον ιδιο κουβα.
Δεν νομίζω στα 80ς να κοντράραν τους Priest βασικά ούτε καν οι Priest μεγαλουργησαν εκείνη την εποχή. Τώρα από το 10 μετά οι Accept έβγαλαν δισκαρες όντως αλλά και πάλι είναι θέμα γούστου
Priest
British Steel (1980)
Point of Entry (1981)
Screaming for Vengeance (1982)
Defenders of the Faith (1984)
Turbo (1986)
Ram It Down (1988)
Accept
I’m a Rebel (1980)
Breaker (1981)
Restless and Wild (1982)
Balls to the Wall (1983)
Metal Heart (1985)
Russian Roulette (1986)
Eat the Heat (1989)
Οπότε όχι απλά του κοντράρουν αλλά κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως είχαν καλύτερες συνολικά κυκλοφορίες
