British Steel. Το Painkiller ποτε δεν με εντυπωσιασε σαν συνολο. Εχει κατι τραγουδαρες δεν λεω αλλα εχει και 2-3 τραγουδακια ψιλομετρια(αποψη μου παντα)
Δυσκολη αποφαση, αμφιταλαντευομαι μεταξυ των British Steel, Screaming for Vengeance, Defenders of the Faith και Painkiller.
Μαλλον θα ψηφισω British Steel, νομιζω οτι ειναι το πιο ολοκληρωμενο αλμπουμ τους.
Τι να πρωτοπεις απο JUDAS PRIEST… Rocka Rolla(για μενα δισκαρα), Sad Wings Of Destiny, Stained Class, British Steel, Screaming for Vengeance, Defenders of the Faith… Βεβαια το Unleased in the east ηταν το κορυφαιο τους, αλλα ηταν live… Μετα απο πολλη σκεψη ψηφισα το Defenders of the Faith, γιατι απλα νομιζω οτι εχει καλυτερες συνθεσεις…
British Steel γιά τους ιστορικούς λόγους,ότι άλλαξε το ρου της μουσικής στο πλανήτη,συμπαρασύρωντας το NWOBHM και το μέταλ ,γενικότερα να αναδυθεί ,από τις στάχτες του ,μετά την ισοπέδωση απο το πάνκ…έχοντας στη περιοδεία τους support group ,τους νεαρούς Iron Maiden…
Ακολουθεί painkiller…που έδειξαν οι Metal Gods στα `90ees ότι το ροκ/μέταλ ζεί και βασιλεύει και το κόσμο κυριεύει,όταν το grunge χεράκι με ΜΜΕ,δισκογραφικές ισοπέδωνε τα πάντα στο διάβα του…
και φτάσαμε στο 2005 όπου το Angel of Retribution,(μπορεί όχι κάτι το ξεχωριστό) άλλα δίνει το ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ στο ιδίωμα στη παγκόσμια μουσική σκηνή με support group στη παγκόσμια περιοδεία Scorpions,Whitesnake,Queenshryche,Anthrax…και είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή σα ροκ συγκρότημα…
Το ραπ μπορεί κυριαρχεί ,όμως όχι γιά πολύ :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: [/img]
Τρομερό το Painkiller. Αν σκεφτείτ ότι το κάναν και αργά στην καριέρα τους θα έλεγα είναι μοναδική περίπτωση. Φυσικά λατρεύω και το τρομερό Killing Machine.
τα 3 αγαπημένα μου είναι:Screaming For Vengeance, British Steel, Killing Machine και η ψήφος πάει στο πρώτο. το Painkiller ήταν σίγουρα κάτι το απρόσμενο για τους μέχρι τότε Judas Priest, αλλά εκτός απ’το ομώνυμο και άλλα 2-3 κομμάτια τα άλλα είναι μέτρια κατ’εμέ. έτσι κι αλλιώς δεν πάει στον Halford να τραγουδάει τη θεματολογία που χρησιμοποιεί ο δίσκος, όπως σωστά έλεγε και στο Rock Hard Αυγούστου-Σεπτεμβρίου.
Sad Wings … Δεν πιάνεται…απο συνθέσεις; απο ατμόσφαιρα; απο εξώφυλλο; απο απόδοση;…για μένα διαχρονικότατος δίσκος…όχι μόνο των Judas αλλα ολόκληρης της rock-metal ιστορίας μας…Κειμήλιο…respect!