Eκτός του Miles Davis και των Brand X που έχουν αναφερθεί, νομίζω ότι κι ο Jeff Beck με τον Billy Cobham είχαν θέση στο πολ (πχ αντί των Soft Machineή των UK που δεν είναι καθαρό fusion, πιο πολύ prog).
Οι Weather Report είχαν κατ’ εμε άθλιο smooth jazz ήχο -τουλάχιστον στα στούντιο- και δε μπορώ να τους ακούσω ούτε 3 δευτερόλεπτα… Βασικά δεν είναι jazz-rock fusion αλλά electric jazz-world fusion. Άλλο ηλεκτρική τζαζ άλλο τζαζ ροκ. Βέβαια αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τον Μiles αλλά εκεί υπάρχει μια υποδόρια “βρωμιά” που τον διαφοροποιεί μπλα μπλα μπλα… [το αιώνιο ζήτημα για τα όρια του fusion].
Αντίθετα, τα lp του Jaco Pastorius ακούγονται μια χαρά, ειδικά το live με Bireli Langren. Το μοναδικό, νομίζω, που είναι jazz rock. Ίσως να είχε κι αυτός θέση εδώ.
Larry Coryell, δεν έχω ακούσει πολύ.
Αwake και Epic στα δύο τελευταία ποστς το έχετε χάσει λίγο, το θρεντ που είχε ανοίξει ο Jimmy Page πριν κάτι χρόνια έχει θέμα “Fusion Band” και όχι μεμονωμένους μουσικούς ή δίσκους!
Κατά τα άλλα:
-O Cobham εκπροσωπείται στο poll ως μέλος των Mahavishnu
-Epic τα όσα γράφεις για τους Weather Report μάλλον δείχνουν πως δεν ακούς αρκετή jazz εκτός jazz rock και η έλλειψη κιθάρας κάπου σου ξενίζει. Γιατί μόνο smooth jazz δεν είναι…
Το Stuttgart Aria, το live Lagrene-Pastorius που αναφέρεις είναι όντως δισκάρα! 8)
-Aπό Coryell αξίζει σίγουρα να ακούσεις αυτά που έπαιζε τότε με τους Eleventh House που είναι και επιλογή στο poll.
Ακούω πολύ jazz, καμιά εκατοστή cd από Duke Ellington και Bird μέχρι Coltrane και Μingus (αγαπημένος), αλλά και πιο άγνωστα ονόματα. Οπότε είμαι πλήρως εξοικειωμένος με την απουσία κιθάρας αλλά και τον ακουστικό ήχο (πνευστά, κοντραμπάσο κλπ) αν θες. Απεχθάνομαι όμως τον ήχο της ηλεκτρικής τζαζ, άρα και των WR, όχι τη μουσική, η οποία φυσικά και δεν είναι smooth jazz τύπου Κenny G (μπλιαχ!). απλά λόγω ήχου μου βγάζει το ίδιο “φλώρικο” feeling. Γουστάρω jazz και jazz rock fusion αλλά όχι electric jazz. Πρόκειται καθαρά για προσωπικό γούστο δεν αμφισβητώ την αξία των WR-αυτό μας έλειπε!
