Λοιπόν, ήταν η πιο αναμενόμενη κυκλοφορία της χρονιάς για μένα…κυρίως για να καταλάβω κάποτε τι παίζει με την πάρτη τους τελικά, γιατί δυο στούντιο αλμπουμς ήταν λίγα.
Σκοπεύω να γράψω εκτενές μακρυνάρι μιας και το έχω λιώσει. Στα πεταχτά πιστοποιούν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ποτέ δεν ήταν ένα υποκατάστατο των Tool (κάποτε το πιστευα αυτό κι έφαγα το καπέλο μου), σαν άλμπουμ διανύει την ίδια -πιστεύω- μεγάλη απόσταση σαν αυτή που διένυσαν οι Karnivool από το Themata μεχρι το Sound Awake, κοινώς μιλάμε για πολλά cojones και προοδευτικότητα, στην αρχή το άλμπουμ ξενίζει, μετά σταδιακά γοητεύει, χωρίς να απογειώνεται ποτέ. Σαφά χειρότερο από Sound Awake, λογικά και από Themata παρ’όλα αυτά αξιόλογο και θα λιώσει περαιτέρω στα ακούσματα γιατί σε τραβάει να το ανακαλύψεις. Θα επιστρέψω, discuss…
Αν και τα έχω γράψει στο review του site θα πω πως μετά από πολλές-πολλές ακροάσεις μου αρέσει όλο και περισσότερο.
Έχει ποιότητα, έχει προσωπικότητα και έχει έναν τραγουδιστή που πέραν από φωνή ξέρει να γράφει ενδιαφέρουσες γραμμές και να παίζει σωστά με τις λέξεις.
Αγαπημένο τραγούδι το “Eidolon” και ακολουθούν “Aeons” και “Sky Machine”.
Sky Machine. Ακούς το τραγούδι και ξέρεις πόσο μεγάλη μπάντα είναι τα παλικάρια. Απίστευτο κομμάτι, και πολύ καλός (και διαφορετικός) δίσκος, από τις λίγες πλέον “progressive” μπάντες που τολμούν να εξελίσσονται και να ακολουθούν το αρτιστικό τους όραμα.
Πραγματικά παίζει το Sky Machine να παίξει ως τραγούδι της χρονιάς για μένα αν δεν υπάρξουν ιδιαίτερες εκπλήξεις στη συνέχεια, απίστευτο συναίσθημα.
Περιοδεύουν και με TesseracT στην Ευρώπη. Θα ήταν ένα καταπληκτικό πακετάκι, ε;
Σίγουρα, δεν είναι ο δίσκος που ενθουσιάζει στο πρώτο άκουσμα, ούτε θα έχει την καθολική αποδοχή του “Sound Awake” (ε καλά, καθολική αποδοχή όσων τον άκουσαν εννοώ…), αλλά μάλλον αυστηρό σε κόβω. Δώσε μερικές ευκαιρίες ακόμα.
Έλα ρε μπαντάρα, έστω και χωρίς τον Μίδα (copyright Outshined) κρατάνε ποιότητα, πηγαίνουν σε πιο σύνθετα μονοπάτια, δείχνουν γιατί είναι εκεί που είναι. Φυσικά η υπέρτατη δισκάρα δεν μπορούσε να επαναληφθεί και ίσως το ξέρανε, γιαυτό και δοκίμασαν διαφορετικές φόρμες (incl. new producer). Ο Μίδας θα μπορούσε να λειάνει κάποιες στιγμές, ειδικά τα ντραμς (τα οποία είναι απείρως σύνθετα πάντως), αλλά για μένα είναι μια δουλειά αντάξια τους και θέλει πολύ άκουσμα για να εκτιμηθεί. Το στυλ τους πια παγιωμένο και Αυστραλιάρα ολέ, στηρίζουμε με τρέλα. Επόμενη τρέλα με DLC…:!: