Νέo άλμπουμ από τους φοβερούς και τρομερούς Kayo Dot, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα κανονικά νομίζω αλλά είναι σε streaming από το vice.
Μπορεί να μην έχει σχεδόν καθόλου metal στοιχεία όπως το προηγούμενο Hubardo, αλλά με μία πρώτη ακρόαση νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με αριστούργημα (για ακόμη μία φορά). Οι ίδιοι το περιγράφουν ως " 80s retro-future noir-- Blade Runner. I wanted to make a good record to put on while you drive across the desert at night under a toxic, post-apocalyptic atmosphere."
Γενικά είναι πιο κοντά σε pop και new wave, η για μία άλλη αναφορά, αν σας αρέσει το “Shadows of the Sun” των Ulver θα βρείτε μία παρόμοια αναφορά στην αισθητική των φωνητικών μελωδιών εδώ. Βέβαια η μπάντα είναι ακόμα καθαρά prog οπότε υπάρχουν ακόμα και καμμενο-κιθάρες που θυμίζουν Virus πχ (δηλαδή Voivod) πολυρυθμικά γρήγορα μέρη και τέτοια.
Αν σας αρέσει (η μάλλον, ακόμα και εάν δε σας αρέσει) να ακούσετε ακόμα το αξεπέραστο πρώτο τους “Choirs of the Eye” και το προηγούμενο (υπερτεχνικό/υπερτρελαμένο) Hubardo.
Το ότι είναι μπαντάρα είναι γνωστό. Είχαν κάνει μια μικρή κάμψη με το “Gamma Knife” που το 'χα βρει βαρετό. αλλά ανέκαμψαν με το “Hubardo”. Θα ακούσουμε και αυτό και μπορώ να πω ότι ήδη με έψησες με την περιγραφή. Πρώτα, όμως, μια υπενθύμιση του φοβερού ντεμπούτου να φρεσκάρουμε τη μνήμη.
Το Hubardo το έχεις ακούσει όλο? Εγώ ακόμα αδυνατώ, γίνεται τέτοιος χαμός και είναι τόσο μεγάλο που πάω σιγά σιγά. Το καινούργιο γενικά βγάζει μάτι ότι είναι κάτι pop που έβγαλαν για να τους ακούσει και άλλος κόσμος εκτός από καταστραμένους μεταλλάδες/προγκάδες, χωρίς να σημαίνει κάτι κακό τελικά αυτό (!). Γενικά κάθε δίσκος των Kayo Dot είναι για να τον ακούς χρόνια πιστεύω, για αυτό δεν έχω άποψη για την ενδιάμεση δισκογραφία τους ακόμα. Το Choirs of the Eye το ψιλοάκουγα για ένα χρόνο δηλαδή να φανταστείς αλλά μόνο το Marathon μου άρεσε, μέχρι που έκανε κλικ όλο πρόσφατα και έπαθα ένα σοκ. Ο Toby Driver χρησιμοποιεί τεχνικές σύνθεσης από μοντέρνα κλασική και πολλές φορές δομικά ιδιαίτερα δεν είναι απολύτως σαφές τι γίνεται.
