Συγχωρέστε με, δε θυμάμαι ποιος user ήταν που μου είχε πει ν’ ανοίξουμε κι ένα topic για τους Khirki, αλλά να που το κάνω (αν και δεν είμαι σίγουρος πόση κίνηση θα έχει).
Λοιπόν, εγώ δε θυμάμαι πώς ακριβώς έπεσα πάνω τους, και σίγουρα η ταμπέλα «stoner με δημοτικά» δεν υπόσχεται τίποτα μάλλον πια, αλλά ο δίσκος τους με άφησε μαλάκα κανονικότατα. Στ’ αυτιά μου με κάποιον τρόπο ακούω το heavy rock του “Load”, το post-punk των Warsong (ω, ναι!), ακούω σχεδόν prog σημεία (π.χ. όλο το δεύτερο μισό του “Deadpan” θα μπορούσε να ανήκει στους Poem), πολύ groove, και φυσικά τις ΤΕΛΕΙΕΣ folk/δημοτικές επιρροές ενσωματωμένες 100% μέσα στις κιθαριστικές κλίμακές τους, πράγμα που τις κάνει σχεδόν αφανέρωτες. Γενικά νομίζω ότι οι τύποι πέτυχαν μία από τις αρτιότερες «συγχωνεύσεις» αυτών των ειδών που έχω ακούσει (του rock και της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, ντε). Επίσης, παθαίνω πλάκα με την πληθώρα των καλών riffs (καταλαβαίνεις ότι είναι καλά γιατί μπορείς να τα τραγουδήσεις), την πληθώρα των καλών τραγουδιών (πουθενά skip), με το ότι κάθε τραγούδι διαχειρίζεται πανέξυπνα τις ιδέες του, καθώς με το γρέζι του τραγουδιστή (δικό μου κόλλημα αυτό).
Προσωπικά, θα έλεγα ότι το “Κτηνωδία” απογειώνεται προς το τέλος: με το “Wolf’s lament” που για κάποιο λόγο μου θυμίζει το “Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά”, το τελευταίο κομμάτι που εκεί που κάνει το ατμοσφαιρικό χτίσιμο θυμίζει από Maiden μέχρι Primordial και, φυσικά, την ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ κομματάρα “The Barkhan Dunes” για την οποία ξαναέγραψα σε άλλο topic (και νομίζω εύκολα κανείς μπορεί να τσεκάρει απλά αυτό το κομμάτι και να δει αν θα συγκλονιστεί ή θα είναι αδιάφορος ώστε να δει αν θα συνεχίσει με το υπόλοιπο album).
Δεν ξέρω αν και πόσο hype υπάρχει γι’ αυτούς, αλλά θα είναι μεγάλο κρίμα αν τέτοιοι δίσκοι πέσουν θύματα της covid-era και δεν τους ακούσουν τουλάχιστον αυτοί που λένε ότι θέλουν να ψάχνουν νέα, ενδιαφέροντα πράγματα κλπ. κλπ. Εγώ απόλαυσα το συγκεκριμένο album εδώ και μήνες καθημερινά.
