Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως θα έχει μεγάλη ανταπόκριση το Θρεντ, αλλά έχω ταυτόχρονα την αίσθηση πως ο δίσκος θα είναι πολύ καλός και αξίζει όσοι λίγοι είμαστε να λέμε δύο πράγματα.
6οs λοιπόν δίσκος για τους Αμερικανούς Indie Rockers που με τα πρώτα δείγματα φαίνεται πως άφησαν πίσω τους μία σκοτεινή τριετία που παραλίγο να φέρει και το τέλος της μπάντας, λόγω των σχέσεων μεταξύ τους και κυρίως του προβλήματος αλκοολισμού του Καλεμπ.
Σήμερα “διέρευσε” ένα ακόμα κομμάτι του δίσκου, το Beautiful War, που φαίνεται πως θα είναι η δυνατή μπαλάντα του δίσκου. Όμορφο πολύ, κλασσικό KOL και ριπιτιάζει εδώ και κάμποσες ώρες όπως του αξίξει. [SIZE=“3”]κλικ[/SIZE]
Don’t Matter ωραια straight ροκια! Το ειχαν παιξει κι οταν τους ειδα πριν κανα 3μηνο στο Λονδινο. Supersoaker επισης ωραιο, θυμιζει ανεμελια των πρωτων αλμπουμ και το Wait For Me θυμιζει τα δυο τελευταια χωρις να ειναι κατι το ιδιαιτερο.
Μπαντα που εχει την συνταγη για ομορφα mainstream τραγουδια.
Προσωπικά τους γουστάρω πολύ γιατί παρά την επιτυχία τους συνεχίζουν να κινούνται στους δικους τους ρυθμούς και είναι συνεπείς στον μουσικό χαρακτήρα τους χωρίς να χάνουν σε ποιότητα. Επίσης ζουν και αναπνέουν για να παιζουν Live τα οποία είναι must see.
Στην Ελλάδα αν δεν είχαν βγάλει το Sex On fire μάλλον δεν θα τους είχε πάρει πρέφα κανείς αλλα νομίζω πως αργά η γρήγορα κάποιος (ετζεκτ) θα τους φέρει.
Το artwork πρέπει να είναι το από κάτω. Extra link του Beautiful war από U tube χωρίς τις συνομιλίες της συνεντεύξης. [B][I][U]κλικ[/U][/I][/B]
Ως προς το live, και χωρις να εχω δει Foo Fighters, τους κατατασσω σε αυτην την κατηγορια. Δηλαδη των συγκροτηματων που εχουν τουλαχιστον μια ντουζινα γνωστα ωραια κομματια που εγγυωνται κεφατο live για φανς και μη και αυτο βιωσα στο Λονδινο. Και ως προς αυτες τις μπαντες παντα ειχαμε συναυλιακο ελλειμμα στην Ελλαδα. Αν ερχοντουσαν εδω, ενα μεγαλο ποσοστο θα γκρινιαζε και δε θα πηγαινε (ακομα κι αν ειχε τα λεφτα) “γιατι το εισιτηριο κανει 50 ευρω”, ενω αλλοι “ψαγμενοι” θα ελεγαν “σιγα μην παω ειναι mainstream”. Υπαρχει και το ποσοστο που δε πηγαινε στο Terra Vibe (αν τους εφερνε η didi), υπαρχει και το ποσοστο “Ε ρε πουστη μου καθημερινη / πανω σε εξεταστικη?”
Δεν είμαι σίγουρος για αυτό γιατί και οι Kasabian με 35αρι ήρθαν. Πόση διαφορά να έχουν αν μιλάμε πάντα για φεστιβάλ.
Με ταμπέλα Μainstream ή όχι μόλις πέσουν οι πρώτες νότες του [B][I][U]Four Kicks[/U][/I][/B] θα χορεύουν όλοι όπως ο Βουτσάς με τη Βλαχοπούλου σαράντα χρόνια πριν . 8)
Θεωρω πως θα υπαρχει διαφορα στις αξιωσεις του. KOL σε popularity ειναι επιπεδα πανω. Οι Kasabian ειναι τεραστιοι μεν στο Νησι, αλλα στην υπολοιπη Ευρωπη εχουν σαφως μικροτερο status και ειναι ανυπαρκτοι στις ΗΠΑ. Οι ΚΟL απο την πλευρα τους ειναι τεραστιοι στο Νησι (αν και Αμερικανοι, η Μ.Βρετανια τους αγκαλιασε πρωτα και τους ανεδειξε), πολυ μεγαλοι στην Ευρωπη και σεβαστο μεγεθος στις ΗΠΑ.
Και στα slots των Festival φαινεται και στα album charts. Oι KOL ειναι στανταρακι headliners οι Kasabian οχι
Four Kicks, Molly’s Chambers, Sex On Fire οι καλυτερες στιγμες του live. Στο τελευταιο βγηκαν μπλουζες μπορει και κυλοτες (οχι και πολυ ασυνηθιστα πραγματα στο UK βεβαια)
Εγώ τους είδα πρώτη φορά στο Ρεντινγκ το 09 όπου ο Κάλεμπ είχε σπαστεί γιατί ο κόσμος δεν έκανε πανικό στα παλαίοτερα όπως πχ fans και four kicks και περίμεναν να ακούσουν μόνο Only by The Night κομμάτια. Ο Μάθιου είχε σπάσει κιθάρες ktl.
Ε, εγώ να πω την αλήθεια μου δεν κατάλαβα τίποτα, ήταν από τα καλύτερα rock parties που έχω δει και ξεσάλωμα από τα λίγα. Παρ’ολα αυτά γούσταρα την αντίδραση γιατί έχω σιχαθεί το να βλέπω μπάντα να μπαίνει “Hi”, -ακολουθεί το στάνταρ σετλιστ χωρίς να χυθεί στάλα ιδρώτας- “Bye”
Βγήκε και σε stream στο itunes και στα γνωστά μαγαζιά. Πρώτο άκουσμα πολύ θετικό βέβαια ξεχωρίζουν αυτά που ήδη είχαμε ακούσει και το Family Tree.
Για το reading νομίζω πως είχαν πει πως ήταν το Kurt Cobain moment τους. (Νομίζω πως το έχουμε ξαναπεί και σε άλλο thread) ήμουν και εγώ εκεί και όντως κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα μέχρι εκείνη την στιγμή που τα πήρε και έλεγε fuck off στο κοινό και στο τέλος έσπασε την κιθάρα του. Απλά απότι είδα και στο itunes festival παρότι (ηχιτικά) πιάνουν πολύ καλή απόδοση στην σκηνή (συνεχίζουν) και φαίνονται λες και είναι στον κόσμο τους, να μην τους νοιάζει που παίζουν live. Την ταινία/ντοκιμαντερ/γουατεβα για την ζωή τους(!) μπήκε κανείς στην διαδικασία να την δει?
Περιμένω με αγωνία το review του pitchfork για το album πάντως. Από τις διαχρονικά πιο διασκεδαστικές (και κομπλεξικές) στιγμές του pitchfork.
Την ειχα δει στις νυχτες πρεμιερας (και την ξαναειδα και αργοτερα) και ειχα γραψει τα παρακατω για το site
Οι Η.Π.Α. δεν είναι μόνο οι εκτυφλωτικές και προβαλλόμενες μεγαλουπόλεις του Los Angeles και της Νέας Υόρκης, που περιβάλλονται από έναν έντονο κοσμοπολίτικο και σύγχρονο μανδύα. Όσο μεγαλώνει η απόσταση από τους δύο ωκεανούς που περιβάλλουν την τεράστια χώρα, τόσο αλλάζουν και τα ήθη, τα έθιμα και τα «πιστεύω» των κατοίκων της, σε μια κατεύθυνση που τις περισσότερες φορές έχει άκρως συντηρητικό χαρακτήρα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μεγάλωσαν οι τέσσερις Followill των Kings Of Leon, στο Tennessee και την Oklahoma. Παιδιά ενός φτωχού αλκοολικού επαγγελματία ιεροκήρυκα που γύριζε τις νότιες πολιτείες, κηρύσσοντας το λόγο του Θεού, τα τρία αδέλφια Followill μαζί με τον ξάδερφό τους «έσπασαν» τα συντηρητικά δεσμά που τους κρατούσαν και κατέληξαν μια από τις εμπορικότερες rock μπάντες της εποχής μας.
Το “Talihina Sky: The Story Of Kings Of Leon” δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ όπου ο θεατής θα δει πώς οι Kings Of Leon έπιασαν την κορυφή, καθώς δεν επικεντρώνεται στη μουσική τους κυρίως, αλλά στο προαναφερθέν πλαίσιο υπό το οποίο μεγάλωσαν. Στο εν λόγω ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε πώς ο frontman Caleb Followill, που παρ’ ολίγο να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, βρήκε διέξοδο στο rock ‘n’ roll, φοβούμενος ότι πήρε το δρόμο του «διαβόλου», πόσο θρησκόληπτη είναι η μητέρα τους, ενώ γνωρίζουμε κι ένα μεγάλο μέρος της οικογένειας τους, που έχει ως κορυφή τον παππού Leon, ο οποίος, ναι αυτός, ενέπνευσε το όνομα της μπάντας. Φυσικά, ως ντοκιμαντέρ rock συγκροτήματος δε θα μπορούσε να παραλείψει κάποιες αντιδικίες μεταξύ των μελών των Kings Of Leon αλλά και αστείες στιγμές. Γενικά το “Talihina Sky: The Story Of Kings Of Leon” είναι προσεγμένη αποτύπωση του background του συγκροτήματος, το οποίο, αν και δεν ήταν και το καταλληλότερο για να ευδοκιμήσει μια rock μπάντα, εν τέλει έπαιξε το ρόλο του σε αυτό που είναι οι Kings Of Leon πλέον.
Δεν έκανε το μπαμ που περίμενα προφανώς. Κλασσικός KOL δίσκος καμμία εκπληξη, αλλά μάλλον συμφωνώ με poromeno πως αυτά που βγήκαν πρώτα είναι και τα καλύτερα του . Από κει και πέρα Family Tree και Tonight που αρέσουν επίσης πολύ.
Θέλει να βάλουν λίγη φαντασία παραπάνω γιατί Closer δεν βγαίνουν κάθε μέρα και θα αρχίσουν να κουράζουν.
Ομολογώ πως ακόμα και το CAS μάλλον μου άρεσε περισσότερο. Δεν είναι κακός αλλά πιθανώς ο χειρότερος τους.
