Κουίζ for beginners. Τι σημαίνουν τα αρχικά K.M.F.D.M.? Όποιος το βρει κερδίζει μπισκότο. Οι επιλογές είναι οι εξής:
Α) Kein Mehrheit Für Die Mitleid
Β) Krauts Making Funky Disco Metal
C) Kill Mother Fucking Depeche Mode
D) Keep Madonna From Doing Music (λάθος ξελαθος γραμματικά, είναι μια δυνατή επιλογή)
E) Kylie Minoque Fans Don?t Masturbate
F) Kill Me For Drug Money
Ναι, το πρώτο είναι η σωστή επιλογή. Και σημαίνει «no mercy for the masses?. Kein Mehrheit Für Die Mitleid ήταν το αρχικό όνομα του συγκροτήματος, που ιδρυτές του υπήρξαν οι Γερμανοί Sascha Konietzko και En Esch και ο Άγγλος Raymond Watts. Επειδή ο τελευταίος δυσκολευόταν να προφέρει όλη αυτή τη γερμανική φράση όμως, το όνομα του συγκροτήματος συντομεύτηκε σε? KMFDM (ταρα-τατα!).
Εδώ που τα λέμε και οι υπόλοιπες επιλογές πάνω δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Μιλάμε για μια μπάντα της οποίας το χιούμορ, αλλά και ο αυτοσαρκασμός,είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά. Αλλά ας μη μιλάω εγώ, οι στίχοι τους τα λένε καλύτερα:
[I]
We like talking dirty
We smoke and we drink
We’re KMFDM and all other bands stink
Our music is sampled, totally fake
It’s done by machines, 'coz they don’t make mistakes
We don’t have no lyrics, our message is nil
We hate all DJs, they’re makin’ us ill
Whatever we tell you, is meant to be crap
We hate all music, and especially rap
We don’t like Michael Jackson
We hate Depeche Mode
We don’t care for Madonna
Or Kylie Minogue
(σας θυμίζει κάτι το πάνω τετράστιχο?)
KMFDM Sucks!
Our records have stickers, with a warning from Tipper
'Coz they’re no good for kids, if we’d get her we’d strip her
KMFDM forward, the ultimate sound
And a message from Satan, if you turn it around
You might think we’re stupid, but we’re way above it
We don’t give a shit, and the kids just love it
We won’t sell to a major, for a couple of bucks
No doubt about it, KMFDM sucks!
KMFDM Sucks!
KMFDM Sucks!
[/I]
Έτσι! Συγκρότημα που είναι “φολς”, το ξέρει, και το καυχιέται για όλους εμάς τους φολς τύπους που γουστάρουμε τρελά τη μουσική τους! Δεν ήταν ολοι οι στίχοι τους σε αυτό το στυλ φυσικά. Έχουν γράψει και σοβαρότατους στίχους, πάνω σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, όντας ένα συγκρότημα με ισχυρό κοινωνικο-πολιτικό προφίλ. Α, επίσης στα πρώτα τους άλμπουμ ξεσήκωναν στίχους του Frank Zappa. Είναι τρελοί αυτοί οι Γερμανοί (και σία).
Και τι μουσική παίζουν οι κύριοι? Ο εύκολος χαρακτηρισμός είναι «industrial rock/metal», οι KMFDM θεωρούνται μάλιστα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του είδους, αλλά πραγματικά αυτός ο ορισμός είναι λες και προσπαθεί να τη γλιτώσει, βάζοντας τους σε ένα αρκετά βολικό καλούπι. Μάλλον η δεύτερη επιλογή από τις πάνω (?krauts making funky disco metal?) είναι πιο σωστή στο να περιγράψει τη μουσική τους. Ή η εκδοχή που ο ίδιος ο Sascha Konietzko δίνει: THE ULTRA HEAVY BEAT.
Αυτός είναι ο σωστότερος χαρακτηρισμός για το στυλ των KMFDM, που ποτέ δεν έβαλαν τους εαυτούς τους σε κάποιο μουσικό καλούπι και συνεχίζουν, μετά από 25 περίπου χρόνια ιστορίας, να δοκιμάζουν νέα πράγματα στον ήχο τους. Ο οποίος ήχος είναι ένα κράμα industrial/electro/funk/metal/techno/ebm/rap/reggae/thrash/rock και δε ξέρω και γω τι άλλο. To industrial είναι απλά το περίβλημα, το κύριο συστατικό, τα υπόλοιπα στοιχεία έμπαιναν σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις ανάλογα με τα άλμπουμ τους.
Πάμε και σε μια σύντομη ανασκόπηση των άλμπουμ τους.
Πρώιμη περίοδος ? Η πολύ αρχική τους φάση, η οποία καλύπτεται από τα τραγούδια που μπορείτε να βρείτε στην συλλογή «84-86» και στο «Opium» (αμφότερα τα συνιστώ). Έντονοι industrial πειραματισμοί, που θυμίζουν ως και τους Neubauten, αλλά και funky στοιχεία συν η ισχυρή παρουσία των γυναικείων φωνητικών, δίνουν ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
[B]
What Do You Know, Deutchland /B ? Ο επίσημα «πρώτος» τους δίσκος. Drum beats, electro/industrial ηχοτρόπια, κάποιες κιθάρες από δω και από κει, οι πρώτες πολιτικές αναφορές και το χιούμορ. Τα βασικά συστατικά των KMFDM ήταν εδώ, συν ένα από τα καλύτερα τους πρώιμα τραγούδια, το ?Me I Funk?. Οι KMFDM είχαν αρχίσει να αναδεικνύονται ως όνομα σε όλη την Ευρώπη, δίνοντας επεισοδιακά λάιβ (με πέταμα εντοσθίων από ζώα στο κοινό, τηλεοράσεις που ανατινάζονταν και άλλα ωραία).
Don?t Blow Your Top (1988 ) ? Αρκετά υποεκτιμημένος δίσκος, τρελά πιασάρικο και σέξυ το πρώτο μισό (το ομότιτλο είναι κομματάρα), στο ?No Meat No Man? μας φέρνουν κατά νου ως και σχήματα τύπου Alien Sex Fiend, το δεύτερο μισό πάλι είναι γεμάτο πειραματισμούς, κάποιοι από τους οποίους είναι πολύ ενδιαφέροντες. Ξεχωρίζει το artwork του εξώφυλλου από τον φοβερό και τρομερό ?Brute?, μέλος ουσιαστικά του συγκροτήματος κατά τον Σάσα, ο οποίος θα μας παρέδιδε όλα τα εξώφυλλα των δίσκων τους.
UAOIE (1989) ? Πέραν του ότι το άλμπουμ αυτό έχει ένα από τα αγαπημένα μου έβερ εξώφυλλα των KMFDM, περιέχει και ορισμένους πολύ ιδιαίτερους πειραματισμούς. Ο Raymond Watts είχε φύγει (θα σχημάτιζε τους PIG, αλλά θα επέστρεφε στους KMFDM σε φάσεις), και για πρώτη και τελευταία φορά το συγκρότημα είχε προσλάβει έναν ρέγκε τραγουδιστή. Το αποτέλεσμα ήταν ουκ ολίγα ραπ και ρέγκε /σκα στοιχεία, μαζί με τα electro/industrial καθώς και αρκετοί ροκ ήχοι. Βασικά το άλμπουμ αυτό ήταν το πιο κιθαριστικό από όσα είχαν κάνει ως τότε, με κομμάτια όπως το ?Thrash Up? που έδειχναν ποιόν δρόμο θα ακολουθούσαν.
Naïve (1990) ? Ο πιο indusrial rock/metal δίσκος τους ως τότε, με το funky στοιχείο πάντα έκδηλο πάντως (πχ το ?Piggybank?), όπως και στιγμές καθαρού σκοτεινού electro με γερμανικά φωνητικά (?Friede?), συν το ότι ήταν ο πρώτος δίσκος τους που τους «παρουσίαζε» στην εισαγωγή («είμαστε οι ΚΜΦΔΜ» κλπ). Η ποικιλομορφία και το ύφος του άλμπουμ έδειχναν τον δρόμο που θα τους ανήκε.
Money (1992) ? Περισσότερο electro oriented σε σχέση με τον προκάτοχο του, catchy γυναικεία φωνητικά σε συνδυασμό όμως με τα digitally παραμορφωμένα φωνητικά του Σάσα, κάποιες φοβερές στιγμές (όπως το Help Us/Save Us/Take Us Away), μείον του δίσκου είναι το ότι περιέχει μισά τραγούδια σε σχέση με τα κανονικά τους άλμπουμ λόγω ενός θέματος που είχε προκύψει τότε μεταξύ Konietzko και En Esch. Aξοσημείωτη η εμφάνιση του Günter Schulz ως κιθαρίστα του συγκροτήματος, που θα συνέβαλε στον δρόμο που θα ακολουθούσαν.
[B]
Angst /B ? Εδώ είμαστε. Το άλμπουμ που τους εκτόξευσε και έγινε αφορμή να παίζει η μουσική τους στο (“απεχθές” για τους ίδιους) MTV. Ήδη από το ξεκίνημα του «Light» καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει. Πιο straightforward rock ήχος από ποτέ, KMFDM were into something. Και αυτό το κάτι γίνεται ακόμα πιο φανερό στην ατομική βόμβα που ακολουθεί και λέγεται ?A Drug Against War?. Και εκεί που λες πως το γύρισαν στο thrash, σε τραγούδια όπως το ?Lust? μας θυμίζουν τις electro πλευρές τους. Χιούμορ (από εδώ προέρχεται το ?Sucks? του οποίου τους στίχους βάλαμε πάνω) και πολιτική κριτική, οι KMFDM είχαν σφραγίσει πια το στυλ τους. Έμενε πια να το τελειοποιήσουν.
Nihil (1995) Δε θα πω πολλά. Το άλμπουμ είναι αριστούργημα. Η επιστροφή του Raymond Watts, η μεγαλύτερη επιτυχία τους, το ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο και το ?the ultra heavy beat? φτάνει στο απόγειο του. Disco funk metal at its best! Σημείωση, ήταν το μόνο άλμπουμ τους που δεν έκανε το εξώφυλλο ο Brute.
Xtort (1996) To μόνο αρνητικό με το Xtort είναι ότι έπεται του Nihil. Κατά τ? άλλα συνεχίζει στον δρόμο του, με τις dance πλευρές του, τις metal πλευρές του, τα industrial χαρακτηριστικά, όλα είναι δω.
Symbols/KMFDM (1997) ? Κανονικά το άλμπουμ έχει τον τίτλο που φαίνεται στην εικόνα πάνω, ο οποίος αποδόθηκε από στόμα σε στόμα ως «symbols? απλά, ή ως το ομώνυμο τους άλμπουμ. Και μιλάμε για δισκάρα! Περισσότερο electro/ebm από ποτέ, έχει φοβερές στιγμές μέσα, αλλά σε σημεία τα μέταλ ριφ επανέρχονται και είναι σαρωτικά (πχ το ?Spit Sperm?). Συν η παρουσία του Ogre των Skinny Puppy. Στα τρία αγαπημένα μου άλμπουμ τους, άνετα.
Το ?Adios? του 1999 (που σηματοδοτούσε την ? παροδική τελικά ? διάλυση τους) δεν το έχω ακούσει ακόμα, συμμετέχει πάλι ο Ogre πάντως όπως και η Nina Hagen. To 2002 επέστρεψαν, με μια νέα τραγουδίστρια που έμελε να σταθεροποιηθεί (Lucia Cifarelli). Ακολούθησαν τα άλμπουμ «Attak?, ?WWIII?, ?Hau Ruck?, ?Tohuvabohu? και το τελευταίο τους ως τώρα με τίτλο ?Blitz?. Από αυτά ως τώρα έχω ακούσει μόνο το Tohuvabohu, το οποίο είναι δισκάρα πάντως, για άλλη μια φορά αναμειγνύοντας ένα σωρό στυλ και ήχους, με το ομότιτλο κομμάτι να είναι ένας dark electro/ebm ύμνος.
Αυτά τα ολίγα λοιπόν.