το προσεχή Οκτώβρη 2013 θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των Korn με τον (περίεργο) τίτλο The Paradigm Shift .
Λέγεται πως στο άλμπουμ αυτό επιστρέφει ο αρχικός κιθαρίστας Brian “Head” Welch (οι υπόλοιποι γνωστοί: Jonathan Davis ? vocals, James ?Munky? Shaffer ? guitars, Reggie ?Fieldy? Arvizu ? bass, Ray Luzier ? percussion άρα…όχι Σκρίλεξ με το dubstep του, όπως στον προηγούμενο δίσκο) . Τα κομμάτια:
Prey for Me
Love & Meth
What We Do
Spike in My Veins
Mass Hysteria
Paranoid and Aroused
Never Never
Punishment Time
Lullaby for a Sadist
Victimized
It?s All Wrong
Wish I Wasn?t Born Today (Bonus Deluxe)
Tell Me What You Want (Bonus Deluxe) και εξώφυλλο:
(προσωπικά, προτιμώ τα παλιά τους εξώφυλλα- ιδιαίτερα τα κομικ/καρτούν στυλ)
Μόνο το [B]κλιπ του Prey for Me είναι εκεί έξω [/B](βάλε γιουτουπμ) το οποίο δεν με πολυενθουσίασε ([I]μη πω σχεδόν καθόλου.[/I]…) αλλά περιμένω και τα υπόλοιπα κομμάτια, για να κρίνω. Εννοείται δεν αναμένω δα κανά αριστούργημα απ’ αυτούς [I](πλέον -όχι στη τωρινή τους φάση[/I]) απλά έναν ανεκτό (?)/ικανοποιητικό δίσκο, εκτός πια κι αν στο λοιπό δίσκο επιφυλάσσουν[B] εκπλήξεις[/B]…
Μετα απο μονο 2 ακουσματα ενα εχω να πω: Με διαφορα το καλυτερο αλμπουμ τους μετα απο μια δεκαετια κ το τουμπανο take a look in the mirror.
Διολου τυχαιο κατα τη γνωμη μου οτι αυτο ηταν κ το τελευταιο αλμπουμ στο οποιο συμμετειχε ο head ο οποιος αποδεικνυει οτι ειναι μεγαλος παιχτης κ ισως ο πιο εμπνευσμενος μουσικος της μπαντας!
Με εξαιρεση το τραγικο never never το οποιο μοιαζει σαν να ξεμεινε απο το path of totality και ενα-δυο ακομα που δν λενε κ πολλα ολα τα υπολοιπα κομματια ειναι παρα πολυ καλα!
Σιγουρα δν ειναι ενα κλασσικο korn αλμπουμ αλλα κ αυτοι δν ειναι μια κλασσικη nu metal μπαντα καθως σε καθε κυκλοφορια τους προσπαθουν να εξελισσονται αλλοτε επιτυχημενα κ αλλοτε (συνηθως) οχι!
Ε εδω τα καταφερνουν μια χαρα!
Εμένα πάντως μου φάνηκε πολύ καλό. Δεν περίμενα από τους Κορν του '13 να ανακαλύψουν ξανά το nu-metal. Αν εξαιρέσεις το κακό Never,never το άλμπουμ έχει ωραίες στιγμές, ωραία κλασσικά Korn riffs, τις καφρίλες του. αξιοπρεπέστατος δίσκος και ο καλύτερος τους τα τελευταία δέκα χρόνια
σε γενικες γραμμες αρκετα καλος δισκος αλλα ειναι καπως γλυκαναλατος…
δεν βγαζει σε καμια περιπτωση τον τσαμπουκα που εβγαζε πχ το take a look in the mirror…
ξεχωρησα 3-4 κομματια αλλα μεχρι εκει…
δεν νομιζω να ξαναπαιξει ευκολα
Ωραίος δίσκος, που ηχητικά στέκεται κάπου ανάμεσα στα Issues/ Untouchables και Path of Totality. Σε σύγκριση με το τελευταίο, οι κιθάρες έρχονται πιο μπροστά, δίνοντας αρκετά ριφφ που θυμίζουν “κλασικούς” Korn και σε συνδυασμό με το (πάντα) τιγκαρισμένο μπάσσο, τα φωνητικά του Davis και τα ηλεκτρονικά περάσματα δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Προσωπικά θα προτιμούσα σε κάποια σημεία να κόβανε αυτά τα ηλεκτρονικά και να αφήνανε τις κιθάρες να κάνουν τη δουλειά, αλλά τέλος πάντων.
Από το σύνολο ξεχώρισα τα εισαγωγικά Prey for Me/ Love & Meth που θυμίζουν αρκετά εποχές Issues, το Spike in My Veins που νομίζω ότι είναι ο ιδανικός συνδυασμός του “heavy” και του “ηλεκτρονικού” ύφους της μπάντας, το Mass Hysteria που ακούγεται σα να το γραψαν 10 χρόνια πριν και το σκοτεινό mid-tempo Lullaby for a Sadist.
Προφανώς η επιστροφή του Welch έπαιξε το ρόλο της, πάντως ο δίσκος ακούγεται δυνατός, πιασάρικος, λιγότερο πιεσμένος από το ΙΙΙ και περισσότερο Korn από το Path of Totality.
