Σταθερη αξια οι Kreator…Πολυ καλο αλμπουμ.
Οσοι το ακουσαν ας πουνε τη γνωμη τους.
Δισκαρα με τα ολα της…Δεν εχει ουτε ενα μετριο εστω τραγουδι… Εξαιρετικη παραγωγη,φοβεροι στιχοι και 12 thrash υμνοι…Εγω τους λατρευω και ειναι το αγαπημενο μου thrash συγκροτημα αλλα τετοια δουλεια δεν την περιμενα…Το καλο ειναι οτι επιτελους εστω και αργα τους καταλαβε και ο υπολοιπος κοσμος…Χαμος σε ολη την Ευρωπη,πανικος οπου εχουν παει και το Enemy εχει μπει με καλη σειρα στα charts(απιστευτο για KREATOR)…Μακαρι να ξαναπερασουν συντομα απο δω…
Το ακουσα μια φορα στο πολυ γρηγορο.Πολυ καλο και KREATOR.Ξεχωριζει απο μακρια…
Παντως τοσο καλοπαιγμενο thrash ειχα να ακουσω απο το The Gathering των Testament.
Σωστοοοοοοοοοοος… 
.Αν και το Enemy of God ειναι πιο καταιγιστικο δλδ δεν παιρνεις ανασα οταν το ακους,συμφωνω απολυτα μαζι σου…ΙT’S TIME TO RAISE THE FLAG OF HAAAAAAATE…
sumfwnw me tous prolalusantes. To album spernei k genika einai ena bhma mprosta apo’to Violent Revolution…
Οι Kreator εχουν πιασει το νοημα…βλεπε τραγουδια οπως το Dying Race Apocalypse και το The Ancient Plague η το Voices Of The Dead.
Οι Testament απλα κυκλοφορησαν ενα αλμπουμ που σκοτωνει, σε μια εποχη που το thrash δεν ειναι καθολου στα πανω του το αλμπουμ αυτο ηταν η πιο ευχαριστη εκπληξη.
ΦΟΒΕΡΟ ΑΛΜΠΟΥΜ. ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΔΩ?
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ LIVE ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΩΡΑ.
Ena apo ta kalitera albums tis xronias.
Sorry φιλε μου αλλα εμεινες ενα μηνα πισω…Oι KREATOR ξεκινησαν την παγκοσμια περιοδεια τους απο την Ελλαδα(29κ30 Ιανουριου)…Πηγαινε στο σχετικο topic στις συναυλιες και διαβασε για το τι εχασες… 
Τελικα ειναι δισκαρα…Απλα ειναi Thrash!!! σε μια εποχη που τιποτα δεν ειναι οπως ηταν καποτε…
Μία ανελέητη ογδοντίλα που μαμάει… Μ’ αρέσει πάρα πολύ κι εμένα…
Λιγο ασχετο με την κυκλοφορια(καλα μιλαμε οτι το Enemy… σαρωνει στην κυριολεξια σε ολες τις γωνιες του πλανητη…) αλλα σχετικο με τους Kreator…
Στα πλαισια τις λατινοαμερικανικης περιοδειας τους στην συναυλια του περασμενου Σαββατου στην Costa Rica(sold-out 4500 κοσμος),ο Mille εκλεισε την συναυλια με ενα σχολιο για την ζωη του Παπα και του αφιερωσε το εξης τραγουδι:Betrayer… :lol:
Eιναι θεος ο Γερμανος… 8)
xa xa sumfono!!!
molis akolusa to neo disko kai xetrelathika!!! einai apo tis kaluteres kyklofories toy eidous ton teleytaion xronon!!
Para polu kalo thrash, empnevsmena riff ,atmosfaira pou thumuzei '80 stis kales stigmes ths.
xoris na eimai fanatikos ton Kreator o diskos GAM…EI!!! Agoraste to oposdhpote osoi den to exete kanei!!!
“Μα καλά, εσύ τώρα το θυμήθηκες;”
Θα μου πείτε και θα 'χετε δίκιο.
Η αλήθεια είναι όμως ότι μόλις ?τώρα κατάφερα να συνέλθω από το σοκ της ακρόασης αυτού του δίσκου. Στα 10 χρόνια που ασχολούμαι με το metal, το thrash είχε πάντα μια πολύ ξεχωριστή θέση μέσα μου. Με αυτό το είδος ξεκίνησα τη metal αναζήτηση. Oι Κreator, Sepultura, Sodom, παλαιοί Metallica και Slayer ήταν οι πρώτες μου ονειρώξεις και ουσιαστικά ήταν εκείνοι που με έμπασαν πρώτοι στο κόλπο. Ακόμα αναπολώ τα όμορφα συναισθήματα που με κατέκλυζαν μαζί με τον ιδρώτα στο κοκκινισμένο σβέρκο μου από το πολύ χτύπημα. Ακόμα θυμάμαι ότι έκανα κοπάνα (!) από το σχολείο για να ακούσω με φίλους το ?Arise? των Sepultura και να ξεσκιστούμε στο γκάρισμα και το κοπανητό. Βγάζαμε τα ηχεία στην αυλή, φέρναμε καμιά κατοστή cds, μπυρίτσες και η μουσική στο full, με τους γείτονες έτοιμους να καλέσουν το ψυχιατρείο. Ακόμα νιώθω την καύλα του “Piece By Piece” και καπάκι μετά την ηδονή του “Extreme Aggressions”, ενώ ένα “Whiplash” μας αποτελείωνε.
Ωραίες εποχές, ακόμα και για μας που δεν ζήσαμε τη χρυσή δεκαετία του '80. Παίρναμε μια δόση από το τί σημαίνει ενέργεια, αδρεναλίνη, συναίσθημα, μουσική ικανότητα και όλα τα υπόλοιπα που στεγάζονται κάτω από το όνομα THRASH. Στο μεσοδιάστημα, έως και σήμερα, τα πράγματα πήραν σταδιακά άλλη μορφή. Εκεί που σε πρώτη φάση εξερευνήσαμε το παρελθόν αυτής της μουσικής συλλέγοντας παλαιούς και καταξιωμένους δίσκους, περάσαμε κάποια στιγμή στο δεύτερο στάδιο, που είναι η αναζήτηση του νέου, του καινούργιου που θες να σου προκαλέσει το ίδιο έντονα συναισθήματα. Βρίσκεις νέες μπάντες, νέους δίσκους, ψάχνεσαι, αλλά πάντα στην άκρη του μυαλού σου κουβαλάς εκείνα τα πρώτα metal σκιρτήματα. Είναι κάτι σαν την παρθενιά ένα πράγμα. Μοναδική στιγμή.
Σε αυτή τη διαδικασία αναζήτησης νέων ερεθισμάτων, κάπου κάπου μελαγχολείς και θυμώνεις. Διαπιστώνεις ότι το ρήμα “εμπνέω” τρέπεται πιο συχνά σε “εμπνέομαι” και το ρήμα “επηρεάζω” σε “επηρεάζομαι”. Οδηγείσαι από τους εμπνευστές στους εμπνευσμένους και από τους Πατέρες στους Υιούς. Πολλές φορές μάλιστα οι ομοιότητες είτε αποκτούν υπερβολική διάσταση, φτάνοντας στα όρια του μιμητισμού και της στείρας αντιγραφής ιδεών είτε λοξοδρομούν εντελώς μπασταρδεύοντας τα είδη με αποτέλεσμα ένα άκουσμα συνώνυμο της σύγχυσης. Ακόμα ακόμα και οι ίδιοι οι πρωτοπόροι συχνά δείχνουν να αναζητούν αγωνιωδώς την αντιγήρανσή τους, χωρίς όμως ικανοποιητικά αποτελέσματα πάντα. Δείτε για παράδειγμα την κατάρρευση μύθων όπως οι Sepultura. Ή των Pantera και των Sodom. Οι Slayer, πάλι, έχουν να γράψουν κολασμένου ρυθμού κομμάτι από την εποχή του “Dittohead”. Συν τοις άλλοις χάθηκαν ή εξασθένισαν μπάντες όπως οι Testament, Exodus και άλλοι (δεν μιλάμε τώρα για reunions του κώλου, για να κολλήσουμε ένσημα).
Ναι μεν αλλά. Βγήκαν και καλά albums στην πορεία -δεν λέω- αλλά κάπου το πράγμα δεν ήταν όπως πριν. Ειδικά αυτή η ανασφάλεια που εκδηλώθηκε στα αμέτρητα 8 1/2 με τα οποία βαθμολογήθηκαν οι δίσκοι. Το 10άρι και το 9άρι το ψάχνουμε ακόμα με το μικροσκόπιο. Δεν βγήκαν album κωλοδάκτυλα, όπως λέμε. Απλά πράγματα. Μιλάω για το thrash κυρίως έτσι; Τυχαίο είναι ότι το 'χουμε ακόμα και σήμερα για πεθαμένο; Ποιος θα περίμενε ότι θα ψάχναμε για thrash στη Σουηδία της μελωδίτσας; Έστω κι έτσι, παρά τις χαραμάδες ελπίδας που έδωσαν σχήματα, όπως οι The Haunted, πάλι το “Reign In Blood” έπαιζε όταν θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να μην μετατρέψουμε τα ηχεία σε κλανο-αναμεταδότες. Να βάλεις το κεφάλι σου στην πρίζα, κάνοντάς το προπέλα σε αντιτορπιλικό, έτσι; Όχι αστεία.
Ώσπου από τη στάχτη φάνηκε να βγαίνει πάλι φωτιά. Ακούστηκαν και πάλι οι αλυσίδες να σέρνονται στο ματωμένο έδαφος και τα καρφιά κατέβηκαν από το σκονισμένο χρονοντούλαπο. Η πένα της κιθάρας έγδαρε και πάλι τη μυρωδιά της νύχτας, δίνοντας ξανά εκείνο τον αιματοβαμμένο ρυθμό στο σβέρκο. Με διαβολεμένα ουρλιαχτά και ιδρώτα να στάζει πάνω στην ταστιέρα. Αυτό είναι κύριοι. Ατόφιο, καυτό, γαμημένα πωρωτικό ΤΗRASH. Με όλα του τα γράμματα και με όλες τις ιερές δομές του, που μας έκαναν να το προσκυνήσουμε.
Kreator - Enemy Of God. Τι δίσκος, Θέε μου! Ναι, σε Εσένα απευθύνομαι που τούτα τα θεριά σε βάφτισαν εχθρό τους και έφτυσαν με μένος μπροστά σου ό,τι καλύτερο και πιο ξεσκισμένο βγήκε την τελευταία 15ετία στο thrash κίνημα. Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό ΟΛΑ τα κομμάτια ενός δίσκου σπέρνουν, γαμούν και δέρνουν. Γαμώ τα mid-tempo μου γαμώ, επιτέλους βρέθηκε μια μπάντα να ξύσει ρυθμικά την κιθάρα και να τα ΧΩΣΕΙ, χωρίς να προκαλεί χασμουρητά για τη δήθεν “βαρύτητα” που θέλει να πετύχει με τον όγκο στις κιθάρες και το rhythm section και άλλες τέτοιες μαλακίες που ταιριάζουν σε ηχολάτρες πιο πολύ και όχι σε φίλους της μουσικής. Με απότομα κοψίματα και απρόβλεπτες εναλλαγές στον ήχο, διατηρώντας την αδρεναλίνη στο κόκκινο. Με το απαραίτητο σάπισμα του μικροφώνου, ανάμεσα σε κραυγές επιθετικότητας και όχι σοφιστικομπουρδολογίας. Μελωδία όπου χρειάζεται για να ηρεμεί το κτήνος και να ξεκουράζει το κεφάλι του. Άμεσο, ευθυτενές, απτό, σαφές κωλοδάκτυλο στα σκέλια μας. Επιτέλους!
Μπολιασμένα όλα τα ένδοξα στοιχεία της μπάντας, φιλτραρισμένα με την ωριμότητά τους μετά από 20 και βάλε χρόνια στο χώρο, οι Kreator δεν δείχνουν το δρόμο, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, αλλά ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΝ ποιoς κάνει κουμάντο εδώ πέρα. Σε αυτό το thrash καταιγισμό αποσπούν και παρασέρνουν μαζί τους ορισμένες πινελιές από τους ξεβαμμένους πια Slayer (πόσο ?Ηaunting the Chapel? και ?Ηell Awaits? μου θύμισε η ατμόσφαιρα τούτου του album!) αλλά και από το εν γένει καμένο thrash τοπίο.
Ώρα να διώξω όξω από το δωμάτιο τη μάνα μου και πάλι, σπάζοντας το κρανίο μου, όπου βρω. Το κτήνος βρυχάται ξανά:
“Tonight I See Familiar Faces, Voices of the Dead!!!”
10αράκι ακατέβατο.
Πάνος
Ω ρε φιλε τι ηταν αυτο! 5 λεπτα μου πηρε να το διαβασω… :roll: :evil: 8O
Sorry αλλά είχα πολλά να πω. 
Δεν είναι πάντα έτσι. Thanx πάντως που το διάβασες. 
Sorry αλλά είχα πολλά να πω. Δεν είναι πάντα έτσι. Thanx πάντως που το διάβασες. [/quote]
Ναι ρε συ don’ t worry! Σ επιστευω!
Μακάρι να πιστέψουν (αν όχι να πειστούν) και όσοι άλλοι το διαβάσουν.
Αν αντεξουν…