Όλοι ξέρετε, φαντάζομαι, τον Leif Edling, ιδρυτή, μπασίστα και σχεδόν μοναδικό συνθέτη των Candlemass. Το 2002 παρέα με τους Mats Leven (v), Peter Stjärnvind (d)
Jörgen Sandström (g), Fredrik Åkesson (g) και Carl Westholm (k), σχηματίζει αυτή την μπαντάρα!
2002 και κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ…
…στο οποίο παίζουν doom του κερατά με απίστευτες συνθέσεις και τρομερό όγκο στις κιθάρες!! Ντράμερ και ρυθμικός κιθαρίστας παίζουν και στους Entombed (ο κιθαρίστας εκεί παίζει μπάσο). Κομματάρες όπως το Krux, Omfalos, Popocatepetl και το έπος Lunochod, σίγουρα δεν τα γράφουν όποιοι κι όποιοι!
2006 και…
…τι να λέμε τώρα!! Κρίμα μόνο για την ρηχή παραγωγή!! Διαφορετική προσέγγιση στις συνθέσεις, πιο σάπιες και ακόμα πιο νοσηρή, αραχνιασμένη ατμόσφαιρα!! Για κομμάτια θα αναφέρω το υπερέπος Depressive Strokes Of Indigo, το Devil Sun (με το απίστευτο τελείωμα), το Too Close To Evil (τρομερό ανατολίτικο ρεφραίν)…
Έχουν ήδη ηχογραφήσει το καινούριο τους ανοσιούργημα, το οποίο αναμένεται με τρομερό ενδιαφέρον…In Leif We Trust…
Το πρώτο Krux είναι μεγάλη δισκάρα.
Τόσο πολύ, που είναι το κορυφαίο άλμπουμ στο οποίο έχει συμμετάσχει ο Mats Leven μαζί με το Abstract Algebra. Απλά τα πράγματα.
Συμφωνώ απόλυτα. Πλάκα-πλάκα πόσο άδικα ξεχασμένοι είναι οι Abstrakt Algebra; Το πρώτο Krux είναι όντως μεγάλη δισκάρα και ήμουν πολύ τυχερός που το είχα ακούσει λίγο αφότου κυκλοφόρησε, γιατί εκείνη την εποχή είχα χάσει επαφή με το συγκεκριμένο ήχο.
Ας είναι καλά ο φίλος που μου το είχε προτείνει τότε, ο οποίος τώρα άνοιξε αυτό το thread για το δίσκο.
Πωπω έχω καμιά 4ετία να τους ακούσω αυτούς. Γαμάτη μπάντα. Θυμάμαι όταν είχα πρωτοακούσει το Black Room το έλιωσα τόσο πολύ στη συνέχεια, που το σιχάθηκα! Σιδηροδρομικό τιτάνειο ριφφ!
To νέο album των υπέροχων Σουηδών doomsters κυκλοφορεί τέλη Νοέμβρη (21/11) και θα έχει τον τίτλο:
Krux III-He Who Sleeps Amongst the Stars.
Θα περιέχει 7 κομμάτια και μερικοί τίτλοι είναι: He Who Sleeps Amongst the Stars, Emily Payne, Hades Assembly και ένα δεκάλεπτο κομμάτι με τον τίτλο Prince Azaar and the invisible Pagoda.
Από τα δείγματα που άκουσα, φαίνεται πως θα έχουμε έναν αρκετά αξιόλογο δίσκο.
Παρατηρώ μια πιο μελωδική στροφή. Μου άρεσε πάντως που επέστρεψαν σε καθαρότερες παραγωγές γιατί κατά τη γνώμη μου η βρωμιά του 2ου album δεν ταίριαζε στο στυλ της μπάντας και αδικούσε και τη φωνάρα του Mats.
Βέβαια τα κιλά του ντεμπούτου (ένας από τους δίσκους ορόσημα των 00’s για το doom) δεν πρόκειται να ξεπεραστούν.
Το πρωτο ειναι πολυ καλο, το δευτερο μετριο, αλλα “In Leif we believe” και μετα τα τελευταια φοβερα Candlemass εχω ελπιδες για κατι καλο. Και ναι, θελω καθαρη παραγωγη, οχι σαν του II.
Στο πρώτο αν εξαιρέσεις το πρώτο τραγούδι είχα βαρεθεί τη ζωή μου, το δεύτερο το ΛΑΤΡΕΨΑ και το κατατασσω στους top doom δίσκους που έχω ακούσει και περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τρίτο…
