Aυριο κυκλοφορει και επισημα το καινουριο αλμπουμ της ΜΠΑΝΤΑΡΑΣ και βλεποντας με ενα γρηγορο search οτι δεν υπαρχει καποια αναφορα ειπα να ανοιξω το θρεντ οπου θα μπορουμε να συζηταμε
ΤΟ ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΓΑΜΑΕΙ. Αυτη η μπαντα ποτε δεν απογοητευει:!:
Νταξει το εχω ακουσει τρεις φορες και προσπαθω να συνελθω. Για μενα Unspoken και What does it take μπαινουν με ανεση σε συζητηση για τοπ 10 τραγουδιων της μπαντας (ειδικα το 2ο εχει παιξει στο repeat τουλαχιστον 7 φορες), πανεμορφοι μελωδικοι πειραματισμοι σε κομματια οπως Steady Breakdown και Low Tide (χωρις βεβαια αυτο να σημαινει οτι απο τα υπολοιπα λειπει η in your face σλατζιλα που ολοι αγαπησαμε) και μεγαλη αποδοση απο το Λαουρακι.
Οσοι πιστοι ακουσατε!
Δεν του έχω δώσει τις ακροάσεις που πρέπει αλλά με αυτές τις λίγες μου φάνηκε ανώτερος από τον προηγούμενο. Επίσης αυτό που παρατήρησα είναι ότι ακούς κάποια τραγούδια και νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει ήδη. Αυτό δεν το λέω για κακό. Ίσα-ίσα, προσωπικά, μου δίνουν αυτό το συναίσθημα της “οικειότητας” με τη μπάντα. Σαν να γράφουν δηλαδή τα τραγούδια που θελω εγώ να ακούσω.
Πιο συγκεκριμένα τώρα, συμφωνώ με τον private koker, το “unspoken” και το “what does it take” έχουν ήδη γίνει hit-άκια. Προσωπικά γουστάρω πολύ και το “grounded” με τη sabbath-ική ριφφάρα αλλά και το ψυχεδελικό “drifting”.
3 ακροασεις.Πλεον εχουν 100% το know how της υλοποιησης οσων σκεφτονται και για μενα φαινεται κυριως στο πως ‘‘γεμιζουν’’ τα κομματια(καλα δε μιλαω για την αρχη αρχη τους που παιζαν πιο ωμα ετσι κι αλλιως).Παλιοτερα καποια μου διναν την αισθηση οχι ακριβως οτι ειναι γυμνα, αλλα οτι ηθελαν λιγο ουσια παραπανω ρε παιδι μου.Τωρα δε παιζει ουτε για πλακα αυτο, φτιαχνουν τη καλυτερη γαλοπουλα με γεμιση απο ποτε, ανεβηκαν λεβελ στο arrangement.Σα γενικη παρατηρηση, δωσαν μπολικο χωρο στο μπασο να κανει τα δικα του και εν τελει αυτο εδωσε παρα πολλα ποιντς στο τελικο αποτελεσμα.Η μπορει απλα να διναν παντα χωρο και τωρα απλα να γραψαν καλυτερες μπασογραμμες, dunno, το μπασο παντως σπερνει.Το Steady Breakdown ειναι το Unknown Awareness του καινουριου και δεν εχουν γραψει πολλα τετοια οι Kylesa θαρρω(το αγαπημενο μου)…μεχρι και riff που θα ζηλευαν οι Goblin γραψαν(Grounded).Το αλλο το Drifting αλλη κομματαρα απο κει, πως τελειωνει ετσι, μα τα χιλια τα ριφφς.Low Tide πανεμορφο, ταξιδι.
Πόσο απολαυστικός και καυλιάρικος δίσκος. Ενας αχταρμάς από μουσικά είδη και είναι ολόφρεσκος με τέλεια φωνητικά και γαμάτο groove.
Και τόσο άμεσος ταυτόχρονα.
Στα τοπ της χρονιάς άνετα.
