31 χρόνια περιμένω να περάσω από το ένα στάδιο στο άλλο…
*κατέβηκε, αύριο τα σπουδαία
**Grym σου πω εγω που είμαι λίγο λαλημένος στα μυαλά. αμα κολλήσεις πολύ στους στίχους(που δεν γίνεται και αλλιώς) παίζει να φτάσεις σε ωραιότατα επίπεδα κατάθλιψης
Βρήκα χρόνο να απομονωθώ και να το ακούσω με την πρέπουσα σημασία. Τέρμα τα straightforward και πιασάρικα σημεία, εδώ το περιπλέκουν και το κάνουν πιο υπόγειο.
Μεγάλωσαν, όντως. Θα μπορούσε να είναι americana-folk αν κριθεί από την εικονοπλασία του, η αφηγηματικότητα μένει, μα περνάει σε άλλο περιεχόμενο. Αν εξαιρέσουμε Stay Happy Here και The Child We Lost 1963 (άντε και Objects In Space), τα υπόλοιπα είναι σχεδόν sublime στο πως και γιατί σε ρίχνουν. Δεν περιμένω να δεθώ μαζί του, παρά μόνο σε 3-4 μήνες που θα με έχει παιδέψει περισσότερο. Όπως και να 'χει, εκπληκτικά EΝΗΛΙΚΟ screamo.