Preorder εδώ.
αντε γεια, εφυγε κιολας πρηοντερ το μπαντλ
παρθηκαν και εισιτηρια. χαμος.
fail το αποπανω. ενηγουεη
με μια δυο ακροασεις, πανεμορφο μου φαινεται για αλλη μια φορα, αλλα δεν εχω δωσει σημασια σε στιχους ακομα, που ειναι τα παντα στους la dispute. Μουσικα τοχουν στρεψει παραπανω στη μελωδια και στον καθαρο ηχο. Τι γκρουβ ειναι αυτο στο Mirror…
Στο αυτι παντως, η μεταμορφωση σε mewithoutYou γινεται ολο και πιο εμφανης… (που δεν ειναι κακο πραμα καθολου).
Στρημαρει εδω ε
Με λίγες παραπάνω ακροάσεις θα λεγα πως το χουν στρέψει στην εσωστρέφεια και στα πιο σκοτεινά μονοπάτια. Χωρίς στίχους πάντα.
Εντάξει, είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά με κάθε ακρόαση γίνεται και καλύτερο.
Επίσης, τι εστί mewithoutYou; Να μάθουμε κι εμείς αν είναι έτσι!
Ιδιαιτερη μπαντα και καλυτερα να σου πει ο ριπ νουμπ τα περισσοτερα.
Στην ουσια ξεκινησαν ως πανεξυπνοι storytellers με καποια post-hardcore στοιχεια, αλλα κυριως ομορφες νωχελικες μελωδιες. Τωρα έχουν αφησει στην ακριη τα post-hardcore στοιχεια και ειναι πιο μελωδικοι, πανεμορφοι ομως nonetheless.
Εμενα η τωρινη κατευθυνση των La Dispute μου θυμιζει τις παλιοτερες τους δουλειες, πραγμα θετικο οπως ξαναειπα. Το ακομα θετικοτερο ειναι πως οι La Dispute δεν εχουν τα καπως σπαστικα religious undertones που ειχαν οι mwY
εδω ειχα γραψει κατι πιπες για το τελευταιο τους σιντι
http://www.rocking.gr/reviews/album/MeWithoutYou_-_Ten_Stories/4258/
Να βγει ο Νουμπ στα τηλεφωνα
Ω ρε τι κομματάρα είναι αυτή :!:
Να βγει ο κύριος ριπ νουμπ, ναι.
Και βασικά κάτι μου θυμίζει από ιντυ/αλτερνατιβ χώρο αλλά σκαλώνω και δε μπορώ να θυμηθώ τώρα.
Και για να μην πάει τελείως άσκοπο το ποστ…
τα lyrics από 2 κομμάτια του αλμπουμ, http://www.darklyrics.com/lyrics/ladispute/roomsofthehouse.html .
Αργότερα θα τα συμπληρώσουν όλα φαντάζομαι.
Καλά θα περάσουμε για ακόμα μια φορά.
Μην εισαι μπομπος, ολα τα κομματια παιζουν σε Lyric video στο youtube της μπαντας, φτιαγμενα απο τον μπασιστα και CREATIVE DIRECTOR, adam vass
Nα βγει στα τηλεφωνα γιατι τον βλεπω που λουρκαρει το θρεντ αλλα μιλια δεν βγαζει. ΟΛΑ ΤΑΒΛΕΠΩ.
Επειδή ήμουν από το τηλέφωνο δεν έγραφα τίποτα 
Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για τους mwy.
Είναι μέσα στα αγαπημένα συγκροτήματα που ανακάλυψα το 2006, το brother sister από τα καλύτερα album που έχω ακούσει και το gentlemenδεν πρόκειται να το βαρεθώ ποτέ. Οι αλληγορικοί/μεταφορικοί στίχοι που απαγγέλλει ο Weiss ταυτόχρονα με τις εκπληκτικές συνθέσεις που κινούνται από post hardcore μέχρι indie είναι που κάνουν το συγκρότημα τόσο μοναδικό.
Εδώ μέσα δεν εκθειάζονται όσο θα έπρεπε επειδή έχουμε γεμίσει μεταλάδες.
Την Παρασκευη εσκασε στην πορτα μου το βινυλιο με το μπουκλετ με τους στιχους και παρουσιαση της συνθεσης του δισκου.
Εκατσα χθες να κανω την κλασικη αναλυση του δισκου με στιχους εν οψη του ρηβιου. Μου χαλασε την Κυριακη. Παλι κλαμα, παλι μιζερια.
Λιγοτερο relatable απ’οτι ηταν το Wildlife, αλλα πρεπει νασαι φτιαγμενος απο πετρα για να μη σε γαμησει η ιστορια και το θεμα του δισκου.
ΩΙΜΕ, ΚΑΤΑΡΕΣ
Με δύο αυτιές που του έριξα ξεχώρισα τα Scenes from Highways 1981-2009 και Stay Happy There. Νομίζω το προηγούμενο μου άρεσε πιο πολύ. Πρέπει να το ακούσω κι άλλο.
'σπεραα
Έχει ένα λάθος: μεγαλύερη
Καταρχάς, υπάρχει βιντεοκλιπ του [I][U]For Mayor In Splitsville[/U][/I]
Κύριε Γιάσονα πολλά λέτε για τους στίχους και δεν κάνει :lol:
Ψιλοδιαφωνώ στο σημείο για τη δραματικότητα. Αυτή η στροφή προς τους MeWithoutYou που είπατε και πιο πάνω, προσδίδει παραπάνω δράμα/συναίσθημα στα δικά μου αυτιά, Ίσως φταίει και το οτι ο Jordan Dreyer έχει πραγματικά ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕΙ τις ερμηνείες του.
Επίσης πρέπει να γίνει αξίωμα πλέον το εξής: Κάθε δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει και πρόκειται να κυκλοφορήσουν οι La Dispute και οι Touche Amore θα είναι αριστούργημα :!:
Για τους στίχους δε θέλω να πω κάτι μιας και το τι πληγές ανοίγουν και τι ουλές αφήνουν στον καθένα είναι κάτι τελείως προσωπικό.
Αλλά…
[I][U]I will fix whatever is not the sweetness in your eyes[/U][/I] .-
Παρεξηγησες φιλτατε, εσυ αυτο που περιγραφεις γω το λεω θεατρικοτητα. “Δραματικοτητα” εννοω κυριως με την εννοια του “no more fucking drama”. Ο πρωτος δισκος ειναι υμνος ως προς τον teenage χωρισμό και στο πως το αντιλαμβανετε καποιος τοτε, με τρελες υπερβολες και η ζωη μου τελειωσε και τετοια. Το οτι το κανανε με στυλ, αρτιστικό και γενικα πανεμορφο δε σημαινει πως ήταν τιγκα στην υπερβολη και το ντραμα.
Αυτος ο δισκος δεν εχει τετοια. Πιο ωριμα πραματα. Μεγαλωνουν τα παιδια και μεγαλωνουμε και μεις μαζι τους
Μεγάλη αλήθεια.
Την δραματικότητα δεν την εννοώ με την κακή έννοια. Για να είμαι πιο σωστός, ναι, πιο πολύ εννοώ ο,τι κι εσύ. Απλώς για τις λέξεις εκφραστικότητα/γεμάτο συναίσθημα/θεατρικότητα, είπα να χρησιμοποιήσω την “δραματικότητα”.
Συμπαθάτε με αλλά σχεδόν όλη μέρα έχω πάρει αγκαλιά δισκογραφία La Dispute μαζί με στίχους… :?
Επίσης, δε θα λεγα οτι το πρώτο είναι ύμνος μόνο στον teenage χωρισμό. Στο teenage στέκομαι βασικά. Γενικά στο χωρισμό θα λεγα. Το teenage προκύπτει ίσως λόγω της ηλικίας των μελών και του τραγουδιστή. Άσε που και από μόνο του το θέμα του χωρισμού είναι σχεδόν εκ φύσεως μέσα στην υπερβολή.
ναι, το teenage δεν το εννοω 100% κυριολεκτικα. Απλα την υπερβολικη αντιδραση του “ω, γκρεμιζετε ο κοσμος μου” που αν το δεις μερικα χρονια μετα, λες, “νταξει, συμβαινουν αυτα”.
Μπορει καποιος αν σου πει πως ο αρχικος χωρισμος ηταν που σε κανε κυνικο και τα βλεπεις ολα λιγο πιο τετραγωνα, και θα συμφωνησω, γιατι αυτος ο καποιος ειμαι γω. Το θεμα ειναι πως αλλος ο χωρισμος που πραγματευοταν το ντεμπουτο και αλλος ο χωρισμος που πραγματευεται αυτος.
Ειναι πολυ πιο ‘ανθρωπινος’, γηινος και γειωμενος. Δεν ξερω πως να το πω ακριβως.
Ρε, επιβαλλεται περασμα των δισκων των la dispute με στιχους. Δεν γινεται αλλιως. Storytellers ειναι.
Νομίζω πρώτη φορά άκουσα το καινούριο ολοκληρωμένα, όπως πρέπει. Ε και μετά με πήρε η κατρακύλα με όλα τα υπόλοιπα. Επίσης να πω πως και τα ΕΡ με τα spoken word είναι πολύ πολύ όμορφα.
Τώρα, όλα αυτά που λες,
τα είπες πιο πριν με μια πολύ σωστή φράση.
“Μεγαλώνουμε και εμείς μαζί τους”.
Το οτι είμαι σχεδόν 7 μήνες πιο μεγάλος απ’ τον τραγουδιάρη δεν το σχολιάζω
Είναι νόμος πως ειδικά ο πρώτος χωρισμός θα είναι “το τέλος του κόσμου”. Εκεί στην εφηβεία. Και προχωρώντας γίνεσαι πιο κυνικός, όπως λες κι εσύ, πιο ρεαλιστής ίσως, πιο σκληρός, ίσως πιο άκαρδος ακόμα. Ε, τούτοι 'δω όμως σου ρημάζουν την ψυχή, όπως και να 'χει, δεν το γλυτώνεις.
Κοιτώντας την μεγάλη εικόνα, θα μπορούσα να πω πως 1ος δίσκος=εφηβικός έρωτας, 2ος δίσκος=δυσκολίες κατα τη διάρκεια της ζωής, 3ος δίσκος=το τέλος του γάμου και του έρωτα. Μια τριλογία. Η φυσική (;!) εξέλιξη. Στον 1ο δίσκο συναντάμε τον πιο αφελή/σχολικό (αλλά πέρα ως πέρα αληθινό) έρωτα, ενώ εδώ τα πράγματα είναι πιο “ρεαλιστικά”, πιο βουβά (επίσης πέρα ως πέρα αληθινά).
La Dispute με καταστρέψατε :?
Και κάτι άλλο, που ίσως ακουστεί λίγο αφελές, αλλά θέλω να το πω.
Προσωπικά με έχουν αγγίξει ΠΑΡΑ πολύ, αν όχι όλοι-σίγουρα οι περισσότεροι στίχοι των La Dispute. Το λέει αυτό ένας άνθρωπος που είχε μια απολύτως νορμαλ/αναμενόμενη εως βαρετή παιδική-εφηβική ηλικία. Δε θέλω να φανταστώ πως μπορούν να δεθούν με τους στίχους των La Dispute άτομα με ταραγμένη και δύσκολη παιδική-εφηβική ηλικία, ή με κανέναν αποτυχημένο γάμο (εντάξει too much αλλά δεν πειράζει).
Αυτά προς το παρόν.