12 χρόνια μετά το πολύ καλό - προσωπική άποψη - Return to Heaven Denied οι Ιταλοί power metallers (φλερτάρουν ελαφρά και με το progressive) επιστρέφουν με το δεύτερο μέρος της ιστορίας, το Return to Heaven Denied Pt. II: “A Midnight Autumn’s Dream”. Έχει επιστρέψει πλέον και ο Olaf Thorsen (κιθαρίστας και βασικός συνθέτης της μπάντας).
Tracklist
[ol]
[li]“The Shooting Star” ? 8:09
[/li][li]“A Chance” ? 5:49
[/li][li]“Like Shadows in the Dark” ? 5:30
[/li][li]“Princess of the Night” ? 5:49
[/li][li]“Sailors of Time” ? 4:30
[/li][li]“To Where We Belong” ? 4:46
[/li][li]“A Midnight Autumn’s Dream” ? 6:51
[/li][li]“The Morning’s Call” ? 6:35
[/li][li]“In This Void” ? 4:35
[/li][li]“A Painting on the Wall” ? 5:1
[/li][/ol]
Το album κυκλοφορεί από σήμερα, 13/7, στα χέρια μου όμως είναι από χθες μέσω online παραγγελίας απευθείας από τη δισκογραφική.
Με μια πρώτη ακρόαση βρίσκω ενδιαφέροντα στοιχεία που έλειπαν στις προηγούμενες αδιάφορες κυκλοφορίες τους.
Όντως και εγω το ίδιο. Απο το power metal άλμπουμ που άκουγα τότε πάρα πολύ. Μακραν φυσικα ότι καλυτερο έχει βγάλει η Ιταλια στον χωρο αυτό. Το καινουργιο το κατεβασα ειχα βάλει να το ακουσω αλλα το παράτησα στο 3ο κομμάτι περίπου. Περισσότερο δεν είμουν σε διάθεση για να ακουσω κάτι σχετικο παντως, κάποια στιγμή θα ακουστει και αυτό.
Παντως μετα το 1ο ερχοταν η μια μουφα μετα την αλλη.Οτι επεστρεψε ο Olaf ειναι καλο,απο την αλλη μαλλον ειναι και η τελευταια τους ευκαιρια μπορω να πω.
Ναι οντως… εκεινο το Sons of Thunder που πηγα και το πηρα με το που βγηκε τότε ήταν μεγάλη μπαρούφα. Δεν ξανασχολήθηκα μαζί τους. Συμπαθητικό ήταν ενα ep που ειχαν βγαλει λιγο πιο πριν βασικα αν και όχι τιποτα το ιδιαίτερο.
Καλά το Sons of Thunder είχε και τραγική παραγωγή και τα όποια καλά σημεία τα χαντάκωνε.
Αλλά και εγώ που το πήρα όταν κυκλοφόρησε απογοητεύτηκα αρκετά.
Από τους εναπομείναντες Labyrinth το “Freeman” ήταν αξιόλογο. Τα υπόλοιπα από αυτούς ήταν κάτω του μετρίου.
Ορισμένα από τα αλμπουμ των Vision Divine (του κιθαρίστα αφού έφυγε από τους Labyrinth) πάντως ήταν πολύ καλά, ειδικά το “Stream Of Consciousness”.Σε όσους άρεσε το Return to Heaven Denied μάλλον θα τους αρέσει και αυτό.
Σε γενικές γραμμές όμως η πορεία των Vision Divine ήταν πολύ καλύτερη. Πισωγύρισμα η επιστροφή του Magnani (έτσι δεν λέγεται ο κιθαρίστας?)…
Ωραια πηγε η πρωτη ακροαση.Ψιλοανατριχιασα με το που ακουσα τη μελωδια του Moonlight να ξεκιναει και αυτον τον δισκο στο Shooting Star.Θα το ξανακουσω αυριο με πιο ξεκουραστα αυτια…
και γω το χα παρει αυτο γιατι το χαμερ του χε βαλει 7-8? δεν θυμαμαι. την επομενη το χαρισα σε φιλο. και να φανταστεις οτι τοτε ακουγα μεχρι και λουκα τυριλι.
Ημουν 15 χρονών όταν είχα λιώσει το cd από το παίξιμο.
12 χρόνια μετά μου ήταν δύσκολο να κάτσω να ακούσω power αλλά θυμούμενος την αίσθηση που ένιωθα πιτσιρικάς με το pt1 είπα να του δώσω μια ευκαιρια…
Στην αρχή με τις 2-3 πρώτες ακροάσεις μάλλον το προσπερνάς αδιάφορα.
ΜΕΤΑ όμως σου κολλάει στον εγκέφαλο και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις !!!
Ειδικά η τριάδα :
A midnight autumn’s dream
Mornings Call
Into This Void (Προσκυνώ)
=D> :thumbup: