Για να έχω καλό ερώτημα, ποιες είναι οι κορυφές των (συμπαθέστατων κι αξιοπρεπέστατων) lamb of god;
1 Like
As The Palaces Burn - Ashes Of The Wake - Sacrament
Η σειρά πάει ανάλογα με τη μέρα. Ελάχιστα παρακάτω Wrath και VII
1 Like
Χαίρομαι που κατά κάποιο τρόπο διαφωνούμε στις κορυφές, γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι μεγάλη μπάντα.
Για 'μένα τα As the Palaces Burn και Wrath είναι άπιαστα.
Στο Ashes of the Wake π.χ. έχω μεγάλο πρόβλημα με την παραγωγή, πράγμα που δε μειώνει στο ελάχιστο το πόσο 9/10 είναι βέβαια. Αλλά γενικά, δεν έχουν ούτε καν μέτριο δίσκο. Δεν ξέρω γιατί δε σας κάθεται το καινούριο…
1 Like
Ξεκινάμε με την αδιαμφισβήτητη κορυφή το Ashes of the wake.
Mετά πάει με το γούστο. Άλλοι δεν γουστάρουν τίποτα.
Εγώ θα πω τα Resolution, Wrath, Sacrament, As Palaces Burn, Sturm and Drang, New American Gospel.
Aν είναι να ξεχωρίσω 2, Ashes και Resolution.
1 Like
Προσωπικά βρίσκω τους LoG μια μπάντα που θα έβγαζε ένα πολύ ωραίο best of με 10-15 κομμάτια. Με άλλα λόγια βρίσκω ότι, κατά μέσο όρο, το 1/3 κάθε δίσκου τους είναι μέτριο. Ευτυχώς live είναι φοβεροί!
Εμένα μου αρέσει αρκετά η πρώτη περίοδος της μπάντας (New American Gospel, As the Palaces Burn). Ούτε σε αυτήν όμως μπορώ να πω ότι ακούω με αμείωτο ενδιαφέρον όλον τον δίσκο.
Πέραν της επαναληψιμότητας, βρίσκω σχεδόν όλες τις κυκλοφορίες τους (αν κι αυτό βελτιώθηκε στο VII), να πάσχουν από παραγωγή. Από τη μουντίλα των 2 πρώτων στο - όσο πιο γυαλισμένο γίνεται - Ashes κι από εκεί στο loudness war του Resolution.
Τελικά νομίζω ότι μάλλον το Sacrament (με το απαράδεκτο εξώφυλλο) θα επέλεγα ως καλύτερό τους.
Bottom line: κορυφές έχουν… αλλά δεν τις λες και Ιμαλάια…
3 Likes
Καταλαβαίνω το πόιντ σου. Από την άλλη one man’s Alps is another man’s Himalayas.
Όπως και να 'χει, προσυπογράφω απόλυτα στο σχόλιο για τα λάιβ. Σε κείνο το στριμ που είχε ανέβει τις προάλλες με Megadeth/LOG/Trivium/In Flames η ενέργεια που έβγαζε το σετ τους απείχε μίλια από τον επόμενο. Και μιλάμε για φτασμένο όνομα, όχι για μπάντα στα ντουζένια της.
Η αλήθεια βέβαια είναι δω (α ρε Chris):
1 Like
Με δίσκους μετά το Sacrament δεν έχω πολυασχοληθεί αφού ψιλοαπομακρύνθηκα από metal γενικά αλλά απ’ όσα κατέχω, εύκολα Ashes of the Wake. Πλέον το λες και κλασσικό νομίζω.
Από τα υπόλοιπα, New American Gospel και As The Palaces Burn τα έχω ίσα, το Sacrament το έχω λίγο πιο κάτω.
2 Likes
3 Likes
Αν εξαιρεσεις τα απαισια φωνητικα του Randy Blythe, εξαιρετικη εκδοχη του Wake Up Dead, που ειναι ηδη κομματαρα.
Αν ειχε μονο τα φωνητικα του Mustaine, θα ελεγα καλυτερο απο το αρχικο.
Ευτυχως που δε τραγουδουσε ο Mustaine 
Φυσικα και τραγουδησε… δεν το ειδες το βιντεο ?
Δεν ξέρω αν συζητήθηκε σε άλλο τοπικ, αλλά πολύ ευχάριστη έκπληξη το νέο LoG.
Πρώτον, έχουν κατασταλάξει στο θέμα παραγωγής που τους ταλαιπωρούσε για πολλά αλμπουμς και δεύτερον, ο Ράντι είναι σε εκπληκτική φόρμα με καταπληκτικές ερμηνείες κι ένταση.
4 Likes
Συμφωνω! Τρεχουν ενα σερι τριων δισκων ο ενας καλυτερος απο τον αλλον. Και παρολο που εφυγε ο ενας αδερφός πανε τρενο
2 Likes
Παρα πολυ τιμια κυκλοφορια, και οπως πολυ σωστα αναφερατε απο πανω δεν μας εχουν απογοητευσει καθολου με τα τελευταια αλμπουμ.
Το Omens, οπως και τα προηγουμενα αλμπουμς, εχει 2-3 τραγουδια που ειναι τρομερα και αυτοματα θα ελεγα κλασσικα οπως το Nevermore (εχω ηδη 50 plays 
), το Grayscale και το ομωνυμο Omens με τον υπολοιπο δισκο να ακουγεται πολυ ευχαριστα.
Η μπαντα εχει βρει τη συνταγη και παραγει ποιοτικες κυκλοφοριες ακομα και χωρις τον Chris Adler με τον νεο να τα πηγαινει πολυ καλα. Ο Randy θεουλης τι να πουμε - οντως τρομερες ερμηνειες.
3 Likes
το εχω λιωσει το αλμπουμ μιλαμε,πολυ δυνατο.ευγε
2 Likes