Βασικά δεν έχω καταφέρει ακόμη να το ακούσω όπως του αρμόζει ρε γαμώτο.
Αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι το τραγούδι Acquired Taste πρέπει να το ακούσουν [B][U]ΟΛΟΙ[/U][/B] και θέτει άνετα υποψηφιότητα για το τραγούδι της χρονιάς. Είναι συγκλονιστικά καλό.-
Αν ήταν σε δίκσο των Muse, θα παραμιλούσε ο κόσμος
Φανταστικό άλμπουμ.-
Όντως φανταστικό άλμπουμ, απο τα καλύτερα που έχω ακούσει αυτή τη χρονιά.
Mήπως μιλάμε για τον prog metal δίσκο της χρονιάς παίδες; Για να μη πω για τον καλύτερο δίσκο από το Traced in Air των Cynic…
Φοβερό musicianship, φοβερές ιδέες, άψογα όλα! Ένα χωνευτήρι αμέτρητων επιρροών που περνάει από μπροστά σου χωρίς να το καταλάβεις: τη μια θα είναι οι Mars Volta, την άλλη οι POS, την άλλη οι Οpeth, την άλλη jazz-ιές, την άλλη prog rock 70’s και ούτω καθεξής! Και όλα αυτά με ένα απόλυτα original ήχο και ύφος!
Ο δίσκος συστήνεται ειδικά σε όσους ΔΕΝ αρέσει ιδιαίτερα το prog metal και η τυποποίηση που το έχει καταταλαιπωρήσει κατά καιρούς:wink:
Εγώ το έχω παραγγείλει ήδη, τσιμπήστε το asap!!!
υγ: αυτό το Forced Entry τι έρωτας είναι…
επομενως θα του κανω μια δοκιμη!
αυτοι ειπαμε θα ειναι support στους Amorphis ε?
(Μίνι) μπαμπ γιατί ο amazing journey έχει απόλυτο δίκιο.
Έχω σταματήσει ν’ ασχολούμαι με προγκμεταλιές εδώ και χρόνια, ακούω μόνο καμιά φορά μερικά από τα μεγάλα συγκροτήματα όταν βγάζουν κάτι καινούριο κτλ., από πιο καινούρια συγκροτήματα, δε, ούτε λόγος, αλλά αυτό εδώ (δεν έχω ακούσει κάτι άλλο από Leprous, υπ’ όψιν) είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από το Paradise Lost των Symphony X και μετά :!:
Προσωπικά το φήλινγκ που μου βγάζει ο δίσκος (όπως και το TPS αλλά αυτή τη φορά περισσότερο) είναι κάτι ανάλογο της πρώτης φοράς που ήρθα σε επαφή με sieges even ή riverside. Ακόμα και να μη σου λέει πολλά το προγκ δηλαδή, κάποια πράγματα είναι τόσο προσιτά, ελεύθερα και με τόσο μεγάλη προσωπικότητα που είναι αστείο να το πας σε ταμπέλες & τέτοια. Ούτε καν. Όταν μπορείς και μιλάς σε ανθρώπους τελείως έξω του ιδιώματός σου έχεις πετύχει το υπέρτατο, τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ολοταχώς για πρώτη 5άδα λέμε…
“Mediocrity wins”? Not anymore muthafuckas! <3 <3 <3
Κρέντιτς στο παλικάρι στα φωνητικά, έχει κάτι από Simen Hestnaes ο θεούλης.
Καταπληκτικό κομμάτι, από τα πολύ αγαπημένα μου στο δίσκο. Το βίντεο είναι πολύ σκανδιναβικό.
mamalakis psycho mode
Συγχαρητήρια στον Πάνο για τη [B]συνέντευξη στον Tor Oddmund Suhrke[/B], έναν εκ των δύο κιθαριστών της μπάντας.
Τα λεγόμενά του (επιρροές, στόχοι) δικαιώνουν την ποιότητα του Bilateral και τα υψηλά standards που έχουν θέσει οι Leprous. Παρά το ότι είναι όντως σπουδαίος δίσκος, η ανταπόκριση του Bilateral από κόσμο και κριτικούς θα δώσει μεγάλη ώθηση στη μπάντα. Ελπίζω να υποστηρίξουν και ζωντανά το δίσκο, καθώς τώρα υπάρχουν πολλοί που περιμένουν πολλά από αυτούς. Αδιαμφισβήτητα από τις μεγαλύτερες θετικές εκπλήξεις της χρονιάς.
Εγώ πάλι βλέπω ότι μετρημένοι 5-10 άνρθωποι να ασχολήθηκαν μαζί τους , δυστυχώς.
Το “Bilateral” είναι το πιο “φρέσκο” πράγμα που έχω ακούσει φέτος. Συνεχίζει να μου ακούγεται το ίδιο εντυπωσιακό από την πρώτη φορά που έπεσε στα χέρια μου.
Συμφωνώ μαζί σου. Δυστυχώς και σε ξενα fora που μπαίνω λίγοι ένιωσαν και άκουσαν προσεκτικά το δίσκο, και γενικά δοκίμασαν να έρθουν σε επαφή με τη μουσική τους.
Μάλλον οι progsters είμαστε πιο κολλημένοι απ’ότι θέλουμε να νομίζουμε:wink:
Παίδες, δεν είπα ότι έγιναν DT. Ακόμα κι αν λίγοι (συγκριτικά με άλλες prog μπάντες) ενδιαφέρονταν γι’ αυτούς, μετά το Bilateral έγιναν σαφώς περισσότεροι. Νομίζω ότι και διεθνώς οι περισσότεροι τους ήξεραν ως τη μπάντα του Ihsahn, ενώ τώρα ασχολούνται με τον καινούργιο τους δίσκο. Οι αριθμός των reviews στο Bilateral δεν συγκρίνεται ούτε με το Tall Poppy Syndrome. Επαναλαμβάνω: η μουσική τους είναι αρκετά ιδιαίτερη και δεν αφορά τη μάζα των metal, ούτε καν (ίσως) την πλειοψηφία των prog οπαδών. Ωστόσο, εκλαμβάνω το Restless για παράδειγμα ως γέφυρα της μπάντας με νέο για αυτήν κοινό.
Χίλια μπράβο στους Leprous για αυτή την επιτυχία τους. Σαφέστατα είναι ένας δίσκος φρέσκος και ποιοτικός.
Ανυπομονώ να τους δω για 2η φορά σε 10 μέρες.
Και μόνο η επιλογή της ΙΟ τους έδωσε μια εξωστρέφεια και λίγο status σε σχέση με το παρελθόν. Σίγουρα τους πήγε μπροστά το “Bilateral” σε όλους τους τομείς που αναφέρεις, απλά η αίσθησή μου είναι ότι θα μπορούσε να τους τσεκάρει και περισσότερος κόσμος, βάσει feedback από τα reviews και τις απόψεις του κόσμου που άκουσε το άλμπουμ.
Και ισχύει αυτό που λέει στη συνέντευξη. Σχεδόν καθένας έχει διαφορετικό αγαπημένο τραγούδι από το άλμπουμ.
Παραβλέπω το αθλιότατο όνομα της μπάντας και έχω να πω μόνο πως το Bilateral παίζει στο δικό μου τοπ5 της χρονιάς στάνταρ.Μεγάλη μπάντα,πολύ ελπιδοφόρα και με φοβερές ιδέες.
Θενξ DeKay για τα καλά σου λόγια.
Τώρα για το Bilateral τι να ξαναπούμε. Από τις λίγες πρόσφατες δισκογραφικές προσπάθειες που είναι τόσο απαιτητικές, καλοδουλεμένες, βρίθουν έμπνευσης και απευθύνονται και σε πιο ευρύ κοινό ταυτόχρονα. Ήδη από το προηγούμενο φαινόταν ότι έχουν τα φόντα, αλλά αν οι Leprous φτάσουν να γίνουν ευρέως γνωστοί, κάτι που αξίζουν, θα οφείλεται εν πολλοίς σε αυτό το αριστούργημα. Ο “Progressive” κύκλος παρόλα αυτά, με κάτι τέτοια άλμπουμ διευρύνεται πάντως.