5 επι δεκα για τα σεβεντις ε 
πραγματικα και για μενα ειμαι δυσκολη δεκαετια αλλα οπως λεει και ο @kbil δεν εισαι εκτος θεματος αν ηταν ποπ/ντισκο κτλ κτλ. Απλα δεν νομιζω πως θα ειχε τύχη 
Εννοειται, οτιδηποτε απο οτι κυκλοφόρησε
Σιγα που απαγορεύεται, απλα θα ειναι πιο χιτσκοτικο να βγαινουν καθε δευτερα τα αποτελέσματα. Ασε που θα βγαζουμε και στατιστικά. Απλα ειναι σαν να πας σε secret santa και να του λες του αλλουνου σου πηρα το ταδε… μαρτυριαρη… επισης απο το επομενο καλο θα ηταν να βαλω καπω και ενα πεδιο για σχολια… το αμελησα:man_shrugging:t3:
1 Like
Αποφάσισα να παίξω και ψήφισα και εγώ.
Πραγματικά εντυπωσιακά τα '70s, μπορώ από κάθε χρονιά (ηλίθιε ΑΖ) να βρω πανεύκολα 20-30 δίσκους που να θεωρώ υπερκλασικούς, και να μείνω μόνο στο ευρύτερο ροκ, αν και θεωρώ πως για τα γούστα μου το δεύτερο μισό της δεκαετίας είναι που κάνει την έκρηξη*.
Είπα όμως να πηγαίνω καθαρά με τα πολύ μεγάλα συναισθηματικά δεσίματα.
*Και να σκεφτείτε για μένα δεν είναι καν η αγαπημένη δεκαετία, μιλάμε για μακελειό της μουσικής εκείνα τα χρόνια.
edit: Οι ψήφοι:
Summary
Led Zeppelin III
Let It Be
Deja Vu
Black Sabbath
Funkadelic
10 Likes
PINK FLOYD “Atom Heart Mother”
LED ZEPPELIN “III”
SIMON & GARFUNKEL “Bridge Over Troubled Water”
ATOMIC ROOSTER “Death Walks Behind You”
SYD BARRETT “Barrett”
8 Likes
Μόνο αν αναλογιστούμε το εύρος της ροκ μουσικής στα late 60s και αυτό στα late 70s-αρχες 80s μπορούμε να καταλάβουμε τη μαγεία των 70s
2 Likes
Υπαρχει κατι το μυθικο σε αυτη την δεκαετια και λογω αν αναλογιστεις τα οσα συνεβησαν σε ολα τα επιπεδα εκεινα τα χρονια. Απλα μουσικα δεν μπορω να πω πως οτι εχω εμβαθύνει. Αν και στο δρομο των συγκροτηματων των 70ς πατησαν ολοι οι επομενοι
4 Likes
Ε αφού τα λένε όλοι:
Pink Floyd “Atom heart mother”
Derek and The Dominos “Layla and other assorted love songs”
New York Rock & Roll Ensemble & Manos Hadjidakis “Reflections”
7 Likes
Black Sabbath - Black Sabbath
The Beatles - Let It Be
Miles Davis - Bitches Brew
King Crimson - In The Wake Of Poseidon
Led Zeppelin - III
8 Likes
Funkadelic? Εισαι μεγαλος αλητης, ευγε.
2 Likes
Black Sabbath - Black Sabbath
Miles Davis - Bitches Brew
Led Zeppelin - Led Zeppelin III
The Doors - Morrison Hotel
New York Rock & Roll Ensemble & Manos Hadjidakis - Reflections
9 Likes
εγω προσωπικα ειχα ακουσει εναν δισκο του 1970 (ετσι ενιωθα δηλαδη γιατι το last.fm μου ειπε οτι ηταν 4) και μετα απο ενα γρηγορο γκουγκλαρισμα εβαλα να ακουσω καποια σημερα για να ψηφισω
Ευτυχως ή δυστυχως δεν το εχω κανει ακομα και η λιστα με αυτα που θελω να τσεκαρω εστω και λιγο μεγαλωνει
Βρηκα ενα που μου αρεσε αρκετα παντως και το προτεινω
Summary
2 Likes
Μλκ (θενκς 
) στο ορκίζομαι νόμιζα το Bitches Brew ήταν του '69, είπα να πάω από μνήμης. Και έφαγε τη θέση του “Fun House”, αλλά θα επανορθώσω σε τρείς εβδομάδες…
3 Likes
Δεν υπάρχουν τα 70s λέμε, οργασμός παντού. Φαντασου να εισαι οι Pink Floyd, οι Atomic Rooster και οι Simon & Garfunkel και να μην μπαίνεις 5αδα…
Edit: εντωμεταξυ, το παιχνίδι δίνει αφορμή να διορθώσω προσωπικές λίστες. Είχα κάνει ένα top 20 κάθε χρονιάς πριν καμια 15αρια χρόνια και απ’ ότι βλέπω σηκωνει διορθώσεις. Ήδη μετανιωσα, σιγά μην ειναι το Let It Be κάτω από το Black Sabbath.
6 Likes
Σε καδο σκουπιδιων επρεπε να ειναι κανονικα (!)
Τι διάολο, όλοι έχουμε τέτοιες λίστες σπίτια μας;
Ε, κι εγώ τώρα μπαίνω στη διαδικασία να αναθεωρήσω τις λίστες μου. 
4 Likes
Δύσκολο, η φασαρία στα αυλάκια ανάμεσα στα τραγουδια του Let It Be θα ήταν σήμερα το άλμπουμ της χρονιάς!
5 Likes
Οτι και να ειναι τα παραπανω, δεν υπαρχει νομιζω κιθαρίστας οποιασδήποτε γενιας και ηλικιας που να μην εχει προσπαθησει να παιξει στα πρωτα του βηματα το ριφ του παρανοιντ.
3 Likes
Καλά είναι γενικά φοβερός ο δίσκος, όχι μόνο το ομώνυμο. Για μένα σίγουρα καλύτερο από το ντεμπούτο τους, αν και το ξεπέρασαν κι αυτό μετά
Οι απαντήσεις που θέλω!
Άσχετα αν με αηδιάζει η Μπητλομανια
1 Like
Ας ψηφίσω και εγώ, γαρ αρκετά κλαψομούνης -πέρα από λοβοτομημένος, που διαπίστωσα σήμερα ότι είμαι επίσης…
Αν και τα γενικότερα ακούσματά μου είναι αρκετά διαφορετικά από τα περισσότερα κλασσικά album εκείνων των πρώτων ετών θεμελίωσης των βάσεων του ευρύτερου σκληρού ήχου (και όπως ο Τόλης παραπάνω, στο δεύτερο μισό των 70ς βρίσκω την άκρη μου προσωπικά), αν μη τι άλλο δεν μπορώ να μην εκθειάσω δίσκους και μπάντες που πήγαν την μουσική μπροστά, ούτε και να μην θαυμάσω, τόσο την ανόθευτη και άκοπη έμπνευση, όσο και την ελευθερία που υπήρχε στο να κυκλοφορούν τέτοιες ιδέες αφιλτράριστες -κατά βάση- και χωρίς τους μετέπειτα περιορισμούς -τόσο από τις δισκογραφικές ή τις διάφορες κοινωνικές τάσεις, τόσο και από την στενομυαλιά μουσικών και ακροατών…
Παραδόξως δεν νομίζω ότι έχω τόσα κενά από τα γενικότερα 70ς -μιλώντας πάντα για τον ευρύ “ροκ” ήχο- μιας και λόγω φίλων, φάσεων κτλ τα είχα περάσει ένα γερό χέρι κόσκινο στα φοιτητικά μου κυρίως χρόνια -με μια εγγενή αγάπη στο prog της εποχής, πέραν των αναμενόμενων post punk/punk/alternativίζον/κτλ ήχων του β’ μισού- και θα έχει ενδιαφέρον μια αναδρομή στην δεκαετία χρόνο ανά χρόνο + με τόσο αυστηρό περιορισμό αγαπημένων albums ανά έτος.
Προφανώς η παρακάτω 5άδα σε μια ώρα θα είναι διαφορετική, οπότε let it be (!) ως έχει τώρα που τα σκέφτομαι στα πεταχτά:
Led Zepellin - III (όλα των Zeps κορυφές για λίγους, το συγκεκριμένο μισό κλικ πιο αγαπημένο για εμένα προσωπικά)
David Bowie - The Man Who Sold The World (κλισέ, αλλά είναι ο πρώτος δίσκος που ο ήχος του Bowie που αρχίζει να σχηματοποιεί μια μουσική ταυτότητα, η οποία θα τον ακολουθήσει στην συνέχεια, σχεδόν σε όλη του τη καριέρα. Όχι από τους καλύτερούς του, αλλά pure Bowie 100% για τους σκληροπυρηνικούς φίλους)
Pink Floyd - Atom Heart Mother (ο δεύτερος αγαπημένος μου δίσκος τους μετά το Meddle, μόνο το ομότιτλο να είχε μου αρκούσε, “κέρδισε” στο νήμα το Yeti των Amon Duul)
ΜC5 - Back in the USA (μουσική επανάσταση, ένα χρόνο μετά το καλύτερο (?) live όλων των εποχών)
The Beatles - Let it Be (δεν έχω πραγματικά κανένα σχόλιο να κάνω πλην ήχους ζώων που ζευγαρώνουν ή πλακώνονται στις σφαλιάρες, για οποιοδήποτε σχεδόν δίσκο των Beatles)
14 Likes