Blackening ρε.
Ααααααα ναι σωστά
Είδες όταν ένας δίσκος δεν σου λέει τίποτα ε; 
6 Likes
Δηλαδη απο τα νούμερα 1 που εχω ψηφίσει καΙ βγήκαν κιόλας, διάλεξε το 2007 ως τη χρονιά που με αντιπροσωπεύει .
Yeah Right!
Δέχομαι οτι τότες οι Metallica ηρθαν για συναυλία εδω μετα απο 8 χρόνια !
7 Likes
2019
- Atlantean Kodex – The Course of Empire
- Dawn Ray’d – Behold Sedition Plainsong
- Fvneral Fvkk – Carnal Confessions
- Smoulder – Times of Obscene Evil and Wild Daring
- Tanith – In Another Time
Κενοτάφιον
- Traveler – Traveler
- Mortem - Ravnsvart
- Dead to a Dying World – Elegy
- Batushka – Панихида
- Soen – Lotus
- Alcest – Spiritual Instinct
- Queensryche – The Verdict
- Mother of Millions - Artifacts
- Insomnium – Heart Like a Grave
- Brutus – Nest
Cover Art
28 Likes
Στην ακμή των αγκαθιών.
1993 ριψοκίνδυνα
4 Likes
Αχ βρε σατανα ξυνεις πληγες 
1 Like
Τοπικ μοντέλο το κανατε μπουρδελο.
2 Likes
2019
γιατρε μου τελειωνει η αγωγη ή θα παμε και στα σεξτις για συμπληρωματικη αγωγη…?
- NOAH GUNDERSEN - White Noise B-Sides
- SOEN - Lotus
- NEW MODEL ARMY - From Here
- HIGHLY SUSPECT – MCID
- LEPROUS – Pitfalls
- RIVAL SONS - Feral Roots
- THE NEAL MORSE BAND - The Great Adventure
- FLYING COLORS - Third Degree
- EVERGREY - The Atlantic
- WITHIN TEMPTATION – Resist
edit-τα λετφτοβερς
- DREAM THEATER - Distance Over Time
- BRUCE SOORD - All This Will Be Yours
- NOAH GUNDERSEN - Lover
- HOT BREATH – s/t
- LUCY IN BLUE - In Flight
- BLOOD RED SHOES - Get Tragic
- THANK YOU SCIENTIST – Terraformer
- AVANTASIA - Moonglow
- THE NIGHT TIME PROJECT - Pale Season
- TOOL - Fear Inoculum
- TIDES FROM NEBULA - From Voodoo To Zen
- KORN - The Nothing
- LACUNA COIL - Black Anima
- BLIND GUARDIAN TWILLIGHT ORCHESTRA - Legacy Of The Dark Lands
- OCTOBER TIDE - In Splendor Below
- THE HU - The Gereg
- WHITESNAKE - Flesh & Blood
23 Likes
Your Personality
Το πρωτελευταίο έτος του θρεντ.
Ινσέψιον 1968
Δεν κατάλαβα αν πρέπει να κάνω κάτι μ’ αυτό ή γιατί ονομάζεται το πρωτελευταίο έτος.
Από εκεί και πέρα, αν το πάμε κοινωνικά/πολιτικά, ε, πιο ταιριαστή χρονιά δε θα μπορούσε να μου τύχει.
8 Likes
2019
5. Brutus - Nest
Βελγικές σοκολάτες. Πότε πικρές, πότε γάλακτος. Έτσι και τα τραγούδια. Πότε γεμάτα ιαχές άλλοτε αιθέρια. Αυτές οι αλλαγές στις δυναμικές των τραγουδιών του δίσκου δένουν τον ακροατή. Και τον οδηγούν στην κορύφωση μέσα από την κατακλείδα του έργου (Sugar Dragon). Κλείσε τα αυτιά σου μην και τυχόν ακούσεις αυτές τις μελωδίες. Δεν υπάρχει γυρισμός.
+1 ο μπασίστας τους, Peter Mulders, που είναι κλώνος του Krist Novoselic
4. Bring Me the Horizon - Amo
Do you wanna start a cult with me? Ναι, που υπογράφω; Η μετάβαση από το Deathcore στο Popcore ολοκληρώνεται με τρόπο ολότελα θριαμβευτικό και εμφατικό. O Oli και η παρέα του παίρνουν τη γενιά τους επ’ ώμου και δείχνουν το δρόμο. Ο ηθικός αυτουργός της μετάλλαξης λέγεται Jordan Fish, ο Lars της εποχής του. Τα καλύτερα καθ’ οδόν.
+1 το guest του Filth
3. Rammstein - Rammstein
Δίσκος που περιέχει το Deutschland, δεν μπορεί να μην είναι 5αδα. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Η επιστροφή έχει νόημα και πάει πακέτο με κομματάρες. Συγκλονιστική στιγμή το Puppe και πάλι νιώθω ότι αδικώ τα υπόλοιπα 9 τραγούδια. Όσο πλησιάζει η μέρα της συναυλίας τόσο νιώθω οτι θα λυγίσω, προς το παρόν αντέχω.
+1 το βιντεο κλιπ του Deutschland
2. Slipknot - We Are Not Your Kind
Απο τους πιο underrated δίσκους των παλαβών, ενώ τα έχει όλα. Μπορεί σε κάποιες στιγμές να υπολείπεται σε τραχύτητα αλλά κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις. Και εδώ κερδίζεις σε ατμόσφαιρα. Μεγάλη μπάλα από τον δυστυχώς πρώην Jay, δεν τους βγαίνει αυτή η επιλογή προς το παρόν (μεγάλο κράξιμο και δικαιολογημένα) αλλά θα βρουν το δρόμο τους. Είναι στους μεγάλους και δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα.
+1 το Nero το Forte
1. Knocked Loose - A Different Shade of Blue
Αν ο δεύτερος σου δίσκος είναι σαν και αυτόν ετοιμάζεσαι για μεγάλα πράγματα. Να ‘μαστε λοιπόν. Η μπάντα που γύρισε ρότα στην σκηνή και που έκανε το hardcore καλλιτεχνικό φαινόμενο. Τα σκοτάδια του δίσκου είναι τόσο ταιριαστά με την εποχή που τους βάζουν στο billing του Coachella, οι κραυγές του Garris ενώ μοιάζουν αλλόκοτες φαίνεται πως αντιπροσωπεύουν σωρό άλλους.
+1 ε τι άλλο, Mistakes Like Fractures
Εξώφυλλο της Χρονιάς
Είναι κρίμα που μένει απ’ έξω, εξαιρετικό rap metal με ουσία, τεσπα η τέχνη δεν εξαντλείται μόνο στη μουσική
Fever 333 - Strenght In Numb333rs
32 Likes
Ρε τι εχουμε παθει με αυτους τους 'Ταλικα φετος
11 Likes
Με Darkthrone στην πενταδα σου, δεν μετραει και παρα πολυ η edgy αποψη σου περι ακοης
Απο την αλλη, ισως και να ειναι λογικο να εχεις κουφαθει αν ακουγες πολυ Darkthrone.
3 Likes
τι να κάνουμε, τους είχες προτείνει, τους προσπάθησα, δεν τους πάλεψα
πόσο γαμηστερή χρονιά…
2019:
πάρα πολλά απέξω…
το κομμάτι που έφαγε το υπέρτατο λιώσιμο την χρονιά εκείνη
σαν εξώφυλλο βάλε leprous που ειναι εξίσου εξωπραγματικό με το περιεχόμενο του δίσκου…
αυτά, καλό σας βράδυ.
28 Likes
Κατά μία ανάγνωση, η δεκαετία των 10s χαρακτηρίζεται σαν η δεκαετία των αναβιώσεων λιγότερο ή περισσότερο παλιών μουσικών ειδών και υποειδών με το παραδοσιακό metal (κλασικό heavy - power ή/και doom) να έχει την τιμητική του κατά το δεύτερο της ήμισυ. Πληθώρα σχημάτων με επίκεντρο την Β. Αμερική ξεπετάχτηκαν κυκλοφορώντας δίσκους που μπορεί να μην διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, όμως φέρουν ευδιάκριτα την ατμόσφαιρα και τον ήχο των 80’s. Από αυτή την άποψη, το 2019 ήταν ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά έτη. Για πάμε να δούμε τι άφησε πίσω:
1. Atlantean Kodex - The Course of Empire
Έχοντας επωμισθεί την ευθύνη να διαδεχθούν ένα ευρύτατης αποδοχής album όπως το The White Goddess με κάτι εξίσου καλό (αν όχι καλύτερο), οι Atlantean Kodex όντας εμποτισμένοι με την underground νοοτροπία και μακριά από καριερίστικες λογικές, πήραν τον χρόνο τους και έξι χρόνια αργότερα μπορούμε να πούμε ότι έβγαλαν την… υποχρέωση με επιτυχία!
Αυτό καθίσταται εμφανές ήδη από το υπέροχο εξώφυλλο και το όλο artwork που είναι στο ίδιο ύφος με τις παλιότερες κυκλοφορίες, σηματοδοτώντας έτσι και εικαστικά την συνέχεια, το όραμα που διέπει το βαυαρικό συγκρότημα από τις απαρχές της ύπαρξης του.
Αλλά και στο αμιγώς μουσικό κομμάτι, η μπάντα βαδίζει σταθερά στο “αφιλόξενο”, αλλά γνωστό στους φίλους μονοπάτι που έχει επιλέξει. Επικό doom λοιπόν, με τις επιρροές να αποκαλύπτονται στα special thanks για όσους αμύητους δεν τις αντελήφθησαν από την ακρόαση. Οι Solstice, οι Candlemass και οι Bathory της μεσαίας περιόδου έχουν σημαντικό μερίδιο στην ύφανση του ήχου των Atlantean Kodex, όπως και οι πρώιμοι Manowar που ρίχνουν βαριά την σκιά τους και στο The Course of Empire – άλλο αν θα σκότωναν για να έχουν γράψει κάποιο από τα τραγούδια του τα τελευταία, πολλά δυστυχώς, χρόνια!
Η φόρμουλα οικεία λοιπόν, μακρόσυρτα κομμάτια που αποκαλύπτουν το μεγαλείο τους μέσα από επιβλητικούς ρυθμούς, εμπνευσμένα leads και μελωδίες με “τόνους” συναισθήματος, και συντομότερα να παρεμβάλλονται, εξυπηρετώντας μια πραγματικά άψογη ροή σε ένα σύνολο που, παρόλο που διαθέτει εντυπωσιακά υψηλά σημεία, αξίζει και του πρέπει να ακουστεί ολόκληρο, από την αρχή έως το τέλος.
Θα ήταν παράλειψη να μην γίνει ειδική μνεία και στο στιχουργικό σκέλος που σε πλήρη σύμπνοια με τα παραπάνω, επίσης διακρίνεται για την υψηλή αισθητική του. Εδώ λοιπόν οι Βαυαροί πραγματεύονται την αέναη άνοδο και πτώση όλων των αυτοκρατοριών που υπήρξαν, σε μια δυτικόστροφη (όπως θεωρούν) διαδοχική πορεία, αντλώντας παραδείγματα από τη μυθολογία και την Ιστορία της οποίας το βιβλίο, παρότι αριθμεί τόμους, “έχει μόνο μια σελίδα”.
Αν ανατρέξουμε και σε παλιότερες στιγμές τους, μπορούμε ασφαλώς να συμπεράνουμε ότι οι Atlantean Kodex έλκονται όχι ακριβώς από την “γοητεία της παρακμής” και την επίκληση ενός ένδοξου παρελθόντος, αλλά επιδιώκουν, μέσα από την αναπόφευκτη ηρωοποίηση μιας παλιάς επίγειας δόξας, να μεταλαμπαδεύσουν τα καλύτερα στοιχεία της και να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες όπως και την ουσία της παράδοσης, κάνοντας ταυτόχρονα μια υπόμνηση για την προσωρινότητα των ανθρώπινων επιτευγμάτων οιασδήποτε φύσης. Ταυτόχρονα, δεν παραλείπουν να αναρωτηθούν για το τι ωθεί τους ανθρώπους στην απέλπιδα προσπάθεια “να φτάσουν στα αστέρια”, να αφήσουν το αποτύπωμα τους στην συλλογική μνήμη των μελλοντικών γενεών.
Στο The Course of Empire οι Atlantean Kodex αξιοποιούν όλες τις προηγούμενες εμπειρίες τους για να τελειοποιήσουν (μέχρι τον επόμενο δίσκο;) το ξεχωριστό πια, ύφος τους, παραδίδοντας ένα κλασικό για το είδος του LP, έναν δυνατό υποψήφιο για ότι καλύτερο στο πεδίο του μη extreme metal την προηγούμενη δεκαετία, όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό.
2. Blood Incantation - Hidden History of the Human Race
Ένα death metal τεχνοκρατικό, με ζηλευτή εκτελεστική δεινότητα, με 70s vibes, με ένα υπέροχο artwork και υπαρξιακές ανησυχίες στους στίχους μάς παρουσιάζουν οι Blood Incantation με το δεύτερο πόνημα τους.
Αν δεν βρισκόμασταν μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, θα τολμούσα να το χαρακτηρίσω δίσκο – σταθμό στο είδος του!
3. Riot City - Burn the Night
Οι Riot City από το Calgary του Καναδά όχι μόνο δεν κρύβουν τις επιρροές τους, αλλά απεναντίας, μια ματιά στο εξώφυλλο αρκεί για να φέρει τους σχετικούς συνειρμούς. Εξίσου εμφανές είναι όμως, ότι είναι πολύ καλά “διαβασμένοι” και έχουν κατανοήσει σε βάθος τη μουσική που αγαπάνε. Έτσι καταφέρνουν το “Burn The Night” να έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, τα ικανά να γοητεύσουν τους φίλους του είδους, ηχώντας επιθετικό και προσιτό την ίδια στιγμή!
Συγκεκριμένα, φρενήρεις ρυθμοί - ως επί το πλείστον, γιατί υπάρχουν και τα πάντα απαραίτητα ήρεμα σημεία για να τονίζονται οι αντιθέσεις! – δυναμικά riffs και υπέροχα solos πολλών… οκτανίων προσφέρονται αφειδώς από το κιθαριστικό δίδυμο των Roldan Reimer και Cale Savy. Ο δεύτερος εντυπωσιάζει και στα φωνητικά, όπου δεν διστάζει να κάνει χρήση και επίδειξη των Halford-ικών τσιρίδων του, σε βαθμό υπερβολής ίσως, με τα gang των υπολοίπων να δένουν άψογα. Όλα αυτά σε μια ανάλογα ρετρό παραγωγή αποτελούν την αλάνθαστη συνταγή που θα μεταφέρει τον ακροατή πίσω στα ένδοξα eighties!
4. Arch/Matheos - Winter Ethereal
Καταπώς φαίνεται η συνύπαρξη του Arch με τον Μαθιό ενεργοποιεί μια χημεία που δεν βρήκαν οπουδήποτε αλλού, ή απλώς, το να φτιάχνουν μαζί μουσική όποτε αυτό είναι εφικτό χωρίς να υπόκεινται σε χρονοδιαγράμματα και άλλες συμβατικές υποχρεώσεις, τους απελευθερώνει δημιουργικά. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα προκύπτει γοητευτικό, όπως περήφανα διατρανώνουν κομμάτια σαν το Kindred Spirits!
5. Soen – Lotus
Ένας εμπνευσμένος δίσκος όπου θα ακούσουμε Opeth (αλίμονο!), Tool, πρώτα και πάνω από όλα όμως θα ακούσουμε μια μπάντα στην καλύτερη φάση της να διατυπώνει την δική της άποψη σχετικά με το progressive της εποχής της!
Και κάποια, απαραίτητα, honourable mentions με την επιφύλαξη (υποψία, ενδεχομένως) ότι μια μελλοντική αποτίμηση δεν αποκλείεται να τα βρει πιο ψηλά!
-
Από όλους τους νεόκοπους revivalists του παραδοσιακού metal, οι Legendry από το Pittsburg των Η.Π.Α. ξεχωρίζουν, έχοντας μια δεδηλωμένη αγάπη για το folk/progressive (οι ίδιοι κατονομάζουν σαν επιρροές πέραν των Manilla Road, και τους Jethro Tull και Uriah Heep) που στο τρίτο τους LP (σε μόλις τέσσερα χρόνια ύπαρξης, παρεμπιπτόντως!) με τίτλο The Wizard and the Tower Keep αναδεικνύεται εμφανέστερα από ποτέ, συνυπάρχοντας παράλληλα με τον παραδοσιακό/επικό μεταλλικό ήχο και απέχοντας από το τυπικά αναμενόμενο τόσο υφολογικά όσο και ποιοτικά!
-
Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους οι Orodruin από το Rochester NY, επανήλθαν με το Ruins of Eternity που δείχνει φτιαγμένο από όλα τα κλασικά στοιχεία του είδους του κι από ανθρώπους που προφανώς ξέρουν τι κάνουν. Μπορεί να μην καινοτομεί, όμως πρόκειται για απολαυστικό υλικό.
-
Οι Sanhedrin με έδρα το Brooklyn είναι μια μπάντα που επιδίδεται στο αποκαλούμενο παραδοσιακό heavy metal και εκ του αποτελέσματος, πείθει για τις προθέσεις της! Ίσως επειδή αν και καινούριοι σαν σχήμα, είναι αρκετά… “ψημένοι”, ειδικά η τραγουδίστρια Erika Stolz (ένας ανδρόγυνος Dickinson!) που έχει αναλάβει και το μπάσο, αλλά και ο Jeremy Sosville με τον Nathan Honor στα drums. Με το δεύτερο τους LP, The Poisoner, καταφέρνουν να καταξιωθούν, τουλάχιστον στους σχετικούς ημι-underground κύκλους!
-
Κατά τα λοιπά, το 2019 είχαμε το In Another Time από τους Tanith του Russ Tippins που κατορθώνει να έχει την ορμητικότατα ενός ντεμπούτου, την συνοχή ενός έργου πεπειραμένων μουσικών και να ηχεί οικείο, επιφυλάσσοντας όμως και ευχάριστες εκπλήξεις! Επίσης, το καταπληκτικό ομώνυμο LP των Καναδών Traveler που έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν (και να… κοπανηθούν!), ενώ το occult rock των Green Lung στο πρώτο full length τους, Woodland Rites, κλίνει προς το… μεταλλικό doom συγκρινόμενο με όσα προηγήθηκαν στον χώρο αυτό, μια δεκαετία πριν!
-
Τέλος, εφτά χρόνια μετά το προηγούμενο πόνημα τους – εξαιρετικά σύντομο διάστημα για τα δικά τους δεδομένα – οι Angel Witch επανέρχονται με το Angel of Light που ακούγεται ακόμη πιο ρετρό, έχοντας μάλιστα μια εσκεμμένα παλιακή παραγωγή. Αυτά πάντως μοιάζουν λεπτομέρειες όταν ακούς τους Martin και Heybourne να καταθέτουν την ψυχή τους στις κιθάρες, και τη φωνή του δεύτερου να παραμένει γοητευτικότατη παρά τους περιορισμούς της (ή μήπως χάρη σ’ αυτούς;). Πόσο μεγαλύτερες προσδοκίες νομιμοποιείται κάποιος να έχει όταν οι Angel Witch καταφέρνουν να κυκλοφορούν νέο υλικό που ξυπνά αβίαστα “εκείνο” το παλιό συναίσθημα;
Και του χρόνου με υγεία!
35 Likes
Your Personality
Τα στενάχωρο φτερά της μοίρας.
Φυσικά σεβεντιζ αλλά 1976
γουαι μη
12 Likes
Η τελειοτητα ειναι βαρετη 
2 Likes